Schijf van 2011: Nieuwe albums

En zo is het zondagochtend. Na een helse zaterdagavond toch nog even redelijk diep geslapen en nu aan de koffie, om straks door weer en wind maar eens een paar kilometer te trappen. De gebeurtenis van gisteravond heeft zijn 'impact' op mijn doen en laten. Niet dat het me dwars zit dat ze me geblokkeerd heeft, allerminst, maar de manier waarop ze mij heeft afgeschilderd, zit niet lekker. Het lijkt off-topic, maar het is een brug naar deze Schijf van 2011. Ik had eerst gedacht om vandaag met de bekeken films te beginnen, lekker veilig want daar komt Marissa niet in voor. Wat betreft de albums, ik had twee lijstjes in gedachten: Eentje folk-gerelateerd en eentje algemeen, maar bij beide kwam ik maar niet op vijf kandidaten. Ziehier: Beide lijsten samengevoegd. Zoals ik gisteren al schreef en was ik vóór gisteren ook al van mening: Haar laatste album kent een paar positieve uitschieters, maar dat is nog te minimaal om hem in deze lijst op te nemen. Dan toch liever de huidige nummer 5, die verveelt na honderd draaibeurten nog steeds niet!

Alle vijf albums hebben hun aandacht gekregen hier op Soul-xotica, dus echt nieuwe namen komen we in deze lijst niet tegen. Het vijfde concert wil me maar niet te binnen schieten, die is hier vast niet aan de orde gekomen en ik verwacht dat er onder de films ook namen zitten die ik niet met De Video Draait heb vereerd. December is de uitgelezen kans voor terugkijken, in deze serie Schijven iedere week een top vijf met 'the best of'. Vandaag dus de vijf beste 'nieuwe' albums die ik in 2011 heb gekocht. Enkele titels zijn officieel van 2010, maar ik loop wel eens wat achter...

Op vijf vinden we zo eentje. Het is de enige compact disc uit het lijstje: hij is wel op vinyl uitgebracht maar was in een zeer kort tijdsbestek uitverkocht. Begin september heb ik hem behandeld in 'compensatie voor Waasmunster'. Het is 'The Night Before' van de Vlaamse band Hooverphonic. Zoals ik reeds in september schreef, bevat dit album een verzameling perfecte popsongs. De langste is minder dan vijf minuten, maar gemiddeld zouden het geschikte Eurovisie Songfestival-kandidaten zijn van rond de drie minuten. Kop-staart met refreintjes die al na een enkele keer luisteren blijven hangen.

De vierde positie wordt ingenomen door het Canadese duo Snowblink. Eind augustus, toen ik de elpee kocht, sprak ik nog steeds alleen van Daniëla Gesundheit, maar sinds het optreden in Zwolle weet ik dat het een duo is. 'Long Live' is het debuut van Snowblink. De liedjes zijn al in 2009 opgenomen, inmiddels heeft de band een rauwer geluid gekregen en dat zal op het volgende album, dat in juni 2012 verschijnt, pas echt tot wasdom komen. Hoewel het lentegevoel, zoals ik dat vorig jaar in september voelde, enigzins achterwege bleef, kan het hem niet aan Snowblink hebben gelegen! Deze liedjes ademen het voorjaar en heeft al menig grauwe dag weten op te fleuren.

De top drie was tot op het laatste moment spannend. Een paar weken geleden kwam de jongste van een zangeres bij me wonen, die plotseling mijn top vijfje overhoop haalde. De uiteindelijke nummer 1 en deze nummer 3 wisselden stuivertje tot die tijd. Helaas eindigt Sharon Van Etten met 'Epic' toch op de derde plaats. Ik kocht deze in januari. Hoewel ik meteen smoorverliefd werd op 'Don't Do It' en 'Save Yourself' had de rest van het album even nodig voordat het de schoonheid aan mij openbaarde. Met name haar zang moest ik erg aan wennen. Maar het kwam dus toch allemaal goed met Sharon!

Op nummer twee die plotselinge indringster: 'Seasons On Earth' van Meg Baird. Ik ving heel toevallig op via een niet nader te noemen artieste dat ze op dat moment vaak luisterde naar Sharon Van Etten en de nieuwste van Meg Baird. Ik had hem eerlijk gezegd gemist, maar later die dag deed ik de aanschaf. Meg is de koningin van de vrouwelijke singer-songwriters (met gitaar). Haar puur natuurlijke zang, wars van enige vibrato, zo licht en zo uniek... Meg Baird herken ik uit duizenden. Ik ben nog steeds bezig de vrucht te pellen, maar tot nu toe kan het me nergens teleurstellen. Meg had verdiend op nummer 1 kunnen staan, ware het niet dat een andere dame mijn 2011 heeft gekleurd.

Agnes Obel. Ik hoorde 'Just So' vorig jaar oktober op de radio en was op slag verkocht. Het album kocht ik samen met Sharon Van Etten (en een heruitgave van The Gathering) in januari. De eerste paar maanden was Agnes een steun en toeverlaat. Als ik uit mijn werk kwam en mijn 'change over' ging doen, gebeurde dit vaak met Agnes op de achtergrond. Toen heit in april overleed, was Agnes zo ongeveer het enige mooie album dat ik kon waarderen, buiten dat ging ik voor 'lege' albums, vooral compilaties van jaren zestig-hits. Toen ik de plaat een paar weken geleden oplegde, bleek dat 'Philharmonics' een blijvertje is. Ik moet de plaat wel 250 keer hebben gedraaid (in de eerste maanden ging het op dagelijkse basis en soms wel twee keer!), niks geen sleur of verveling, alleen maar warme gevoelens. Net als dat ik werd geraakt door 'Just So' , greep vrijdag 'Video Games' van Lana Del Rey me bij de strot. Wie weet staat die volgend jaar wel op nummer 1???

Ik kan in december vijf of zes lijstjes kwijt (als ik ook eerste kerstdag en nieuwjaarsdag benut), de lijstjes zélf ben ik nog volop aan het samenstellen. Ik heb dus geen flauw idee wat hier volgende week prijkt. Wordt een late surprise...