2010- A blog odyssey

Soul-xotica levert doorgaans weinig 'post' op en dat is prima zo. Ik verneem van mijn volgers dat het wordt gelezen, soms haakt iemand vele maanden later in tijdens een gesprek. Gelukkig, ik herhaal... gelukkig, blijft het vak met 'reacties' onder de berichten leeg. Vaste volgers weten dat dit beter even via de mail of Facebook kan. Het is een maand geleden als ik een mail open van een zekere Kees die blijkbaar net Soul-xotica heeft leren kennen. Eerst denk ik nog aan een andere Kees en verwacht even hetzelfde als bij Almar een paar jaar geleden: Een uit het oog verloren kennis die aanvankelijk niet weet wie ik ben als hij reageert op het blog. Nee, deze Kees blijkt een grote onbekende voor mij, maar niettemin welkom om iets van een lezer te vernemen. Hoewel... Kees belooft me dat hij de complete jaargangen gaat lezen en daarbij kanttekeningen gaat plaatsen. Op het eerste gezicht lijkt dit leuk, maar na een potig bericht over 2010 moet ik het 'uitschakelen'. Sinds een paar weken is Kees weer 'terug' in 2015. Bijna vijf jaar Soul-xotica levert een fraai archief op en uiteraard sta ik nog steeds achter alles dat ik heb geschreven, maar verder blader ik niet tot nauwelijks terug. De 'overzichten' van de komende dagen gaan uit mijn blote hoofd: Het zijn de hoogtepunten van een jaar Soul-xotica zoals ik die wil herinneren.

Het terugbladeren beperkt zich in eerste instantie tot en met 2012. Zeker de laatste tijd bij 'Raddraaien' moet ik steeds vaker even 'checken' of ik een artiest of groep niet eerder uitvoerig heb beschreven. De jaren 2010 en 2011 heb ik al tijden niet meer bekeken en heb daar evenmin behoefte aan. Op zichzelf bevalt me de memo-vorm van die eerste berichten wel, die schrijf ik allemaal op het minimale toetsenbordje van mijn mobiele telefoon en in ieder bericht zit ongeveer een uur. Het moet kort en bondig zijn, hoewel ik aan het einde van een bericht voel alsof ik een telefoonboek heb geschreven. Als ik eind 2011 gebruik ga maken van een 'echte' computer breiden de berichten zich ook uit. Ik ben van huis uit journalist en kreeg ooit betaald om een krant vol te krijgen. Waarom zou je iets in drie woorden neerpennen als je het ook in twee volzinnen kan doen? Wit papier is ook maar wit papier...

De geschiedenis van Soul-xotica begint eigenlijk in augustus 2008. Na de fietsvakantie naar België ben ik een beetje blut. Het is de laatste zomer met de drankjes en, ja, dat heeft er héél erg mee te maken. Het vooruitzicht om niet 'uit' te kunnen, vliegt me aan. Dat ik even zonder alcohol moet, is nooit een probleem geweest. Omdat ik een telefoon-abonnement heb lopen en een telefoon leen van vrienden, lijkt het me een goed idee om Hi weer eens te vragen om een nieuwe telefoon. Ik weet precies welke ik wil hebben, een Nokia N95 zoals een stamgast in Het Pandje. Die kan ik uiteindelijk krijgen en zo heb ik opeens beschikking over internet! Eind augustus begin ik met SoulteXt, mijn eerste weblog. Bij internet op mobiele telefoons heb je te maken met 'fair use policy' en omdat ik dat geregeld overtreed met downloads van King Crimson en avonden lang Youtube kijken, sluit Hi me tegen het einde maand af van het internet. Dat betekent een doodsteek voor SoulteXt waarmee ik op een bepaald moment net even de routine heb te pakken. In november publiceer ik mijn laatste bericht en kort daarop wordt het account verwijderd. Ik word vanaf dat moment actief op het Steenen Tijdperk-forum en kijk niet meer om naar blogs.

Ruim een half jaar later open ik een blog-account waarvan ik de naam helemaal kwijt ben. Ik beloof hier verhalen te publiceren over Northern Soul-singles (of wat ik daar anno 2009 onder versta), maar ontdek na het eerste bericht dat het praktisch onmogelijk is om afbeeldingen te uploaden. SoulteXt was ook al een koude bedoening geweest. In augustus 2009 kom ik terecht bij Blogger. In eerste instantie vanwege een andere hobby, maar hierdoor ontdek ik wel waarom dit het beste blog-formaat is. Bij Blogger maakt het niet uit hoe groot de bestanden zijn die je upload, er zijn collega-bloggers die iedere dag een complete elpee beschikbaar stellen. Dat eerste blog zal zeer onregelmatig verschijnen en is in maart 2010 al compleet doodgebloed. Zodra ik met Soul-xotica begin, haal ik dat oude blog leeg en sindsdien...? Blogger verwijdert geen oude blogs en dus is het lege concept nog steeds aanwezig. Wellicht dat het ooit een 'Soul-xotica 2' gaat worden als de eerste 'vol' is.

Op Nieuwjaarsdag 2010 heb ik platen gedraaid in Het Pandje, mijn stamkroeg in Steenwijk, en zoals gewoonlijk heb ik moeite om platen terug in de bakken te zetten. De volgende maanden waan ik me dagelijks in Het Pandje en geef een dj-set weg tijdens mijn ontbijt. Zo zit ik ook op de ochtend van 2 maart 2010. Ik draai 'Who Do You Love' van Juicy Lucy en wil opeens het gevoel delen dat ik bij de plaat heb. Dan herinner ik de oude Blogger-account en bedenk ter plaatse 'Soul-xotica'. Het moet een blog worden over mijn dj-plaatjes, dus soul en 'exotische' verrassingen als Monica & Oscar Benton. Ik hou me daar in het begin heel krampachtig aan vast. Halverwege april vindt de ommezwaai plaats. Het begint met een verhaaltje over Fursaxa en een week later schrijf ik over het concert van Thee Silver Mt. Zion in Groningen. Een paar weken eerder ben ik in Zwolle bij het concert van Lisa O Piu geweest, een Zweeds folk-collectief. Daarover heb ik met geen woord gerept op Soul-xotica omdat het toen nog 'soul en met een knipoog' moest zijn. Geen ruimte voor een kippevel-optreden als dit. Om het alsnog recht te zetten: De foto is gemaakt tijdens dat bewuste optreden in het Zwolse Eureka. Met dank aan Sahara Farm Lightshow voor de psychedelische kleurtjes.

In 2010 neem ik jullie mee op de fietsvakantie. Ik merk op een moment van een lezer dat de serie té lang duurt, evenals de Monstertocht in 2011, en ben zelf ook blij als ik 'thuis' ben op het blog. In september is het een jaar sinds 20092009 en ik vier dat op de zondagen met de Hersenschuddingschijven: De cd's die me hebben 'vermaakt' tijdens die periode. In oktober is de serie ten einde en weet ik nog niet wat ik ga doen als ik op een vroege zondagochtend de elpee 'Blue' van Joni Mitchell op zet. Dat inspireert me tot 'Kleur bekennen'. Overigens ben iets gaan doen in dezelfde periode waar ik jullie maar al te vaak deelgenoot van heb gemaakt. Het is een periode die ik niet betreur. Het laat heel mooi zien hoe ik ruim een jaar na de alcohol en de hersenschudding in het leven sta. Ik ben me dan nog niet bewust van hoeveel of hoe vaak dit blog wordt aangeklikt. Als ik dat had geweten, had ik het wel iets minder gedaan. Gedane zaken... Het meest kwalijke ontwikkelt zich in de daaropvolgende maanden. Ik heb nog immer een fascinatie voor het spreken in de derde persoon, collega's op het werk begrijpen er soms geen hout van. ,,Over wie heb je het nou?". Omdat Blogger 'Soul-X' als schrijver aangeeft, Sideburner (mijn oude rockandroll.nl/diggin4dirt.com-pseudoniem) zijn intrede heeft gedaan met de 'Blast From The Past' en er ook nog een 'vrouwelijke kant' is, is de redactie snel geboren. Daarbij is Sideburner dan 'de Gerrit van voor 2009', immer beschonken of bijkomend van een kater. Soul-X is eigenaar van het blog en maken Gerrit en Zusje de boel wel heel erg melig. Zelf kan ik die berichten niet meer teruglezen, maar ik heb ook nooit erover nagedacht om ze te bewerken of te verwijderen. De redactie heeft in maart 2011 ontslag gekregen.

Zullen we het erop houden dat alle begin moeilijk is? Ik ben Soul-xotica namelijk niet begonnen als 'dagboek', maar eerder vanuit de 'tijdschrift'-benadering zoals we die hadden met Diggin4dirt. Een paar vaste onderdelen en voor de rest losse flodders. Inmiddels is Soul-xotica verworden tot enkel vaste onderdelen en nauwelijks tijd en plaats voor losse flodders. Soul-xotica is volwassen geworden ten opzichte van 2010. Nu de schrijver nog...