Buiten het weekend om de laatste dag van de vakantie. In tegenstelling tot gisteren heb ik nu wel een actieve dag gehad. Ik word keurig vóór de wekker wakker. Het is dan elf uur en met 'Afterglow' in het verse geheugen opnieuw weer niet zo'n lange nacht. Het is praktisch gezien de nacht die ik iedere week draai. Na een ontbijtje zit ik al om half een al op de fiets naar Steenwijk. Eerst de toeristische weg. In Steenwijk zet ik de fiets op het station en onderweg naar de binnenstad begint het stevig te regenen. Kort maar krachtig. Bij de Primera krijg ik te horen dat ik ook gewoon een bovenstukje kan krijgen van de damper. Weer twintig euro bespaard! Om nog een beetje vakantie te vieren, koop ik een milkshake. Dan op de fiets terug naar Havelte en deze afleveren bij de verhuurder. Na boodschappen te hebben gedaan heerlijk ontspannen terug stiefelen naar Uffelte. In de verte onweert het en ik ben kwalijk thuis of het gaat regenen. Direct daarna meldt zich ook de eerste onweersbui. Ik gebruik het echter als decor voor het samenstellen van een show welke ik om één uur vannacht ga doen. Hoewel de 'Laid(back) Night Show' geen vaste prik is, kan ik vanavond vieren dat het zes jaar geleden is begonnen. Vannacht kijk ik naar de Engelse releases voor Record Store Day van morgen. Nu richt ik me eerst op de Week Spots in de voorbije vier jaren.
2016: Congratulations Baby-Doris Duke (1971)
Ook deze aflevering van het 'Week Spot Kwartet' staat nog in het teken van vakantie. In 2016 is het de dinsdag dat ik met vakantie ga, als ik me niet vergis. Ik heb niet veel tijd meer om een Week Spot-bericht te schrijven en besluit dan deze single naar voren te schuiven. Ik heb immers al eerder over Doris Duke geschreven. Hoewel beide kanten van de plaat als 'Deep Soul' worden weggeschreven, is 'Congratulations Baby' vooral uptempo en met een toneelstukje in de brug waarbij Swamp Dogg de rol van dominee mag spelen. Hij schrijft het samen met Gary 'U.S.' Bonds en Maurice Gimbel. Ik denk dat ik de komende tijd vooral ga wennen aan 'Divorce Decree' nu ik een verzameling begin op te bouwen van echtscheidingsplaten van 'the original D-O-Double-G'.
2017: After Loving You-Major Harris (1974)
De overige drie platen zijn allemaal verbonden aan de vakantie zélf. In 2017 ga ik op woensdag naar Sleen en kom de volgende week dinsdag terug. Op donderdag ga ik het zadel testen van de fiets van de camping en doe het in eerste instantie met een uitgestippelde tocht door de gemeente Coevorden. Op de middag besluit ik dat ik even in Emmen wil kijken. Ik ben echter nog maar net op pad als Major Harris voorbij komt in de 'Vakantiemix'. Ik besluit ter plekke dat dit de nieuwe Week Spot gaat worden bij thuiskomst. Waarvan akte. Ook dit is een b-kant, ditmaal zelfs van een redelijke hit. 'Love Won't Let Me Wait' heet deze kant, maar volgens mij ben ik overstag gegaan voor 'After Loving You'. De plaat heeft intussen een beschadiging opgelopen waardoor ik het eigenlijk nog eens zou moeten vervangen.
2018: Dawn Of A New Day-The Unifics (1971)
Het is niet zo dat ik alle momenten van de vakantie met mijn koptelefoon op het hoofd zit. In 2018 ben ik bijvoorbeeld met de Pioneer en daarbij wil ik heel doelbewust geen afleiding hebben. Het zijn dan de wandelingetjes rondom Sleen waar ik de platen leer kennen. Ik heb de zondagmiddag al een flink stukje gefietst, maar kan na de avondmaaltijd nog wel wat beweging gebruiken. Ik leer The Unifics op waarde schatten op deze wandeling en wederom is de keuze voor de Week Spot aldaar gemaakt. Ook omdat ik reeds eerder een Week Spot van The Unifics heb gehad, kan ik het qua verhaal met een Jantje-van-Leiden ermee af brengen.
2019: Fool-Al Matthews (1975)
'Is it still number one?'. Het is nog altijd een gevleugelde uitspraak in de chatroom (van luisteraars) of door de microfoon (van mezelf) als dit plaatje voorbij komt in 'Do The 45' of 'The Vinyl Countdown'. Het kan immers beide! Ik leer het plaatje even eerder kennen middels een Facebook-groep en daar biedt Mark aan een exemplaar in mijn volgende pakket te stoppen. Dat is dus de Engelse persing welke nog altijd in de Blauwe Bak staat. Vervolgens vind ik in Emmen de Nederlandse single met fotohoes, maar omdat ik toch altijd weer voor Engelse persingen ga, komt deze in de algemene jaren zeventig-bak te staan. Ik heb desnoods een reserve voor als de Engelse erg beroerd gaat klinken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten