En zo klonk vanochtend de stem van Professor O'Pop door de speakers van mijn agenda. Het bleek dat ik telefoon had. Natuurlijk ging dat over muziek! En stelde Prof terecht vast dat ik een zekere fascinatie voor soul en funk heb. Maar, zo hoorde ik mezelf zeggen, alleen het snelle werk en zeker niet het gejank van Aretha Franklin! Pardon?
De reactie van de andere kant was te verwachten. Bijzondere stem, Queen Of Soul, dat kun je toch niet zomaar aan de kant schuiven? Ik had een goed excuus, dacht ik. Ik hou niet van gegil! Ik moet onherroepelijk denken aan de freakfolkgroep Spires That In The Sunset Rise, waar ik toch wél een grote fan van ben. En met enige spijt herinner ik ook 'See-Saw', welke ik in september nog op single heb gekocht en toch erg lekker vindt. Nog een excuus? Alleen omdat het door Don Covay is geschreven! Ik heb mezelf eruit gered. 'Your love is like a see-saw, going up going down'. Of Covay kon zich goed inleven in dames, of hij heeft ervaringen die hij met George Michael kan delen. Wellicht heb ik het beste excuus gevonden: Alleen maar omdat de domineesdochter een erg vies liedje zingt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten