Nog altijd geen spoor van de platen van Mark maar wel is vanmiddag een nieuwe Epsilon-heruitgave binnengekomen. Even zien of er morgen nog een plaat arriveert en dan kan ik de laatste 'Singles round-up' van de maand publiceren. Ik ben al met al toch nog beneden de vijftien afleveringen gebleven. De Week Spot moest weer eens 'oudje' worden en hiervoor schakel ik meteen over naar een 'digitale kaartenbak' welke ik voor het laatst heb bijgewerkt in half april. Dan zie ik de single staan van Debbie Flemming en ben vlug bereid. Het is de categorie van platen die strikt gezien geen soul zijn, maar desondanks op handen worden gedragen in de Engelse Northern Soul-scene. Het heeft voor mij iets 'dringends' in de melodielijn dat maakt dat ik desnoods een kwartier zou kunnen luisteren als het na drie minuten niet zou weg sterven. De Week Spot van deze week is 'Long Gone' van Debbie Flemming. Oorspronkelijk uitgebracht in 1974 maar in juli 1975 krijgt het een Engelse release. Hoewel de originele Attic niet veel duurder is, ga ik uiteraard voor de Engelse persing. Maar... laat me er geen gras over groeien, het is een zogenaamde 'pop stomper' maar ook die kunnen hun charme hebben!
Debbie Duncan is haar geboortenaam. Ze trouwt op een gegeven ogenblik met Gord Flemming en hoewel ze tien jaar laten van elkaar scheiden, blijft ze zijn achternaam gebruiken voor haar muzikale loopbaan. Debbie wordt geboren in Ottawa in Canada. Het gezin Duncan verhuist kort daarna naar de hagelnieuwe wijk Etobicoke waar Debbie haar schoolperiode doorloopt. Tijdens haar jaren op de Royal York Collegiate, tegenwoordig de kunstacademie van Etobicoke, ontdekt ze haar zangstem, de rock & roll en gaat ze liedjes schrijven. Haar eerste groepje is The Starfires. Ook zit ze in een vroege bezetting van The Hawks maar slaat het aanbod af van Ronnie Hawkins om vaste achtergrondzangeres te worden. In plaats daarvan zoekt Duncan de jazz op en slaagt voor een opleiding psychologie. Ze gaat aan het werk in London in het zuidwesten van Ontario. Daar ontmoet ze Hammondorganist Gord Flemming en de twee besluiten samen een bestaan op te bouwen.
Gord zorgt er eveneens voor dat Debbie haar oude baan opzegt en fulltime in de muziek aan de slag gaat. Het is een druk leven want intussen krijgt het stel ook nog twee kinderen. Gordon Jr. en Rebecca zijn, zoals het lijkt, niet in de voetsporen getreden van hun ouders en hebben beide succesvolle banen mijlenver verwijderd van de entertainment-industrie. Na tien jaar loopt het huwelijk op de klippen en de kinderen zijn dan nog erg jong. Debbie is nu een alleenstaande moeder en zal aan de bak moeten om een boterham te verdienen. Ze ontwikkelt zich tot een 'first call'-achtergrondzangeres die voortdurend 'standby' is om een andere artiest in de studio te begeleiden. Qua jaartallen wordt er niet heel veel duidelijk over het verloop van haar loopbaan. Ze maakt in 1974 een single voor het Attic-label en dat is 'Long Gone'. In 1975 is de Northern Soul in Engeland op het toppunt van de commercie en er wordt naarstig gezocht naar 'nieuwe' nummers die passen binnen het idioom. Zo arriveren de eerste exemplaren van 'Long Gone' op het Attic-label in Engeland totdat Bradley een distributie-overeenkomst weet te sluiten met Attic. In de zomer van 1975 verschijnt 'Long Gone' in Engeland als een single. Het bereikt overigens niet de Engelse hitparade.
In 1980 maakt Debbie haar debuutalbum en verschijnen er een aantal singles van haar hand. Pas in 1993 verschijnt haar tweede in eigen beheer. De laatste jaren legt Debbie zich meer toe op het vertolken van jazzy uitvoeringen van niet alleen popnummers, maar zelfs van stukken van Mendelssohn! Haar laatste album heet 'Back To Bacharach' en is, hoe kan het anders, een eerbetoon aan de nummers van Burt Bacharach en Hal David.
Intussen wordt 'Long Gone' 'forgettable' genoemd op 45cat maar het nummer haalt wel een aantal Northern Soul-compilaties. Mijn collega Lee put in april inspiratie uit een aantal van deze cd's en draait in zijn show een fiks aantal 'almost-but-not-quite' Northern Soul-favorieten. Hij valt voor mij in dezelfde categorie als 'I'm Gonna Pick Up My Toys' van The Devonnes en 'More Today Than Yesterday' van Spiral Starecase en ook deze nummers zijn recent Week Spot geweest. Het moet zo nu en dan eens kunnen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten