Mark heeft gezegd dat hij pas gisteren of vandaag de singles op de post zou doen en tegelijk sta ik op het punt om een bestelling op Discogs af te ronden. Met de vakantie binnen handbereik gaat het hem niet meer worden om alle singles te behandelen in deze maand en dus 'spaar' ik even een bericht voor een extra 'Singles round-up'. Dat betekent dat ik morgen verder ga met de finale van de Gele Bak Top 100 en zondag met een bericht over de nummer 1 in de lijst. Nu dan eerst de volgende aflevering in het 'Week Spot Kwartet' want daar wil ik het liefste wel een beetje mee 'up-to-date' blijven. Deze week de singles uit week 33 in 2016, 2017, 2018 en 2019.
2016: S.O.S.-Christine Cooper (1966)
Week 33 in 2016 is daadwerkelijk de laatste week dat ik poog om alle singles uit de Blauwe Bak in chronologische volgorde te draaien. Christine Cooper stamt uit 2012 en als ik de plaat nodig ben voor de 'Blauwe Bak Veteranen' is deze even onvindbaar. Ik gebruik dan maar een andere single met dit oranje-gele Parkway-label. De plaat blijkt niet echt op een logische plek te liggen, maar staat nu weer terug in de Ere-Blauwe Bak. Daarvoor is dit teveel een plaat die ik in 2012 heb gekocht, té Northern Soul voor mijn huidige verzameling. Neemt niet weg dat het een erg gezellig plaatje blijft!
2017: What's It Gonna Be-Dusty Springfield (1967)
De tweede maal binnen een week dat ik mag schrijven over Dusty en dat ze op de foto gaat. In 2017 behandel ik de singles per jaar van aankoop en in week 33 zijn we aanbeland bij de singles uit 2015. Dit is eigenlijk de reden geweest om de bestelling bij HHV te plaatsen. Ik heb daarvoor een aantal malen één of twee singles gekocht, maar de verzendkosten zijn hoog en standaard ongeacht hoeveel je koopt. In september 2015 heeft het flink wat titels in de uitverkoop en Dusty is daar eentje van. Een plaatje dat met fotohoes nog best gewild is, maar desondanks durft HHV niet meer dan acht euro te vragen voor deze smetteloze single van Dusty. Het is natuurlijk ook een knalnummer en veel meer 'Northern' gaat het hem niet worden met Dusty.
2018: Everlasting Love-Solomon Burke (1975)
Komende maandag gaat het veel regenen, heb ik begrepen. Dan ga ik 's middags aan de slag met de 'Vakantiemixen' want ik moet nog zeker zes of zeven afleveringen doen. In 2018 ben ik al vroeg met de opnames en hierdoor is 'Everlasting Love' van Solomon Burke tot enorme proporties gegroeid. Eigenlijk de b-kant van 'Let Me Wrap Your Arms Around Me', maar zoals vaker staat de 'treasure on the flipside'. 'Everlasting Love' is niet het snelste nummer, maar er zit wel een prachtige opbouw in het nummer.
2019: I'm Hunting For Your Love Again-The Swans Of New England (2019)
De nieuwste van The Swans Of New England arriveert nog vrij snel in verhouding met 'Hunting'. Als de envelop arriveert, zie ik wat er fout is gegaan. Het bestelformulier is ingericht op Engelse adressen en je dient alle hokjes in te vullen. Zo ook de naam van de provincie. Als je dat flink door mekaar husselt, kom je vanzelf op DR79 75RL en hierdoor gaat het pakketje eerst naar Engeland. DR blijkt de afkorting van Drenthe... Ik geef het aan bij de bestelling van 'Cold Like Ice', maar opnieuw weer een onduidelijk label, hoewel het ditmaal 'The Netherlands' bevat waardoor het niet eerst naar Engeland hoeft. 'Cold Like Ice' is nog altijd aan het 'groeien' bij mij, wat dat betreft is het niet liefde op het eerste gezicht als bij 'Hunting', maar ik geef het nog wel een paar kansen. Volgende week is de Week Spot een beetje voor spek en bonen omdat ik geen show doe. Waarschijnlijk wordt dat ook een vrij nieuwe titel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten