het breekpunt

De score staat voorlopig op 4683 stuks. Dat zijn alle singles die tot nu toe in de verhuizing naar Nijeveen zijn gekomen. Alleen was ik die vrijdag he-le-maal vergeten dat er in de gangkast ook nog een aantal bakken staan. Die moeten binnen nu en een anderhalve week in Nijeveen arriveren, omdat ik volgende week vrijdag de sleutel van Steenwijk moet inleveren. De komende week is het schiften van de slaapkamer, het enige deel van het huis wat ik nog niet had ingepakt en het vele afval afvoeren naar de vuilstort. Het huis zal niet opnieuw worden verhuurd voor tijdelijke bewoning, dus suikerschoon hoeft het niet te zijn. In oktober worden ze gesloopt. Ik hoop tegen het einde van de maand officieel te kunnen zeggen hoeveel singles ik nu precies heb. Nu ben ik al bezig de verschillende bakjes op alfabetisch-lexicografische volgorde te zetten. De 'kroegkneiters' gaan weer gewoon terug op hun plek en zullen voor een volgend optreden opnieuw geselecteerd moeten worden. Alleen de northern soul-bakken hou ik apart. Drie jaar geleden ontstond het idee om de collectie te splitten: Gouwe ouwes tot een bepaalde datum en alles van later ervan scheiden.

Aanvankelijk was het idee om de lijn te trekken op 1 januari 1977, dit is echter een jaar later geworden. Januari 1978 geldt nu als het breekpunt van mijn verzameling. De punk kwam goed op gang, de disco werd steeds meer monotoon en mechanisch. Toch doe je met iedere datum onrecht aan de muziek. Iggy Pop met zijn redelijk revolutionaire 'Lust For Life' stamt uit eind 1977 en staat derhalve vrolijk tussen The Hollies en The Beatles, om maar wat te noemen. 'Run For Home' van Lindisfarne of 'Had To Fall In Love' van The Moody Blues hadden beide ook in 1972 gemaakt kunnen zijn en dus gewoon bij respectievelijk 'Lady Eleanor' en 'I'm Just A Singer In A Rock'N'Roll Band' kunnen staan, maar de platen zijn halverwege 1978 uitgekomen. Dus staan die weer bij 'I Will Survive' van Gloria Gaynor en 'Walk This Way' van Run DMC. Was 1 januari 1980 niet een betere optie geweest? Dan had 'Hot Shot' van Karen Young dus vóór 'Only Love Can Break Your Heart' van Neil Young gestaan, enkel gescheiden door Mighty Joe Young. Nee, dat lijkt me ook niet prettig. Januari 1978 heeft echter nóg een reden.

In die periode kocht mijn oudste broer Henk zijn eerste plaatje. Ik had de afbeelding graag gebruikt voor deze gelegenheid. Alléén hierom, want verder is het natuurlijk een 'timepiece' waarmee je 24 jaar later niet meer mee wil worden lastig gevallen. Tot mijn grote tevredenheid bemerk ik dat mijn gewaardeerde singlehoesjesleverancier hem keurig netjes eruit heeft gefilterd. Bravo! Dat eerste plaatje was 'Mull Of Kintyre' van Wings. Henk had in het begin nog geen eigen apparatuur en dus werd het op zondagochtend een kleine traditie: Na het eerste kopje koffie na de kerkdienst werd er in de huiskamer van de Louwsma's plaatjes gedraaid. Vaak 'Daarom Ben Ik Blij' van Gert & Hermien. Die kleine koter wist altijd precies wanneer het 'pieuw' van de pedalsteel klonk! Ook heb ik een deja vu bij 'Substitute' van Clout. Telkens als de drums voor de eerste keer invallen, zie ik de rand van het formica-tafeltje waar Louwsma junior een jaar later zijn hoofd in zou parkeren (de snee is anno 2012 nog steeds zichtbaar!). De eerste plaatjes van Henk waren eveneens mijn kennismaking met muziek. 'Rivers Of Babylon' van Boney M bijvoorbeeld. Mijn ouders waren indertijd lid van ECI of Boek En Plaat. Heit had zo al eens 'Jesus Christ Superstar' gekocht 'op de gok', maar vond hem té wild en dus bleef het bij één keer draaien. Mijn zus heeft hem ertoe moeten hebben bewogen om 'Moet Niet Zeuren' van Tol Hansse te bestellen. Ik heb me jaren verbaasd over wat zo'n 'ondeugende' plaat tussen het stichtelijk repertoire deed.

Is het toeval dat heit voorbij komt in dit bericht? Nee. Dat heb je met een schrikkeljaar, de datum is pas morgen, maar het gevoel is er vandaag: Het is een jaar geleden dat heit overleed. Donderdag 'vier' ik dat Soul-xotica twee jaar zo goed als dagelijks is te lezen, daar heb ik vorig jaar door deze omstandigheden geen aandacht aan besteed. Of het jaar nu snel is gegaan of niet, daar word ik het maar niet over eens. Enerzijds voelt het als de dag van gisteren, anderzijds lijkt het lichtjaren geleden. Toen kondigde ik aan Soul-xotica even op slot te doen, maar ging er desondanks mee door. Naast een dagelijkse (erg fijne) routine biedt mijn kladblog in zekere zin ook een bepaalde troost!

Terug naar het onderwerp, tot zover die aanwezig is in dit bericht. De kogel is door de kerk, gelukkig was er/het mis. Januari 1978 is de datum die ik als breekpunt voor mijn verzameling ga aanhouden. Bij plaatjes uit heel vroeg 1978 wil ik nog wel coulant zijn, maar zodra ze van later dan 1 april zijn (geen grapje), komen ze onherroepelijk bij de 'nieuwe' singles. Dat ik ter zijner tijd waarschijnlijk The Moody Blues en solo-projecten, alsmede de plaatjes uit de nieuwe eeuw, apart ga archiveren, is een zorg van later.