30. Someone's Gonna Cry-Val Martinez
(RCA Victor 47-8140, 1963)
Pas bij de voorbereiding van deze Top 40 kwam ik erachter hoe gewild deze plaat werkelijk is. Ik had het verfomfaaide singeltje meegenomen uit De Kring in Meppel, omdat je voor vijftig cent altijd even mag gokken, maar ik verwachte kuntrie of een fakkelballade. Inderdaad, de a-kant is zo'n ding met gigantisch orkest, maar 'Someone's Gonna Cry' smaakt onmiddelijk naar meer. Nu blijkt dat de plaat tot de vroege 'popcorn' wordt gerekend en daardoor redelijk gewild is. Hoewel die net een stukje langzamer is dan de gemiddelde Blauwe Bak-resident, misstaat-ie toch niet helemaal.
29. Doctor Doctor-The Intruders
(Gamble G 4004, 1970)
Eén van de aanwinsten uit Hoogeveen, duidelijk te traag, maar desondanks heeft het nummer zo'n lekker gevoel in zich dat die al snel in mijn set en de Blauwe Bak zit. We gaan hem binnenkort nog eens uitgebreid uit de doeken doen in een Dweilpauze.
28. I've Got The Need-Spooky & Sue
(Negram NG 2048, 1975)
Meneer Goodman van The Moments had bij een bezoekje in Nederland wel een ogenblikje tijd om een single-kantje op te nemen met twee aanstormende talenten. Hoewel, Spooky in de studio natuurlijk 'ouwe rot' John Russell was. Hoewel 'Girls' van Moments & Whatnauts nog wel eens onder de disco wordt geschaard, kwam het eigenlijk net voor de disco. Een leek zal deze Spooky & Sue-single ook afdoen als disco, maar wie goed luistert hoort een lekker uptempo soul-nummer, beetje glad, maar geen rampetamp van de disco.
27. I Don't Wanna Live Without You-The Fantastic Four
(Ric Tic RT 128, 1967)
,,Gerrit". De stem van Albert uit Zoeterwoude aan de andere kant van de lijn. ,,Ik sta hier op een platenbeurs met een single op het Ric Tic-label in mijn handen. Belangstelling?". Ik ben meteen wakker! ,,Euh, ja, kopen maar!". De eerste zoekresultaten op Youtube naar The Fantastic Four vielen een beetje tegen en de a-kant van deze single blijkt mij teveel sacharine. Maar dat 'I Don't Wanna Live Without You' heeft toch wel iets speciaals.
26. Move On Up-Curtis Mayfield
(PRT Flash Backs FBS 23, 1971)
Een heruitgave van omstreeks 1980 met 'This Is It' van Melba Moore op de flip. Ik had de elpee 'Curtis' al in 1994 gekocht (zie vorige maand: 'Appel en broodje voor de dorst') en ondanks de veelvuldige kraken, ging in 2005-06 in De Singel het dak er pas goed af als ik deze zijn rondjes liet draaien. Deze single-versie heeft sinds Keulen een speciaal gevoel, het was het laatste liedje dat ik hoorde op Soul City. Toen vond ik het wel welletjes. Boven 'Move On Up' uitkomen is in ieder geval al 'mission impossible'.
25. Queen Of Clubs-KC & The Sunshine Band
(Jay Boy BOY 88, 1974)
En hier hebben we de uitzondering. Ik had de Franse persing van deze single al in 2002 gekocht, maar deze was in een erbarmelijke staat. Hoewel de single twee jaar na de eerste release alsnog een top tien-hit werd, is het niet zo'n 'partypooper' zoals die in de horeca in de computers zit. Toen ik in september in Leeuwarden de Engelse Jay Boy tegenkwam, nam ik hem meteen mee. Eenmaal thuis opgezet, blijkt dit gewoon een modern northern soul-ding te zijn, waarbij ik moet vermelden dat dit natuurlijk ook ligt aan het feit dat het een Engelse persing is.
24. Fancy-Rosalind Madison
(Silver Fox SF-20, 1969)
Wederom eentje uit de singlesbox 'Action Speaks Louder Than Words'(Vampisoul, 2006). In 2006 ben ik even korte tijd helemaal 'into' Bobbie Gentry geweest. Hoewel ze toch al snel onder de country wordt geschaard, vind ik haar een buitengewoon soulvolle stem hebben. 'Fancy' van Rosalind Madison bewijst dat ik niet gek ben. Madison zingt het nummer iets minder conventioneel, iets opgefokter, maar het liedje van Gentry leent zich ook helemaal voor zo'n behandeling. Deze had twee maanden geleden in de top tien gestaan, inmiddels is het nieuwste er wel vanaf.
23. Lonely For You Baby-Sam Dees
(SSS International SSS-732, 1968)
Uit dezelfde box als Rosalind Madison, maar dan een meer recente favoriet. Dees zou in de jaren zeventig nog zijn kwartier in de schijnwerpers krijgen, in deze opname bewijst de man zijn talent al. De aftelling, de uitgeklede drums, galmende piano en dan opeens een crescendo aan toeters en Dees' huilende stem. Prachtig!
22. Shoorah! Shoorah!-Betty Wright
(RCA Victor XB-02006, 1974)
Nee, ik hoef me niet te schamen voor een beetje Miami Soul in mijn set, het werd in Engeland in de midden jaren zeventig ook geregeld gedaan. De zonnige soul leent zich er ook uitstekend voor. 'Shoorah!' is 'best of both worlds', het nummer is geschreven door Allen Toussaint, de grote man van de southern soul en in 1968 al een beetje aan het experimenteren met funky invloeden.
21. Want Ads-Honey Cone
(Hot Wax HS 7011, 1970)
Het damestrio Honey Cone wordt algemeen beschouwd als eendagsvlieg, niet geheel terecht, maar opvolgers van 'Want Ads' kwamen in de regel niet heel erg ver. Ik zag afgelopen week op Youtube een opname van 'One Monkey Don't Stop No Show' uit 1972, helemaal niks minder dan 'Want Ads' (overigens te zien in De Muzikale Fruitmand op het videokanaal van northernsoulx), Een beetje onterecht dat het wordt weggezet als soulpop, voor mij is dit de brug tussen Diana Ross & The Supremes en The Three Degrees met een snufje van de vroege funk van Allen Toussaint en zijn maatjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten