De start van een nieuwe maand en een tijd voor een experiment. Ik heb de afgelopen anderhalf jaar al gewerkt met AI op het gebied van foto- en videobewerking maar AI nog nooit voor iets anders in gezet. Vanavond ga ik een bericht schrijven met behulp van ChatGPT. De eerste werkdag in twee maanden is een feit. De nacht ervoor en het hazenslaapje van vanavond zijn niet goed bevallen, er zit blijkbaar nog steeds 'iets' in me waar ik dolgraag vanaf wil. De eerste droom is teleurstellend, in de tweede ben ik weer opnieuw woest op... ja... op wie eigenlijk. Ik heb de neiging om het nachtkastje een stomp te geven, dat is het gevoel waarmee ik wakker word. Net als met het 'voorgevoel' van 2020 heb ik nu ook weer het gevoel dat er 'iets' gaat gebeuren dat mijn leven gaat veranderen terwijl ik me er tegen verzet, zonder dat ik weet waar ik me tegen moet verzetten. Dan is er ook nog de tijd van een jaar geleden. Het is griezelig maar ik weet nog alle details te herinneren van deze eerste dagen van april 2024. Tot aan het broodbeleg en conversaties aan toe. Morgen vier ik dat ik zestien jaar geleden ben gestopt met de drankjes en wil dit bij het vijftienjarig jubileum extra vieren. Ik heb een paar weken eerder een bedje gereserveerd in de jeugdherberg Rhijnauwen bij Bunnik, de plek waar ik in 1994 'de midweek op eigen benen' aftrap en waar ik in 2000 ook nog een paar maal als een balletje vandaan ben gekomen.
Alsof ik een droom heb gehad. Een bizarre droom met iets dat je niet kan of wilt voorstellen. Je denkt weer terug aan Bunnik want ach... dat is een fraaie herinnering en slechts twee weken geleden. Als je dan realiseert dat de droom geen droom is maar de harde werkelijkheid en dat dit nóg recenter is dan het uitstapje naar Bunnik. Dat is iets waar ik nog altijd van kan schrikken. Het voelt zo recent en vers aan. Ik ben nog maar net van huis gegaan en fiets tussen Uffelte en Havelte of ik denk het al voor de eerste maal die dag: Dit is gekkenwerk. Eigenlijk zou ik dit niet moeten willen maar... we hebben al betaald voor de drie nachten en dus zetten we door. In de buurt van Meppel de eerste neerslag. Ik zie het niet zitten om over Zwolle te fietsen en dus besluit ik maar over Zwartsluis en Genemuiden naar Kampen te gaan en vanuit daar over te steken naar de Veluwe. Dat is ook iets dat helemaal nergens goed voor is want in werkelijkheid fiets ik een flink stuk om. Ook nog pal het westen in en dus tegenwind. Bij Genemuiden de tweede natte winterse neerslag. In Kampen is het flink zoeken maar gelukkig kom ik ook langs een tankstation waar ik koffie tank en even goed gebruik kan maken van het sanitair. Na Kampen klaart het weer even op hoewel ik later op de middag nog een paar korte kleine buitjes zal treffen. In Nunspeet koop ik een aansteker nadat de oude is verzopen in de jaszak. Bij het weg fietsen uit Nunspeet weigert de mp3-speler alle dienst en uitgerekend nu ik de muziek het meest nodig ben. Met name van Harderwijk naar Nijkerk en langs Amersfoort heb ik het ontzettend zwaar. Kijk! Ik ben geen vijfentwintig meer. Hoewel ik moe ben is er niets mis met mijn oriëntatie want ondertussen fiets ik steeds de goede richting uit. Langs de piramide van Austerlitz kom ik in Zeist en door Bunnik ga ik naar Rhijnauwen. Moe maar voldaan heb ik daar een douche, nuttig een maaltijd en ga vroeg slapen.
Hoewel de donderdag ook niet smetteloos is, is de woensdag echt 'four seasons in one day' om met Crowded House te spreken. De dag begint grijs en grauw, later op de middag schijnt de zon even uitbundig en tegen de avond tref ik een paar buien bij Breukelen en in hartje Utrecht. Ik heb nóg een plannetje voor deze dagen maar op de woensdag rond het middaguur kom ik daarop terug. Ik heb mijn haar los en als ik de supermarkt in Vianen verlaat, zie ik mezelf in de spiegelende ramen van de Albert Heijn. Ik kijk nog eens goed. Zie je dat? Een prachtige grijze mat op mijn schouders. Nee... dat gaat er niet af! Het eerder idee is om tijdens dit verblijf een bezoekje aan een kapsalon te brengen en mijn haar te kortwieken. Het is niet de meest inspirerende omgeving hoewel er best een paar uitschieters tussen zitten. Toch heb ik het deze middag goed naar mijn zin op de fiets. Ook zonder muziek. Die avond wil ik mezelf trakteren op een maaltijdje bij een chinees. Ik vraag in de herberg of er zo'n nering in Bunnik zit. Jazeker! Ik krijg instructies hoe te lopen en heb inmiddels trek aan een groot bord bami speciaal als ik de kaart bekijk. Het moet worden gevierd! Ofwel, het is de duurste chinees waar ik ooit ben binnengestapt. Van de rekening eet ik doorgaans wel eens een hele week.
De donderdag begint niet goed. Ik mis het ontbijt en bovendien regent het pijpenstelen. Het regenpak aan voor wat het waard is en eerst maar naar Bilthoven. Bij een bakkerij drink ik koffie en eet een belegd broodje. Vervolgens op naar het Gooi. Op de heide bij Hilversum geniet ik van een uitgebreide lunch en maak ik gebruik van het toilet. Het is dan inmiddels droog en zonnig. Ik heb vandaag maar één doel: Het 'ge-Vecht' op een andere plek vieren. Ik moet dus naar Loenen Aan De Vecht. De westenwind is vrij stevig en fris en ik moet over Loosdrecht pal tegen de wind in om in Loenen uit te komen. Helaas heeft de plaats zélf weinig te bieden en dus stuur ik de fiets richting Breukelen om halverwege schuin over te gaan richting Groenekan. Met name het laatste stuk valt me opeens tegen. Ik heb jaren gedacht dat dit veel compacter moet zijn geweest. Die avond eet ik opnieuw de maaltijd die ik dinsdag heb gehad.
Op vrijdag heb ik het voorrecht om naar huis te fietsen met wind in de rug. De wind is zuidwestelijk en dus kan ik ook 'freewheelen' als ik dat wil. Dat lijkt me wel iets. Ik heb het plan om vanuit Amersfoort richting Apeldoorn te gaan en dan het noorden in. 's Ochtends wil het niet echt met het weer en uiteindelijk ga ik al eerder het noorden in. Dat brengt me onder andere in Epe waar ik echt al veertig jaar niet ben geweest. Ik weet op een zeker moment ook niet waar ik fiets behalve dat ik de wind in de rug heb. Bij Dalfsen kom ik weer in een bekende omgeving. Bij Nieuwleusen gaat de wind liggen en wordt het opeens erg aangenaam. Ik ben net voor het duister thuis in Uffelte en ben weer even kapot als de dinsdag. Het is toch wel een beetje té gek om het op een dag te doen. In 2000 had ik hier geen moeite mee, maar ja... ik ben nu 24 jaar ouder.
Overigens is er geen chatbot aan te pas gekomen. Het is mijn bijdrage aan 1 april...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten