Goed beschouwd is northern soul een retrospectieve muziekbeweging. De term ontstond in 1971. Een Londense platenhandelaar ontdekte dat zijn lokale cliëntéle qua soul voor het slijpwerk ging, terwijl hij het vlotte werk voornamelijk sleet aan mensen met een noordelijk accent. Northern soul sloeg toen al meteen op muziek die al gemaakt was, gewoon als pop, beat of soul aan de man/vrouw gebracht was. Of, beter gezegd, niet, want northern soul-deejays kiezen liever voor de 'underdogs'.
Toch laait regelmatig discussie waar northern soul begint en eindigt. Waar het einde ligt, is een pittige. Als eerste northern soul-plaat wordt 'I Can't Help Myself' van The Four Tops uit 1965 regelmatig genoemd. Zelf kies ik voor een opname van drie jaar ouder: 'Do You Love Me' van The Contours.
Ik kan in woede uitbarsten als iemand hem 'fout' noemt. Ik draai namelijk niet de zwakke Duitse Motown-herpersing uit 1988, maar de originele Engelse Oriole uit 1962. Voor een schijntje gevonden op Ebay. Gewoon uit Gorredijk. Startbedrag drie euro en ik bleef de enige bieder. Voor de prijs van twee fluitjes een zeer gaaf exemplaar, afgezien van de duizenden 'hairlines' (niet hoorbare oppervlakbeschadigingen). Het bijpassende Oriole-hoesje had ik zelf nog wel liggen.
Het verschil met de Dirty Dancing-reissue is dat de handklapjes keiharde dreunen in de trommelvliezen opleveren. Om nog maar te zwijgen over die genadeloze bas. 'Adjust volume', naar beneden die hap! Ik kan niet stil blijven zitten bij het draaien van de single. Jammer dat de reactie vanuit de zaal wat matjes is. Ja, ik heb een missie voor de boeg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten