Tot mijn grote verrassing staat er zaterdagochtend niet één pakket op me te wachten op het postkantoor. Het schijnt dat een pakketje van Albert daar al sinds dinsdag staat. Niets geen melding van PostNL. Dan uiteraard het pakket van Mango waarvoor ik donderdag thuis ben gebleven terwijl ik wellicht ook een fraaie fietstocht had kunnen maken. Als derde een pakket van Juno waarvoor geen handtekening nodig is en welke gewoon in de groene brievenbus had gekund. Een beetje raar allemaal. Maar goed... de singles zijn binnen en ik heb gisteravond al een flinke zwik gedraaid in 'Do The 45'. De 'nieuwe' singles hou ik nog even apart en waarschijnlijk ga ik tegen het einde van de maand één of twee afleveringen doen met deze nieuwe releases. De singles van Albert en Mango zijn er samen 57. Eenentwintig daarvan heb ik 'dubbel' en die ga ik samenvatten in één aflevering. Er komt een aflevering met potentiële Blauwe Bak-aanwinsten en twee met de Gele Bak-kandidaten. Ik zou de singles ook per zeven of acht kunnen pakken maar dat gaat me té lang duren. Bovendien gaat dit weekend weer een nieuwe partij van Mark op de bus en wil ik ruimte houden voor overige rubrieken. Buiten de Week Spot om zal het deze week gaan over de 'Singles round-up' denk ik zo. 'Het zilveren goud' moet nog even wachten en ook schiet ik verder niet op met de 'Honderd achteruit' terwijl ik in principe nog zeven weken heb voor dertien singles. Eerst maar eens het kwartetje Week Spots van deze week onder het vergrootglas leggen. Een 12" en drie op het compacte formaat.
2020: Lovin' Is Really My Game - Brainstorm (1977)
Voordat ik in november 2012 als radiomaker begin bij Wolfman Radio ben ik eerst gewoon een luisteraar. Voornamelijk naar de Northern Soul-show van mijn maat Lee, omdat ik in die tijd mijn laptop nog aan een dongel heb hangen en me zorgen maak ten aanzien van het overschrijden van de datalimiet. Ja, in die eerste jaren van het internet werk ik voortdurend op budget. Als ik de eerste keer naar de show luister, denk ik dat hij het al jaren bij dit station doet. Achteraf gezien blijkt het de derde of vierde show te zijn. Sindsdien is het een vaste prik voor mij op de maandagavond en buiten de sporadische vakantie om denk ik dat ik maar weinig shows heb gemist. Bij de tweede show die ik beluister is het meteen al raak. Lee leert de Northern Soul omstreeks 1979 kennen in een jongerencentrum en dit schijnt daar dé ultieme uitsmijter te zijn. Lee vertelt honderduit over hoe de dj een exemplaar op rood vinyl heeft welke héél veel waard zou zijn. Dat valt in de nieuwe eeuw op zichzelf wel mee, maar toch ga ik liever voor zwart vinyl. Nadat ik de plaat heel vaak digitaal heb gedraaid in mijn shows, besluit ik in 2020 dat het tijd wordt voor de 12". Pete Waterman van het latere Stock, Aitken & Waterman is medeverantwoordelijk voor deze Engelse release en deze specifieke 12" bestaat uit secties. Er zit geen rust tussen de secties maar de overgangen zijn uitgemeten door een iets bredere groef. Het is een wilde danspartij van ruim acht minuten, destijds alleen voor de doorgewinterde dansers. Al dan niet onder invloed van een chemisch goedje.
2021: Kiss Of Freedom - J.D.'s Time Machine ft. Cleveland P. Jones & Agapesoul & U-Nam (2021)
En dan is het de week van Bevrijdingsdag in 2021. Ik geloof dat we dan net zijn verlost van die verschrikkelijke en totaal onnodige avondklok. Alsof een virus opeens klok kan kijken of rond middernacht actief wordt als een vleermuis. Enfin, voor iemand die kritisch is op het beleid heeft Bevrijdingsdag een erg dubbel gevoel in 2021. Het komt ook mooi uit want ik zit op dat moment thuis omdat mijn kopje iets is overgelopen. Ik wil heel bewust een plaat hebben die de 'vrijheid' benoemt en dus kom ik uit bij deze ontspannen 'jam' van James Day en zijn kornuiten. Een beetje jazzy, maar wel lekker! En bovenal een 'uplifting' boodschap welke we ten allen tijde kunnen gebruiken!
2022: I'll Belong To You - Clyde McPhatter (1970)
Ik leer het nummer kennen in 2019 als Mark eentje in de aanbieding heeft. Ik meld me meteen aan voor een 'spare' omdat die voor mijn neus wordt weggekaapt. Dan krijg ik een boodschap van een ander lid van de groep. Hij heeft de Decca Humphrey-uitgave liggen en wil hem wel naar Mark sturen zodat hij bij mij terecht komt. Het blijkt een bootleg te zijn met een zéér minimale audiokwaliteit. Omdat de originele Amerikaanse single op styreen is, blijft het uitkijken naar een goed exemplaar. Bij deze Decca twijfel ik overigens ook aan de authenticiteit want de 'A' van Decca is té ver uitgeschoten. Deze hangt inmiddels tegen de 'distortion' aan maar het blijft fijn en vele malen beter dan de slechte Decca Humphrey.
2023: I'll Show You How - Cinnamon Soulettes (1975?)
Het is gisteravond een 'mellow' aflevering van de 'Week Spot Carousel'. Daarin draai ik de Week Spots van de vorige drie jaar dus zonder de 'stormer' van Brainstorm. Cinnamon Soulettes is daarentegen echt een rustpuntje. Eenvoudige piano, betoverende stemmen en een hoop ruis vanuit de studio waar dit in de vroege jaren zeventig is opgenomen. Een bron vermeldt 1975 maar dat kan evengoed 1970 of 1971 zijn. Het maakt in principe niet uit want het is en blijft een tijdloze opname waar ook een jaar later nog weinig over bekend is. Gewoon opzetten en genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten