Het is niet iedere dag en evenmin iedere week. Toch heb ik zeer geregeld Messenger-contact met Mark. Omdat ik vandaag de volgende vracht (21 singles) ga afrekenen, stuur ik hem vanmiddag een bericht. Het valt me op dat Messenger iets aangeeft dat het de richtlijnen heeft verscherpt of iets dergelijks, maar dan... Ik zie in ooghoek dat ik het in het 'vorige contact' heb gehad over de flexidisc die ik gisteren heb gekocht en gepost op Facebook. En zo blijkt opeens een half jaar aan berichten verdwenen, maar... is het opeens ook 3 oktober 2024. Dat doet mijn gedachten weer even afdwalen en dat is nu net zoiets dat ik probeer te voorkomen. Bedankt weer, Messenger! Vanavond hoef ik het eigenlijk niet te hebben over deze broer, maar hee.... ik had twee broers. Het is de oudste broer die in de vroege jaren tachtig een grote fan is van de band die ik vanavond centraal mag hebben in de 'Honderd achteruit'. De nummer 21 in de Gele Bak Top 100 van 2023 is namelijk 'So Long' van Fischer-Z.
Jelte, mijn overleden broer, is vijftien als mijn oudste broer naar Denemarken verhuist. Deze broers hebben dan net het leeftijdsverschil van vijf jaar overbrugd en vinden elkaar op het gebied van muziek, meisjes en uitgaan. Ik ben dan nog maar tien jaar oud en té jong voor de laatste twee categorieën waardoor Jelte mijn oudste broer erg heeft gemist. Net zoals ik hem zal missen als hij in 1995 mijn oudste broer achterna gaat. Mijn contact met de oudste broer is summier. We hebben geen ruzie maar we hebben elkaar eigenlijk ook weinig te vertellen. Telefoongesprekken gaan stroef en broer weigert tot oktober contact via Facebook. Het is deze oudste broer die mij in 1989 zal inspireren om singles te gaan verzamelen. Hijzelf koopt in 1978 zijn eerste single ('Mull Of Kintyre' van Wings) en zal tot zeker 1991 doorgaan met het vinyl. Ik weet niet of hij de losse singles heeft van Fischer-Z of de elpees. Ik weet in ieder geval goed te herinneren dat 'Marliese' vanaf de zolderkamer schalt maar ik neem aan dat hij 'So Long' ook zeker heeft gehad. In 1993 krijg ik de elpee met het nummer waardoor 'So Long' voor mij ook een stukje 'nineties' is. Op zondag 25 september 2022 vind ik de single bij het platenwinkeltje aan het Prinsenplein in Meppel. Intussen is er ook nog een herinnering aan het nummer uit 2002 of 2003. Het is de tijd dat ik de weekenden rondhang in Dokkum. Er is één notoire alcoholist die altijd maar één verzoeknummer heeft in de kroegen en dat is 'So Long' van Fischer-Z. Het nummer is natuurlijk een domper op de feestvreugde.
Fischer-Z is zo'n zeldzaam geval van een Engels bandje dat nauwelijks bekendheid geniet in eigen land maar waarmee ze aan de overkant van het water wel raad weten. Allereerst moet er een mysterie worden opgelost voor mij want... hoe zit het met de naam? Ik hoor ook wel eens mensen 'Fischer-Zie' zeggen op zijn Amerikaans. Nee, 'Fischer-Zet' is dus de enige goede uitspraak. Maar wat betekent het? Het is een woordspelletje met lokale accenten en het zou 'Fish's head' moeten zijn waarbij ook de 'h' van 'head' wordt weggelaten. 'Fish's 'ead' dus. Hoewel de band muzikaal veel melodieuzer is dan menig punkband zit het politiek wel in dezelfde richting en kan de band zich meten met bijvoorbeeld The Stranglers. 'Remember Russia' is in 1978 de tweede single van Fischer-Z en vindt een grote fan in John Peel. Nederland loopt een jaar later voorop met de single 'The Worker' en dat levert de band erkenning op in eigen land. Daar zijn 'The Worker' en 'So Long' de enige bescheiden hits uit deze tijd. Fischer-Z bestaat dan naast leider John Watts uit Steve Skolnik, David Graham en Steve Liddle. 'Word Salad' uit 1979 is het enige album in Engeland dat de hitlijst bereikt. In Europa zijn 'Going Deaf For A Living' (met 'So Long') en 'Red Skies Over Paradise' meer succesvol. In de zomer van 1981 ontbindt Watts de band omdat hij van mening is dat de band té ver is afgedwaald van haar oorspronkelijke punkidealen.
In de daaropvolgende jaren schopt Watts flink tegen de regering van Thatcher aan, steekt de mijnwerkers een hart onder de riem en zingt 'One Voice' op het No Nukes-festival tegen atoomwapens. In 1987 blaast hij de naam Fischer-Z nieuw leven in en maakt twee albums. De single 'The Perfect Day' schopt het tot de 'bubbling under' van de Engelse hitparade en brengt het tot een twaalfde plek in Australië. Sindsdien is Fischer-Z een soort van Simply Red-verhaal. Als Mick Hucknall een plaat wil uitbrengen, kan hij kiezen tussen zijn eigen naam en die van Simply Red. Zo ook met John Watts. Hij gebruikt van tijd tot tijd de naam Fischer-Z en brengt daarna weer een soloplaat uit. Van de latere leden van Fischer-Z is niemand betrokken bij het werk uit de beginperiode. Het meest recente album van Fischer-Z heet 'Til The Oceans Overflow' en komt in oktober 2021 op de markt. Het is alleen een bescheiden succes in Duitsland. De voorganger 'Swimming In Thunderstorms' uit 2019 is een bescheiden succes geweest in Vlaanderen. In Engeland heeft John Watts meer een cultstatus en is hij grotendeels vergeten.
'So Long' is de grootste hit van de band in Nederland en schopt het hier tot een twaalfde plek. In Engeland is 72 het hoogst haalbare, maar bereikt het in België en Australië wel de top twintig. In Portugal piekt het zelfs op een vijfde plek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten