huis- en tuinbui

De donkere wolken beginnen langzaam aan weer in te pakken en hoewel ik me op dit moment niet zo fit voel (toch nog een griepje?), moet ik toch nog maar even publiceren. Dubbel als het even kan, want ik lig een eindje achter. Over het weekend kan ik kort zijn: Ik heb zelden zo'n slecht weekend gehad als dit voorbije weekend. Ik heb alleen zaterdag 'The Vinyl Countdown' gedaan en dat ging ook niet van harte. Ik loop een heel klein beetje op de zaken vooruit, want morgenmiddag weet ik het officieel, maar... eigenlijk kan er niks meer mis gaan: Ik ga volgende maand verhuizen. Ik heb echter als een blok opgekeken naar het toewijzingsgesprek van deze ochtend en een grove fout in de loonstrook heeft de rest gedaan. Ik zat er even flink doorheen, zeker nadat ik gisteren in het nieuwe onderkomen was geweest. Het zou toch niet gebeuren dat ik dit niet krijg toegewezen?

Ik ben eigenlijk nog maar een ruime maand echt op zoek naar nieuwe woonruimte. Een beetje dom, want in januari komen er een paar woningen vrij in De Wijk en die plaats heb ik in eerste instantie als favoriet. Laat maar nuchter stellen dat ik begin januari nog niet klaar was voor dit, eerst moest mijn werk ordentelijk worden georganiseerd. Toen dat was gebeurd, was ik klaar voor de volgende stap. Opeens zijn er geen woningen meer in De Wijk. Om heel erg kort door de bocht te zijn: De enige huizen waarvoor ik in aanmerking kom staan in Assen of in Ooststellingwerf. Zo nu en dan komt een huis vrij in Havelte, maar het is vooral het lage energielabel dat me ervan weerhoud. Ik heb genoeg van tochtige huizen na dertien jaar Rembrandtstraat en Nijeveen. Dan is het ruim een week geleden en zie ik dit staan en ik ben vlug bereid! Je zou nóóit aan deze plaats denken, vooral omdat het helemaal niets heeft (buiten een regionaal zeer bekende meubelshowroom). De Fietsersbond rekent me voor dat het net geen twaalf kilometer is naar mijn werkplek. Dat is voor mij toch wel het maximale. Ik ken de omgeving redelijk goed, mijn fietstochten 'beginnen' en 'eindigen' vaak in deze plaats. Daarna krijg je Havelte en daar doe ik regelmatig boodschappen, dus zó 'speciaal' is dat niet.

Voordat iedereen plattegronden gaat zoeken, het huis staat in Uffelte. Zo gezegd heeft het praktisch niets, de dichtstbijzijnde supermarkt is in Havelte en dat is ongeveer vier kilometer. Het huis zit aan de rand van Uffelte, minder dan een kilometer en je zit in een bosrijke omgeving. Holthingerzand is misschien een kilometer of twee en dat is een erg favoriete fietsomgeving. De andere kant op en je gaat naar de Anserdennen, Ruinen en uiteindelijk het Dwingelerveld. Vaste lezers zullen de laatste naam wel kennen, dat is wel vaker voorbij gekomen op Soul-xotica. Boudewijn De Groot heeft hier in de regio gewoond (de hoesfoto van 'Hoe Sterk Is De Eenzame Fietser' is daar genomen), overigens op uitnodiging van Elly & Rikkert die in Vledder hebben gewoond. Tot zover de omgeving: Een paradijs op zichzelf!

Dan het huis... De woningstichting heeft het beschreven als een oude boerderij welke in 1978 is verbouwd tot meerdere woonhuizen. Waar of niet? Nee, het is niet waar. Er stond inderdaad een boerderij die in 1978 is verbouwd tot meerdere woonhuizen, alleen is dat in 1994 tot de grond toe afgebrand. In 1996 zijn deze nieuwe woningen opgeleverd, geheel in de stijl van de boerderij zoals die daar heeft gestaan. Het huis voldoet dus aan alle eisen van deze tijd. Dikke muren, betonnen vloer, energielabel B en centrale verwarming. Kostda? Nee, dat ga ik hier niet in euro's vertellen, wel kan ik zeggen dat de kale huur een tientje ONDER mijn tochtend hok in Nijeveen zit. Dat ziet er allemaal erg goed uit en gistermiddag ben ik wezen kijken. En... mensen... ik heb er eigenlijk geen woorden voor.

De huidige bewoners, een jong gezinnetje met een tweeling van drie, gaan volgend weekend over naar hun koopwoning in Havelte. Hij is een handig mannetje met een scherpe neus voor fraaie materialen. Op de vloer in de woonkamer ligt een hardhouten vloer welke, volgens hem, tachtig jaar lang in een politiebureau heeft gelegen. Nee, het is geen egaal parket, maar het heeft wel een charme waar ik meteen voor val. Boven ligt keurig zeil, in de hal héle leuke tegels waarvan hij mij het verhaal heeft verteld. Er is een 'sociaal' computerhoekje en waar ik de studio in gedachten heb, grenst het aan de tuin van de buurvrouw. Kan dus niet beter! Hij noemt een bedrag en ik ben vlug bereid! Ik hoef dus geen zorgen te maken over vloer- en raambedekking. De gordijnen zijn twee jaar oud en er is niet gerookt in huis, dus dat is allemaal als nieuw. Ook krijg ik daarbij de glazen douchecabine, de deur met groot raam in de achterkamer (de originele is dicht) en, afdeling groenvoer, de dakplataan in de prachtige tuin. Veel gras, rijtje voor wat plantjes en een dichte heg om pottenkijkers te voorkomen. Twee slaapkamers en mogelijkheid voor een derde op de (droge!) zolder. Wie weet in wat voor rommel ik nu woon... dit is niet zomaar een stap vooruit. ,,Als ik hier woon, krijg ik bij mijn volgende verhuizing een steen op mijn kop", heb ik de afgelopen dagen verteld. Dit is zonder meer het mooiste plekje waar ik ooit zal wonen. Sorry Mossley, sorry Tuk en ook excuses aan Nijeveen, waar ik me toch wel 'thuis' heb gevoeld.

De uitnodiging tot de tuin laat ik over aan Minnie Riperton. Haar eerste solo-album uit 1970 is de afgelopen weken een favoriet geworden bij mij en met name het nummer 'Les Fleur' dat al is uitgeroepen tot officiële 'Uffelte-tune'. Geen flauw idee wat de 'Nijeveen-tune' was? Morgenmiddag hoor ik definitief of het doorgaat, maar kan me niet bedenken wat er mis zou gaan. Het toewijzingsgesprek is door een omstandigheid verschoven naar volgende week maandag, maar dat is na morgen niet meer 'spannend'. De woningstichting gaat eerst nog een nieuwe keuken plaatsen (ik mag een keuze maken) en dan zou het huis per 6 april beschikbaar zijn. Zelf denk ik dat ik eind april 'over' ben in dat geval.