De helft van de tweede werkweek zit er alweer op. Ik heb gisteren overleg gehad met mijn contactpersoon en ook hem lijkt het een goed plan om rustig te beginnen en dit eerst een paar weken te doen. Daardoor werk ik nu alleen op dinsdag en woensdag. De lichamelijke pijntjes van de afgelopen dagen hebben zich grotendeels opgelost. Zeker het 'probleempje' met de stoelgang baart me ergens zorgen. Als ik onder extreme spanning sta, vertaalt dit zich het eerst in dat mankement. Ik ben tijdens het verblijf in Denemarken op dieet geweest van bananen. Het mankement van zondag op maandag zou ook verband kunnen houden, alleen ervaar ik niet dat ik onder spanning sta. Beetje vreemd, maar ach... het is nu weer zo goed als opgelost. Vijfenvijftig singles. Hoe gaan we die behandelen? Zoals ik eerder heb gezegd wil ik niet alleen maar 'Singles round-up'-afleveringen doen en bovendien verwacht ik deze of volgende week ook de singles van Mark. Drie delen moeten wel mogelijk zijn. Vandaag veertien en dan nog twee afleveringen van dertien en veertien. Dan heb ik ze allemaal gehad. Vandaag trap ik af met de eerste veertien.
* Rob 'Mr. Boogie' Agerbeek- Can't Buy Me Love (NL, CBS, 1973)
Ik kan niet zeggen dat het een wereldwijde revival is, maar Nederland gaat in 1973 wel door een kleine boogie woogie-revival. Rob Hoeke doet goede zaken in 1973 en Jaap Dekker staat in de Top 40 met 'In Een Groen Groen Knollenland'. Rob Agerbeek heeft zelfs een elpee vol gespeeld met Beatles-nummers in boogie woogie-stijl. Als ik af ga op 'Can't Buy Me Love' moet dat een erg prettige plaat zijn. Hoewel de nadruk ligt op het pianospel heeft hij ook een gitarist en een drummer aan boord. Een hele aardige novelty!
* America- Today's The Day (Italië, Warner Bros., 1976)
Vanuit het werk heb ik geluisterd naar een verzamelaar van America. Ik hoop ergens dat dit nummer voorbij gaat komen, maar nee... 'History' stamt volgens mij uit 1975 en dat is té vroeg voor deze single uit 1976. Als de drums invallen, hebben we opeens weer de sound van Crosby, Stills & Nash te pakken. En zoals we van de heren zijn gewend is dit ook weer perfecte pop. Een erg fijn plaatje!
* Joan Armatrading- Rosie (NL, A&M, 1979)
1979 volgens het label maar het is pas in 1980 een hit geworden. Vandaar dat ik hem ook in de jaren tachtig-bak plaats. Ik heb 'Rosie' ooit op een 12"-EP gehad en met een nadruk op gehad. De single zoek ik al een tijdje en het wil maar niet op mijn pad komen. Ja en deze kan ik niet afzetten na een minuut, hier moet ik weer opnieuw even naar luisteren voor de volledige vier minuten. Tip voor de Gele Bak Top 100!
* Ray Charles- Crying Time (NL, Artone, 1965)
* Ray Charles- Go On Home (NL, Stateside, 1968)
* Ray Charles- We Can Make It (NL, Stateside, 1969)
De laatste twee heb ik zaterdag 'live' geproefd in 'Do The 45'. De a-kanten in dat geval want ik moet ook nog even checken wat er op de andere kant is te beleven. 'Crying Time' hoeft uiteraard niet in 'Do The 45'. Ray laat zich daarin gaan in een 'tearjerker' van Buck Owens. In het Fries heet zoiets overigens een 'jankfodde'. 'Go On Home' is daarentegen zeer fijne rhythm & blues en past zomaar in de Blauwe Bak. Op de keerzijde staat 'That's A Lie' en dat heeft dezelfde 'gritty' sound en Ray laat weer eens horen hoe soul hoort te klinken. Een fraaie 'double-sider'. 'We Can Make It' is een pure ballade maar dan soulvoller dan 'Crying Time'. Dan de b-kant... ook van de hand van Jimmy Lewis en dat is snelle upbeat soul. Ja, deze twee singles mogen in de Blauwe Bak!
* The Mike Curb Congregation- Burning Bridges (Duitsland, MCA, 1970)
Ik meen dat ik deze single al een paar maal heb, maar nee... hij ontbreekt nog helemaal in de verzameling. De aanwezigheid van het fotohoesje trekt me in eerste instantie over de streep. Het is originele soundtrack-muziek uit de film 'Kelly's Heroes' en is erg gezellig voor op een zondagavond. Op de b-kant het filmthema door Lalo Schifrin. Toch niet echt groovy.
* Danny & Donna- El Vals De Las Mariposas (Spanje, Columbia, 1971)
Het hoesje oogt een paar jaar ouder. De foto van de dame maakt dat ik het plaatje in mijn handen hou. Bekend gezicht? Jawel, Donna blijkt niemand anders te zijn dan Donna Hightower en dus mag het plaatje mee. Danny is overigens Danny Daniel. Voor hem is dit het eerste plaatje, Donna draait al tien jaar mee in de business. Ik heb hem zaterdagavond even geprobeerd of het iets is voor 'Do The 45'. Nee dus... Pure pop. Op de keerzijde staat een nummer dat door beide is geschreven. Vermoedelijk heeft Donny het Spaanse lied geschreven en Donna de Engelse vertaling. Het heet 'Dreams Like Mine' en is eigenlijk de betere kant. Het is over de top, maar ik mag dit nummer wel! Het mist echter de grooviness van Donna's latere platen waardoor de jaren zeventig-bak het hoogst haalbare is.
* Ricky Dee & The Embers- Work Out (NL, Stateside, 1962)
Het originele blanco papieren hoesje zit in zo'n plastic beschermhoes uit de jaren tachtig. Die met het beruchte gas dat dwars door papier gaat en een grijze gloed achterlaat op het vinyl. Ik vermoed dat deze single al heel lang dat accessoire heeft gehad want het ziet er niet best uit. In Amerika komt 'Work Out' in twee delen op een single, hier heeft het een andere artiest op de flip. 'Work Out' is niets meer dan een instrumentale uitvoering van 'Twisting The Night Away' van Sam Cooke. Ook de vorige eigenaar van deze single heeft blijkbaar het meest met de b-kant. 'Tunnel Of Love' is door John Mobley en is eveneens fijn twistende rhythm & blues. Interessanter dan 'Work Out' maar té minimaal voor de Blauwe Bak in mijn beleving.
* Dion- The Wanderer (Duitsland, Philips, 1961, re: 1976)
* Dion- Lovers Who Wander (US, Collectables, 1962, re: 1978)
Vier klassieke kanten van Dion DiMucci hoewel ik het meest gelukkig ben met 'The Wanderer'. 'Lovers Who Wander' is in stereo terwijl 'Where Or When' op de keerzijde mono is. 'The Wanderer' klinkt stevig als altijd. Het wordt weer gezellig op de zondagavond!
* Theo Van Es- Hello My Love (NL, Negram, 1972)
Negram heeft blijkbaar erg veel vertrouwen in deze single van Theo want het wordt tweemaal uitgebracht. De mijne blijkt ook de uitgave te zijn van 1973. Een ander catalogusnummer en een andere kleur voor het fotohoesje. Het zit dicht bij Jackpot en 'Is Everybody Happy' als je het mij vraagt. Je verwacht zijn aardappel-in-de-keel-stem maar hij klinkt erg braaf op dit plaatje. Beetje jammer.
* José Feliciano- Ponte A Cantar (Duitsland, EMI, 1987)
Het is een weekend vol herinneringen. Zowel het tochtje naar Assen als de fietstocht van gisteren staan beide ietwat in het teken van broer en ik heb in Assen even het gevoel alsof hij over mijn schouder mee kijkt. Er zijn namelijk een paar plaatjes uit de jaren tachtig. Het soort platen die ik wel ken en nog niet heb, maar doorgaans laat liggen als ik zoveel keuze heb uit de jaren zestig en zeventig. Toch gaan ze 'als vanzelfsprekend' op het stapeltje. Dit nummer van José Feliciano brengt me meteen terug naar de zomer van 1988. Nederland heeft het EK gewonnen en natuurlijk gaat broer ook bijna dagelijks gekleed in oranje. Ik kijk naar de single en kan een glimlach niet onderdrukken. 'Neem het maar mee', hoor ik van over mijn schouder. Nou broer, daar gaan we dan! Ja hoor, schot in de roos. Leuk om hem weer eens te horen. Overigens hou ik van alles dat José Feliciano heeft gemaakt. Maar het zijn bovenal de fijne herinneringen aan 1988 die dit plaatje er doet uit springen voor mij!
* The 5th Dimension- Never My Love (US, Bell, 1971)
Ik ben erg kritisch geworden voor wat betreft The 5th Dimension en toch wil ik zo nu en dan weer even gokken. Je weet immers maar nooit? Nee, deze single doet de flipperkast niet op tilt slaan. 'Never My Love' lijkt van een live-album te komen, maar dat is niet helemaal waar. De geluiden van het publiek zijn later in gemixt. Het nummer van The Association wordt erg sfeervol gezongen maar het is geen voer voor de Blauwe Bak. Dat geldt eveneens voor de b-kant die ik vanavond even oversla.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten