exit Rembrandtstraat

Het raddraaien schuift even door naar morgen, ik heb ook nog geen cijfers in de mailbox gekregen, dus er is nog een kans! Vanmiddag had ik de eindcontrole op de Rembrandtstraat en mocht ik na negen jaar de deur achter me dicht trekken. Nee, ik heb niet gehuild en ook niet de neiging daartoe gehad. Toch voelde ik in de namiddag wel een zeker gevoel van melancholie. Negen jaar op een mensenleven is niet veel en toch lijkt negen jaar geleden een eeuwigheid voor mij. Ik onderging in die tijd nogal een metamorfose. Uiterlijk niet echt, behalve dat mijn haartjes weer aangroeiden, maar het leventje van 2003 staat mijlenver af van dat in 2012 in Nijeveen. Echt sentimenteel gaat het niet worden, dat beloof ik op voorhand, maar ik wilde toch even stil staan bij deze datum. Verder kocht ik vanmiddag acht singles bij de kringloopwinkel in Tuk en beluisterde de aanwinsten van woensdag. Dat tezamen moest het bericht van deze vrijdag gaan vormen.

,,Ik neem het niet!", zei ik hardop toen ik voor het eerst op de Rembrandtstraat 25 was. Dezelfde twijfel voelde ik echter ook toen ik in december in Nijeveen was, dus daar raak je aan gewend. In Steenwijk wist ik meteen al dat ik nooit genoeg ruimte zou hebben om mijn platen een beetje netjes kwijt te kunnen. Als dat vervolgens het enige bezit is wat je hebt, zakt de moed meteen al in je schoenen. De dame bij Woonconcept was echter erg duidelijk: Ik kon niet langer bij Jan blijven wonen, we zouden elkaar hebben afgemaakt. Ik was dus naarstig op zoek naar woonruimte, kon geen voorrang krijgen en had slechts tien punten. ,,Het wordt toch over een jaar gesloopt. Dan ben je eerst van de straat", zei de mevrouw. Ik ging dus akkoord, maar moest nog wel een papier ondertekenen dat ik geen verhuispremie zou ontvangen als er gesloopt ging worden. Dat formulier is een jaar later stilzwijgend door de papiervernietiger gehaald. De sloop werd uitgesteld en uitgesteld en uitgesteld. Omdat je niets doet aan een woning die tóch binnen een jaar wordt gesloopt en de onduidelijkheid bleef, deed ik dus ook niks aan de inrichting of decoratie. Daar komt bij dat ik van nature een sloddervos ben en met de ontevredenheid over het huis maakte dat het een kleine smeerboel werd...

Erg veel gelukkige momenten heb ik niet gehad op de Rembrandtstraat. Donderdag 11 september 2003 was een memorabele dag, toen kampte Steenwijk en omgeving met een langdurige stroomstoring. Het jaar 2004 was sowieso al bijzonder, het was ook rond die tijd dat ik de Rembrandtstraat steeds meer als mijn uitvalsbasis ging beschouwen. Begin 2005 vertoefde ik een week in België in bed & breakfast-accomodaties en was ik het huis opnieuw helemaal zat toen ik thuis kwam. Maar er gebeurde niks... Het jaar 2006 was een enorme lange roes. De drankconsumptie begon steeds meer bezit van me te nemen. Begin 2007 zat er een verandering in de lucht. Ik begon met het opruimen van het huis, heb zelfs nog muren gesausd, maar het was allemaal half werk. Waar 2006 al zorgwekkend was geweest, daar werd 2008 een kleine ramp. Nóg meer drank en ook steeds vaker iets sterkers dan een joint. Daar volgde een lange zware depressie op en in 2009 ging het knopje om. Ik heb sindsdien geen druppel meer gedronken en ben eveneens ver uit de buurt van drugs gebleven. Bij een opgeruimde geest hoort een opgeruimd huis en gelukkig kreeg ik daarin professionele begeleiding. In juni 2009 ging het voor een dag helemaal leeg! Het leek toen eenvoudig om de boel bij te houden. Eerst kwam daar de hersenschudding om het hoekje en deed ik zes weken niets aan het huishouden. Daarna nóg een depressie en toen was het einde alweer zoek. Ik heb vaak de schuld gegeven aan het huis. Het wilde daar gewoon niet. Nijeveen voelt in meer dan één opzicht aan als een frisse start. Zo'n bende als de Rembrandtstraat wil ik niet meer tegenkomen!

Nee, de tranen welden vanmiddag niet in mijn ogen toen ik na negen jaar de deur achter me dicht mocht trekken. Ik zal volgende week nog één keer die voordeur openen. Ik was vergeten mijn adres op Ebay te veranderen, waardoor er momenteel een paar singles onderweg zijn naar Steenwijk. Op zichzelf wil ik Steenwijk best graag en snel vergeten, toch blijken die negen jaren heus negen jaren van mijn leven te zijn. Ik ben nog jong genoeg om te zeggen dat ik een kwart van mijn leven op de Rembrandtstraat heb doorgebracht!

Dan gaan we het maar weer eens over plaatjes hebben. De kringloopwinkel in Tuk gaat uitbreiden, maar blijft open tijdens de verbouwing. Het vakje singles was een soort déja vu naar het begin van mijn platen verzamelen: Het merendeel van de singles waren van 1988-89, plaatjes die het toen niet of nauwelijks haalden en dus bij tientallen tegelijk in de uitverkoopbak lagen. Denken we aan 'Suddenly' van Rose Tattoo-zanger Angry Anderson (mijn nummer 30!), 'Be There' van Clive Griffin, 'Happy Ever After' van Julia Fordham en 'Little Lives Big Love' van Adéle Bertei. In de winkels in Sneek konden ze ze toen aan de straatstenen niet kwijt! Ik selecteerde de volgende acht:

* Mac & Katie Kissoon- Big Hello
Leuk voor de heb, verder 'a big goodbye'!

* Gladys Knight & The Pips- Love Overboard
Ik heb sinds kort een Gladys Knight-fetisj. Deze single uit 1987 is me net ietsje té glad en synthetisch, maar die stem!

* Paul McCartney & Wings- Mull Of Kintyre
Tot mijn schrik had ik hem wel zeven keer, maar niet eentje mét fotohoes. Is dat ook weer fijn opgelost voor vijftig cent!

* Nicole McCloud- New York Eyes
Het is glad en zwart. Is het de single van Nicole McCloud? Zou kunnen. Geen krasje te bekennen, maar dat kan ook negatief zijn. 'Glad en zwart' kan ook van toepassing zijn op mevrouw McWolk zélf. 'New York Eyes' is een duet met soullegende Timmy Thomas, maar oef, wat is dit een gladde dweil! Op de b-kant doet McCloud solistisch aan confectie-disco. Een matig gokje...

* Van McCoy- Soul Cha Cha
Nee, die a-kant kun je niks mee. De b-kant heet 'The Shuffle' en herken ik als een Veronica-tune, maar kan me niet herinneren welk programma(onderdeel)...

* 9.9- All Of Me For All Of You
Die was ik even vergeten! Maar zoals dat een paar jaar geleden gebeurde met 'I Miss You' van Klymaxx, zie ik niet gebeuren met 9.9. Die gaat gewoon het archief in!

* Redbone- Fais Do
Waarom? Ik kon hem voor vijftig cent niet laten liggen... Maar, als ik me niet vergis, heb ik hem al vijf keer. Vanaf heden dus maar niet meer kopen.

* Sparks- This Town Ain't Big Enough For The Both Of Us
Had ik nog niet in zo'n fijne staat en fotohoes.

Korte beoordelingen van de singles van woensdag:
Ginger Ale: Niet gedraaid, alleen gekocht vanwege de fotohoes
KC & The Sunshine Band: Puike staat, altijd een fijn plaatje!
Gladys Knight & The Pips: Gladys kan gewoon niets kwaad doen bij mij op het moment.
Labelle: Het is geen tweede 'Lady Marmalade', eigenlijk is het vlees noch vis!
Matia Bazar: Hoe zeg je 'nee' op zijn Spaans?
Miracles: Zou toch echt wat met de groep van Smokey van doen hebben. Ik vind het drie keer niks!
Moon: Vroeg bandje van de eigenzinnige artiest Loz Netto. Klinkt wel aardig.
Old Shatterhand: Tuurlijk! Ik heb die plaat vijftien jaar gezocht! Wereldnummer!!!
Gilbert O'Sullivan: Nu eens eentje met een betere vinylkwaliteit.
People's Choice: B-kantje is nog het aardigst, compositie van McFadden en Whitehead.
Us: Platenbakvulling.