Ik heb vanmiddag de fiets opgehaald en heb dan nog steeds het plan om morgen naar de camping in Ruinen te gaan. Toch slaat tijdens de wandeling naar Havelte de twijfel toe. De weersvooruitzichten zijn niet je van het met iedere dag kans op regen en onweer en een vrij stevige wind. Ik ben de 'luxe' van Sleen gewend en dat zal in Ruinen vast tegenvallen. Eenmaal thuis besluit ik iets op te zoeken op het internet en dan ben ik vlug bereid! Zeker nadat ik een eerste telefoongesprek heb gevoerd met de dame. Helaas zit ze morgen vol, maar zondagavond ben ik welkom: Ik ga drie nachten naar een pension in Warnsveld. Geen gesleep met tent en slaapzak, gewoon honderd kilometer (toeristisch) fietsen naar Zutphen en vanuit daar leuke dagtochtjes maken. De Posbank staat bijvoorbeeld weer op het programma. Vanmiddag zijn de Discogs-singles gearriveerd en die zet ik waarschijnlijk morgenavond nog op twee 'Vakantiemixen' met de platen van Mark. Het slapen vóór een vakantie is meestal dramatisch en dan kan ik beter maar iets nuttigs doen? Ik heb de platen nog niet gedraaid en ben eigenlijk best nieuwsgierig. Vandaar dat ik vanavond een 'live'-aflevering doe van de 'Singles round-up'.
* Wendy Alleyne & The Dynamics- This Time I'll Be Sweeter (Barbados, Wirl, 1976)
We gaan nog méér horen van deze Discogs-verkoper. Hij heeft een flyer bij het pakket ingestopt: Vanaf volgende week donderdag opent zijn fysieke winkel in Almelo. Dat is hier niet gek ver vandaan. Ik kom zondag per slot van rekening over Raalte. Bovendien heeft hij een flinke collectie Contempo's waaronder de 'minder interessante' releases van Armada Orchestra en dergelijke. Wellicht dat ik de Contempo-verzameling nog eens flink ga aanvullen. Wendy Alleyne mag altijd mee op een zoektocht. Ik heb beide kanten van de single vluchtig beluisterd op Youtube en daarbij komt de b-kant als winner uit de bus. 'Sweeter' is een nummer geschreven door Gwen Guthrie en opnieuw krijg ik kippenvel De a-kant klinkt op Youtube als een reggae-versie van de spouge, maar het klinkt vrij soulvol nu ik het draai. Een mooie 'double-sider' is het gevolg, hoewel de plaat een beetje is afgedraaid en her en der wat 'distortion' heeft in het hoog.
* Bobby Boseman- Cheaters Never Win (NL, Seafair Bolo, 1968, re; 1980?)
Ik heb reeds Gloria Walker op dit vreemde Seafair Bolo-label. Het blijkt één van de labels te zijn voor de Suri-soul scene welke keurig 'stemra' vermelden op het label maar erg dubieus zijn qua legaliteit. Bobby Boseman doet op de a-kant het nummer dat oorspronkelijk door Tony Borders is uitgebracht op het Revue-label. Aan beide kanten is het Deep Soul met prominente rol voor de elektrische gitaar en dus past het ideaal in het straatje van de Carib-soul. Niet helemaal 'Near Mint' zoals beschreven, maar ik doe het ervoor.
* Roy C- Got To Get Enough (UK, Mercury, 1973)
Roy C is het beste bekend van zijn hit 'Shotgun Wedding' uit 1966, maar zijn werk uit de jaren zeventig staat eveneens hoog aangeschreven. Ik koop de plaat 'blind' vanwege een leuk bijkomend detail: De plaat is van Radio Veronica geweest. Of dan meest waarschijnlijk van haar drive-in show. Roy C verrast hier met een lekker opgewekt nummer dat ook zomaar uit 1968 had kunnen komen, maar nu een fraaie stereo-mix heeft gekregen. Je kan moeilijk alleen maar hits draaien op een avond en Roy C is gegarandeerd om het soul-volk op de dansvloer te houden voor een paar extra minuten. De b-kant is misschien nog wel interessanter. Wat klinkt dit toch enorm fijn op zo'n Engelse persing!
* Doris Duke- Full Time Woman (UK, Contempo, 1975)
Ik koop in de jaren negentig al 'A Little Bit Of Lovin' van Doris Duke bij Cees Buster in Sneek en deze single 'slaapt' in mijn collectie tot november 2012. Sindsdien is het uitgegroeid tot een favoriet. Nu heb ik hier één van de opvolgers van deze single. Op de a-kant een 'nieuwe' opname en op de b-kant een oudje geschreven en geproduceerd door Swamp Dogg. Doris klinkt het beste in de langzamere nummers en wat dat betreft is 'Full Time Woman' het ultieme genieten. Helaas zijn de rauwe randjes er wel vanaf en dus draai ik de plaat om voor de Swamp Dogg-kant. 'Your Best Friend' laat haar inderdaad lekker 'deep' tekeer gaan en dus is dat bij deze mijn favoriet van de twee.
* Rozetta Johnson- Who Are You Gonna Love (US, ClinTone, 1971)
Geen exotisch Clintone-hoesje, maar een 'distributed by the Atlantic-Atco-Cotillion Group'-hoesje. Die zie je trouwens ook niet vaak. Op het label wordt eveneens vermeld dat het label door Atlantic op de markt is gebracht. De plaat klinkt uitzonderlijk goed. Ik noem dit 'absolute nieuwstaat'. Gelukkig is het vinyl en dus kan ik nog lang genieten van dit wereldse nummer!
* Ted Taylor- I'm Gonna Hate Myself In The Morning (UK, Contempo,, 1976)
Dit is een smaakmaker voor de volgende bestelling. Contempo doet eveneens aan distributie van onafhankelijke platenlabels in Amerika en Ted Taylor is daarvan een voorbeeld. De plaat is in Amerika uitgebracht op Alarm en is een voorproefje van Taylor's meest recente album. 'Hate' is een fraai gearrangeerd en melodieus nummer. Precies zoals we dat van de Ted verwachten. Op de keerzijde staat een meer funky nummer maar dat is niet heel interessant voor mij.
* Tommie Young- Everybody's Got A Little Devil In Their Soul (US, Soul Power, 1972)
Tommie kan geen kwaad doen bij mij en deze single is bovendien uitzonderlijk goedkoop. Het is geen 'That's All A Part Of Loving Him' maar desondanks een fijn nummer. Tommie schittert pas echt op de b-kant waarop ze 'deep' van leer mag trekken. Niet essentieel maar ik kon hem voor deze prijs niet laten liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten