Wat is toch het boodschapje dat me naar de grotere steden leidt en waar ik niet mee ben geslaagd? Welnu, ik heb een ruime maand geleden een nieuwe elektronische sigaret gekocht. Ditmaal wel eentje met regelbare wattage, hoewel die bij mij meestal op de hoogste stand staat. Natuurlijk moet die mee op vakantie! Vandaar dat ik zondagmorgen ook over Meppel fiets om vloeistoffen te halen. Het is die avond in Warnsveld dat ik een hapje wil gaan eten en besluit ook de damper mee te nemen. Die gaat in de zak boven mijn knie van mijn cargobroek. Natuurlijk had ik erop moeten letten dat die rechtop zou blijven staan. Hij is echter gaan liggen. Als ik wil gaan zitten bij de snackbar bemerk ik al dat de broek een beetje nat wordt. Daarna begint het erg naar vloeistof te ruiken. Het is echter pas bij terugkomst in de 'Tuinfluiters' dat ik merk dat het buisje van de sigaret is gebroken en dus is de vloeistof in de broek gelopen. Je kan geen losse onderdelen krijgen en dus zit er niets anders op dan wéér zo'n damper te kopen en dan heb ik wel een reserve-batterij en eventueel wat andere losse onderdelen erbij. Ik zoek dus naar een Primera en vind pas eentje in Deventer als de winkels al dicht zijn. Morgen maar eentje in Steenwijk halen. De Plato heeft een deurbeleid waarbij een maximum van twee klanten in de winkel wordt toegestaan. Er zijn al drie. Bep Dylan is daarentegen ook open en dat kent geen strenge regels. Ik ben de eerste en enige tijdens het korte verblijf. Hij heeft misschien maar 150 singles staan, maar wel veel voor vijftig cent en een euro. Dan mag er héél veel! En ik krijg ook nog een fraaie korting waardoor de singles gemiddeld niet veel meer dan een euro per stuk zijn. Eerst even de 'dubbele' singles.
* Margie Ball- Goodbye To Love (NL, Funckler, 1965)
* Richard Harris- Mac Arthur Park (Duitsland, RCA Victor, 1968)
* The Poppy Family- Which Way You Goin' Billy (UK, Decca, 1970)
* Road- Never Leave Me Lonely (NL, Polydor, 1971)
* Edwin Rutten- Het Spijt Me (NL, MMP, 1964)
* Barry Ryan- Eloise (Frankrijk, MGM, 1968)
* Sam & Dave- You Don't Know What You Mean To Me (Duitsland, Atlantic, 1968)
Margie Ball heb ik in 2006 gekocht en moet ik 'ergens' hebben. Toch staat die niet in de jaren zestig-bak. Mijn herinnering zegt me dat deze hoes is verstierd door plakband dus wat dat betreft is dit een 'upgrade'. Altijd een leuk nummer! Richard Harris heb ik nog niet in de Duitse uitdossing. Mijn Amerikaanse is een beetje versleten. The Poppy Family heb ik in de jaren negentig mét fotohoes gekocht in Denemarken maar ook deze is al jaren ernstig zoek. Road moet ik met een neutraal hoesje hebben liggen. Edwin Rutten heb ik schijnbaar al eens met véél betere fotohoes gekocht. Barry Ryan heb ik nog niet in de Franse fotohoes en nogmaals... voor een euro mag veel! Sam & Dave heb ik in de Nederlandse fotohoes en nog eens een Duitse in neutrale hoes. De bovenstaande mag de laatste vervangen.
* The Beeds- You Don't Have To (US, Team, 1968)
Het label doet een beetje 'spiegodelies' aan (overgenomen uit een Hitweek uit dezelfde periode), maar de 'credits' verraden dat het een productie is uit het huis van Kasenetz-Katz. Team blijkt dan ook een divisie van Buddah te zijn. Ik ontdek dat de groep voordien actief was als Cats' Meow en deze naam komt me niet onbekend voor. De leadzanger heeft aan hetzelfde ballonnetje gezogen als de zanger van 1910 Fruitgum Co. en andere bubblegum-groepen uit de stal van Buddah. Het nummer zelf is een beetje drammerig maar laat me de andere kant ook een kans geven. Dat is in een paar landen in 1970 als a-kant verschenen. 'Run To Her' klinkt meteen een stuk interessanter. Dat zit een beetje tussen psychedelische folkrock en bubblegum in. Zeker niet onaardig!
* Bobby Bloom- Where Are We Going (Duitsland, Roulette, 1971)
Ik heb 'Montego Bay' nooit echt 'begrepen' hoewel ik de single al sinds 1993 in de bakken heb staan Ik wil hem echter gerust nog een kans geven. Op deze single krijgt hij hulp van Mickey Lane. Is dat dezelfe Mickey als Mickey Lee Lane van The Sounds Of Lane? Het zou zomaar kunnen aan de sound te horen. De b-kant heet 'Ol' Yesterday'' en is een ballade met een erg bijzondere 'sfeer'. Wel iets aan de poppy kant en ik ben er na één draaibeurt nog niet zeker van, maar het zou vroeg of laat in de reserve-Blauwe Bak kunnen staan. Maar dan opnieuw... het is slechts twee minuten, dus als ik mezelf veel werk wil besparen, laat ik het gewoon in de jaren zeventig-bak. 'Going' heeft het voor mij al gewonnen van 'Montego Bay'.
* The Byrds- Chestnut Mare (NL, CBS, 1970)
Radio-collega Emz is een paar maanden geleden gestopt met haar 'love songs' op de donderdagavond en door een wijziging in het schema is dat inmiddels een uurtje vóór mijn 'Afterglow'. Dat vul ik met liedjes met een thema. Ik had voor afgelopen donderdag 'paarden' gereserveerd maar toen heb ik geen show gedaan. Morgen hebben we dus alsnog de paarden te gast en 'Chestnut Mare' als uitsmijter. De single heb ik nog steeds niet en nu zie ik zelfs dat deze versie over de vijf minuten is. Dat is vijf minuten genieten met een hoofdletter G. Of nee, laten we gewoon de caps lock aan staan bij het typen van 'genieten'.
* Ray Charles- Here We Go Again (NL, Artone, 1967)
Eerlijk is eerlijk: Ray heeft betere momenten gehad, maar het schijnt dat ik de single nog niet in de bakken heb staan. Om dan een Artone te vinden met het 'hartje' intact, dan hoor je mij niet meer klagen.
* Everybody's Children- The Time Is Now (NL, Fontana, 1970)
Radio Veronica heeft haar best gedaan met deze plaat van Everybody's Children. Het komt in 1970 maar liefst driemaal in de Tipparade, maar dat is tevens het eindstation voor de plaat. Er worden plechtig een hele hoop namen voorgelezen en het klinkt alsof het getroffenen zijn in een oorlog. De plaat oogt echter als een Engelse productie en dus vraag ik mezelf af wie al deze mensen zijn? Zou dit een product van 'Loving Awareness' kunnen zijn? Op de b-kant staat de traditionele gospel 'Abide With Me'. Ik zou graag meer details willen weten, maar het maakt niet dat de plaat zélf interessant wordt.
* Edi Fitzroy- The Gun (Jamaica, Musical Ambassador, 1982)
Met reggae durf ik wel te gokken, zeker als het een Jamaicaanse persing betreft. Er zitten leuke dub-effecten in de plaat en de keerzijde is de dub-versie zoals zo vaak. Eigenlijk nog nét een beetje leuker en lekker 'low profile' want je hoort Edi nog heel ver op de achtergrond zingen.
* Elton John- The Bitch Is Back (NL, DJM, 1974)
Eigenlijk moet ik niet veel van Elton hebben, maar 'The Bitch Is Back' geeft een goede associatie. Nu ik het weer hoor, weet ik het weer. Ik ben inderdaad op zoek geweest naar deze single zonder dat ik heel veel moeite heb ondernomen. Wat wil je nog meer voor een euro?
* Stan Ridgway- Calling Out To Carol (EEG, IRS, 1989)
Er mag veel voor vijftig cent en een euro en al gauw heb ik een grote stapel. Nadat ik even snel heb uitgerekend wat de singles zouden moeten kosten, besluit ik niet nog een keer door de stapel te gaan en neem ze allemaal mee naar de toonbank. Stan Ridgway is één van de eerste singles die ik tegenkom, nog voordat ik de leuke jaren zestig-singles zie liggen. Het heeft een prettige associatie en ik hoef geen spijt te hebben. Lekker plaatje!
* Sandie Shaw- You've Not Changed (Duitsland, RCA Victor, 1967)
Hier sta ik toch wel even vreemd van te kijken. Sandie op RCA? Jawel, in Duitsland zijn haar meeste platen via RCA uitgebracht. Een erg vreemde combinaite daar Pye normaliter wordt gedistribueerd door Hit-Ton. Sandie is eind 1967 haar meeste schaamte kwijt geraakt welke ze heeft opgelopen door 'Puppet On A String' en mag weer ouderwets platen opnemen met Chris Andrews. Beide worden ze door RCA weggeschreven als 'slow-beat'. 'Changed' klinkt als een verdiende hit, de b-kant is voor de fijnproevers. Omdat ik alles lust van Sandie Shaw gaat 'You've Been Seeing Her Again' erin als Deventer kruidkoek.
* The Style Council- You're The Best Thing (UK, Polydor, 1984)
* The Style Council- Walls Come Tumbling Down (UK, Polydor, 1985)
Maar liefst twee Engelse persingen van The Style Council, maar helaas zonder fotohoesjes en dus weinig interessant voor de verzamelaars. De singles mogen voor vijftig cent per stuk de winkel uit. 'You're The Best Thing' is klassieke Style Council dat vreemd genoeg nooit een hit is geweest in ons land. Het mag tot het betere post-Jam-werk van Paul Weller worden gerekend. 'Walls' is een speciale jukebox-uitgave met een nummer op elke kant in plaats van de twee op de b-kant. Er is ook een derde 'radio-edit' welke het woord 'crap' vervangt door 'rap', maar hier roept Weller vrolijk 'crap'. Enfin, zolang hij het F-woord of het C-woord maar achterwege laat.
* Sue & Sunny- Let Us Break Bread Together (NL, Reflection, 1971)
De zussen Sue en Sunny zijn vooral actief als achtergrondzangeressen in de studio in de late jaren zestig en vroege jaren zeventig. Toch mogen ze ook zelf een paar platen maken. In 1969 maken ze al een plaatje met de titel 'Let Us Break Bread' welke op het label als een 'traditional' wordt beschreven met een arrangement door Bobby Scott. Op de bovenstaande single uit 1971 staat niets meer over een arrangement en wordt het geheel toegeschreven aan R.W. Scott. Volgens de informatie via Joan Baez is het dus beide keren hetzelfde nummer en is het oorspronkelijk een gospel. Dat blijkt eveneens uit de tekst. Sue & Sunny zijn meesters in het vak en kunnen met ieder soort nummer uit de voeten. Sunny zal in 1974 nog een grote Engelse hit hebben met 'Doctor's Orders'.
* Tenpole Tudor- The Swords Of A Thousand Men (België, Stiff, 1981)
En dit is de allereerste plaat die ik uit de bakken vis. Onze voormalige radiobaas is goed bevriend met Eddie Tudor en daardoor is 'Swords' een beetje een Wolfman Radio-hit geworden. Leuk om hem eindelijk eens op vinyl te hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten