Singles round-up: april 4

Het gaat deze week een week van de 'Singles round-up' worden. Ik verwacht de singles van Mark volgende week maar dat zijn er niet heel veel. Na dit laatste deel van de aanwinsten in Assen heb ik acht nieuwe (of recente) releases en heruitgaven. O ja, ik verwacht ook nog tien van Discogs maar daar heb ik nog geen antwoord op gekregen. Toch ligt het in de lijn der verwachtingen dat ik volgende week ook nog eens 'iets anders' kan doen dan het behandelen van nieuw binnengekomen singles. Nu eerst de laatste dertien uit Assen.

* Mungo Jerry- Long Legged Woman Dressed In Black (Duitsland, Pye, 1974)
Bij mijn laatste bezoek aan Assen, vorig jaar september, heb ik de Duitse persing van 'Open Up' gekocht en beide zitten zondag in een 'double shot'. Waar Ray Dorset en zijn mannen met 'Open Up' proberen het doodlopende pad van 'In The Summertime' en jugband-muziek kwijt te raken, daar heeft Dorset in 1974 een nieuwe molensteen om zijn nek hangen. Hij heeft in 1973 een grote hit gehad met 'Alright Alright Alright' en 'Long Legged Woman' klinkt als een logische opvolger. Het riekt zelfs een beetje naar 'Mean Girl' van Status Quo. Inmiddels staat hij nog maar alleen op het fotohoesje en nog steeds met die tochtlatten waar hij een enorme hekel aan heeft gekregen. Maar ja? De platenmaatschappij staat erop dat hij zijn handelsmerk laat staan en zonder hen heeft Dorset geen inkomen.

* Nilsson- I Guess The Lord Must Be In New York City (Duitsland, RCA Victor, 1969)
Harry Nilsson is gek genoeg alleen bekend geworden met covers. 'Everybody's Talkin' is geschreven door Fred Neil en 'Without You' door de mannen van Badfinger. 'I Guess The Lord Must Be In New York City' is van hem zelf en sluit muzikaal helemaal aan op 'Everybody's Talkin'. Ik heb een paar jaar geleden een erg interessante documentaire gezien over het leven van Nilsson en moet zeggen dat de man niks meer verkeerd kan doen bij mij. Zijn vriendschap met John Lennon bleek een dodelijke combinatie te zijn en dan met name voor zijn stem. Onder invloed van narcotica deden John en Harry wie het hardst kon schreeuwen en Nilsson is daarbij zijn stem gedeeltelijk kwijt geraakt.

* Luis Alberto Del Parana Y Los Paraguayos- La Felicidad (NL, Philips, 1968)
Ik moet nog altijd eens de single zoeken van Alberto Y Lost Trios Paranoias. Alleen maar voor de novelty. Op deze single doet het gezelschap twee grote actuele hits. 'La Felicidad' kennen we van Digno Garcia en 'Pa Wil Niet In Bad' van Johnny & Rijk, op de keerzijde staat 'La La La' van Massiel. Het is totaal inwisselbaar.

* Nino Rota- The Feast At The House Of Capulet (Japan, Capitol, 1968)
Er liggen twee Japanse singles in Assen en die moeten beide mee. Eerst twee nummers uit de film 'Romeo And Juliet'. Oeps, dit is pas stereo. Muziek op links en zang op rechts. Opvallend is dat het label nog een 'BIEM'-vermelding heeft. Het ding zal toch niet met Japans hoesje in Frankrijk zijn uitgebracht? Op de keerzijde de 'Prologue'. Dat klinkt erg bizar zonder de beelden. Ach, de single is één grote novelty voor mij. Voor een euro kan ik zoiets niet laten liggen. Sorry...

* The Rubettes- Tonight (NL, Polydor, 1974)
Wederom goed gegokt want ook deze heb ik nog niet. Volgens mij is het al laat want ik zit opeens naar de b-kant te luisteren. Jaaaa... dit is de 'Tonight' die ik wilde horen!

* Rufus & Chaka- Do You Love What You Feel (NL, MCA, 1979)
Een prettig disco-dingetje van Rufus en Chaka Khan maar ook niet meer dan dat. Dat geldt ook voor 'Dancin' Mood' op de keerzijde waardoor de Gele Bak het hoogst haalbare is voor deze single. Maar... om heel eerlijk te zijn had ik ook niet anders verwacht.

* The Sandpipers- The Wonder Of You (Duitsland, A&M, 1969)
Het is nooit iets geworden in ons land met 'The Wonder Of You' maar Elvis heeft in Engeland een nummer 1 met het nummer. The Sandpipers doet het erg fraai op een middle-of-the-road-wijze.

* Shalamar- A Night To Remember (NL, Solar, 1982)
Hier heb ik het derde uur van 'Do The 45' mee afgetrapt. Ja, kijk, het is een hit geweest en zo, maar het geeft me altijd goede luim en dus mag deze wél in de Blauwe Bak.

* Solution- Empty Faces (NL, Rocket, 1977)
De verhaaltjes worden korter en, ja, ik moet toegeven dat ik met een schuin oog naar de klok kijk. Het is bijna bedtijd voor mij als ik vandaag nog iets wil uitspoken. Ik heb onlangs gezien dat er een box met boek verkrijgbaar is van Solution met alle opnames die de band heeft gemaakt. Een band die ik uitsluitend ken van de singles en waarbij ik echt eens dieper moet duiken in de albums.

* Soulsister- Like A Mountain (Duitsland, EMI, 1988)
Volgens mij heb ik in 2022 het hoesje gekocht met een verkeerde single erin. Dat is dan, geloof ik, de remix. Is dit dan de originele? Dat klopt. Ik moet bekennen dat ik de remix beter ken maar dat deze 'uitgeklede' versie ook best goed klinkt. Overigens doet 45cat nogal moeilijk over het land van herkomst. Deze EMI's zijn in principe geproduceerd in de EEG en hebben een Duitse copyright-tekst rondom het label. Ik reken ze daardoor tot een Duitse persing en in sommige gevallen worden ze niet in Duitsland uitgebracht maar wel aldaar geperst. De 'STEMRA'-vermelding maakt het een Nederlandse uitgave maar nog altijd geperst in Duitsland. Ik heb ze ooit ook wel aangegeven als 'EEG'.

* Three Dog Night- Let Me Serenade You (Duitsland, Probe, 1973)
Ik heb ze beter gehoord van Three Dog Night maar nog altijd gezellig genoeg voor op een zondagavond.

* Universal International Orchestra- EP The Glenn Miller Story (Japan, Decca, 1954, re: 1963?)
Ergens vind ik de informatie dat deze EP In 1963 is uitgebracht maar de layout van hoes en label is eerder 1954. Enfin, het is de gesneden koek uit de gelijknamige film en Joseph Gershenson staat aan de leiding van het orkest. Het is een EP op 33 toeren en levert desondanks een fantastisch geluid op. Toch geldt hier ook weer dat de plaat zou zijn blijven liggen als het geen Japanse uitgave was geweest.

* Deniece Williams- Let's Hear It For The Boy (NL, CBS, 1984)
Tot slot een plaatje waarbij ik weer de aanwezigheid van broer bespeur. Deze zou anders gerust hebben kunnen wachten tot een volgende keer maar hij moet nu opeens mee. Ook maar een geluk want anders was het uitsluitend sixties en seventies geweest in de laatste vier afleveringen van de 'Singles round-up'. Overigens gewoon voor de Gele Bak maar dat hadden jullie vast wel begrepen.