Waar hebben we het over gehad de afgelopen zes jaar? Over sommige dingen té vaak, die kunnen echt niet meer. Toch zijn er genoeg onderwerpen die in zes jaar Soul-xotica nimmer aan bod zijn gekomen. Heb ik het ooit over de huisdieren gehad? Denk het niet... Vandaag ga ik me tot eentje beperken, maar wellicht nog eens met dierendag een ode aan de hamsters en konijnen die de revue zijn gepasseerd en waarom we nimmer een kat in huis hebben gezien. Hoewel... waarom wachten tot dierendag? We krijgen eerst ook nog de vakantie en ik heb alle vakanties uit het verleden wel behandeld. Zo zien jullie maar weer: Er is nog genoeg te schrijven, dus zijn jullie voorlopig nog niet van mij af! Toch zal muziek de hoofdtoon blijven voeren en vandaar dat ik meteen een liedje koppel aan het derde woord dat ik ga leren: Vis. De eerste vis-titel die me te binnen schiet, is ook meteen één van de beste: 'Too Many Fish In The Sea' van The Marvelettes (1964).
Ik ben een moederskind en ik schaam me daar niet voor. Ik volg mijn moeder braaf in de dingen die zij niet lust en die lust ik dan vervolgens ook niet. Dan zijn we in principe snel klaar, want er is maar één ding dat nimmer bij mijn moeder op het bord zal komen: Vis. Vader is daarentegen een groot visliefhebber en wat zal mijn moeder het zwaar hebben gehad als hij naar een receptie of vergadering was geweest, want als deze man kans had om vis te eten dan nam hij dat. En vis laat zich moeilijk verwijderen uit de adem. Mijn voetreflexzonetherapeute leerde me in 2009 dat het erg gezond was voor de lever om zo nu en dan vis te eten. Een behandeling later benadrukte ze dat door erbij te zeggen dat ik het dan het beste ná de behandeling kon eten. Nee, ze was niet zo gecharmeerd van mijn ontbijt. Het moge duidelijk zijn: In eerste instantie trek ik een vies gezicht bij vis, maar zo gauw als vader me de eerste stukjes haring of paling toe schuift, ben ik net zo zeer een liefhebber als hemzelf. Keuze uit vlees of vis? Het laatste...
'Heit' heeft nóg een vis-hobby. Hij heeft een peperdure werphengel in het hok welke hij, met een beetje geluk, eens per jaar gebruikt. De dag begint dan ambitieus, want hij wil het volgens de wet doen en haalt dan eerst een visvergunning, zodat alleen de middag nog overblijft voor de activiteit zélf. Daarna komt het ding weer in het hok te staan. Uitzonderingen zijn de viswedstrijden van de buurtvereniging, maar die hebben al een flinke tijd niet meer plaats gevonden. Tenslotte komen we dan bij de levende have. Ik weet even niet meer of ik een goudvis heb vóór de hamsters? Met een vis kun je niet spelen, je krijgt geen respons en dus heb ik het nooit zo gehad met een vis als huisdier. Terwijl ik opgroei hebben we verschillende goudvissen op rij.
Vis is dus geen onbekend woord voor mij en wij, Friezen, hebben daarbij een voordeeltje. We hoeven alleen maar de 'k' op het eind weg te laten en in geval van schrift een 'v' te gebruiken in plaats van een 'f'. 'Fisk' is Fries voor vis en hier blijkt andermaal de overeenkomst met het Scandinavisch. Als we in het Fries blijven en de 'k' vervangen door een 'h', dan zitten we zomaar in een ander werelddeel als we dat maffe eiland in de Noordzee even vergeten. In Steenwijk gaan de mensen voor vis naar 'Zwolle' (de visboer heet Zwolle), ik ga voor vis naar Detroit in Michigan. Ik heb viermaal beet: Gladys Horton, Katherine Anderson, Georgeanna Tillman en Wanda Young. Tamla bestaat al een paar jaar en heeft in 1961 reeds een paar wapenfeiten, toch heeft het label nog nimmer een nummer 1-hit gehad. Daar zorgt dit kwartet voor. The Marvelettes komt met een flinke gang Tamla binnengestormd, want de eerste single is meteen goed voor een eerste plek en voor goud: 'Please Mr. Postman'. In het uiterste begin zijn Juanita Cowart en Georgia Dobbins in de plek van Young en Horton, maar de bovengenoemde samenstelling is verantwoordelijk voor de grootste hits en dus ook 'Too Many Fish In The Sea'. Een plaat die uitkomt in een roerige tijd voor Tamla-Motown.
The Marvelettes krijgt twee nummers voorgespeeld en het moet een keuze maken voor een nieuwe single. Eentje is uitbundig met bongo's, de ander meer ingetogen en uitgekleed. Natuurlijk kiezen de dames voor de eerste en daarmee bepaalt het de eerste hit van een andere Motown-groep. De keuze is tussen 'Too Many Fish In The Sea' en 'Where Did Our Love Go'. Als The Marvelettes voor de laatste had gekozen, was 'Fish' de eerste hit geworden voor The Supremes. De opvolger van 'Fish', 'I'll Keep Holding On', scoort ook nog behoorlijk op de hitparade en toch is het niet helemaal naar de zin van de productionele leiding van Motown. Dat haalt Horton in 1965 van de leadzang en zet Wanda Rogers (voorheen Young) op die plek. Tegen het einde van het jaar pakt The Marvelettes nog eenmaal uit met 'Don't Mess With Bill', maar dan zet het verval in. Gladys Horton verlaat de groep in 1967 en dat is een klap die de groep nimmer te boven is gekomen. Het valt eveneens samen met de 'wisseling van de wacht' wat betreft de songwriters, de arrangeurs en de producers. Het vertrek van Holland-Dozier-Holland zorgt voor grote veranderingen, maar niemand kan The Marvelettes meer voorzien van een geluid dat het goed doet op de hitparade. In 1969 doet 'That's How Heartaches Are Made' nummer 97 aan in de Billboard en flopt het album 'In Full Bloom'. In 1971 verschijnt de laatste single van The Marvelettes: 'A Breath-Taking Guy'.
Morgen mogen jullie het 'Week Spot kwartet' verwachten, wellicht dat ik vrijdag mijn handen ga warmen aan een vuurtje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten