Gisteren heb ik ongemerkt gevierd dat ik een maand in Uffelte woon. Dat betekent eveneens dat ik eenenveertig-en-een-maand ben, want ik de nacht van mijn verjaardag is de eerste primitieve nacht in Uffelte. Ik krijg regelmatig complimenten van mensen uit mijn omgeving en zelf voel ik het ook: Uffelte heeft een positieve uitwerking op mij. Dat is ook niet vreemd als je bekijkt uit welke 'rotzooi' ik kom qua woning. Uffelte loont de moeite van het bijhouden, Nijeveen bleef een vochtig en tochtig hol wat je er ook mee deed. Het eindeloze uitstel van de woningstichting droeg ook niet bij in het enthousiasme. Nu Nijeveen definitief is afgesloten en ik, boven verwachting, zelfs nog een laatste gedeelte verhuisvergoeding krijg, hoef ik niet langer achterom te kijken. Eén opvallende 'verandering' ten opzichte van eerdere jaren: Ik ben dichterbij de natuur gekomen. 's Ochtends stap ik als eerste naar buiten, in de achtertuin, en word meteen begroet door de vogels. Ik heb ook al een paar keer op een ochtend om vijf uur buiten gestaan als de vogels ontwaken. Dit zijn dingen die ik niet ken, maar waar ik nu evenmin meer buiten zou kunnen. Dan is tenslotte nog de ligfiets. Eerder nam ik altijd een mp3-stick en koptelefoon mee als ik uit fietsen ging. Ik hield mezelf voor dat ik niet vooruit kwam zonder muziek. Op de ligfiets is een koptelefoon verre van praktisch en het hoeft ook niet. Ik geniet van de natuur en het contact met de andere fietsers, want even anoniem een blokje om lukt nu eenmaal niet met het rode gevaar...
Ik luister al lang niet meer naar het KNMI, tegenwoordig raadpleeg ik de buienradar voor plaatselijke vooruitzichten. Gisteren zag het er niet goed uit: Regen, regen en nog eens regen. Vanochtend vroeg vertelde de website me dat het de hele dag droog zou zijn. Ook een beetje euforisch. Tenslotte heb ik vanmiddag gekeken en, ach, een enkele buitje. Ik ben dus op de fiets gaan liggen. Ik heb een 'los' doel. De wind is noordoost en als ik eerst tegenwind wil hebben, zal ik richting Assen moeten. Toch ben ik ook ontzettend benieuwd wáár die afslag naar Assen is geweest op de Saksenroute. Kisten in plaats van sandalen, lange broek en toch maar de jas erover heen. Ik ben zeker op het eerste stuk 'overdressed', want bij stilstand voel ik mijn t-shirt plakken. De foto is een bos nabij Smilde, hier geniet ik van koffie en chocolade. Ik volg het fietsroutenetwerk tot in Assen en dat wil me door de winkelstraat hebben. Vooruit dan maar. Gelukkig hoef ik niet langs het muziekpodium, want het is feest in het centrum van Assen. Het 'punt' is razendsnel gevonden: Het is vlak voor de kern van Balloo. Ik herinner me dat ik hier te maken heb met achterop komende auto's en dat ik toen wellicht niet heb rondgekeken voor deze afslag. Ook zie ik dat het vanaf deze kant verwijst naar het station en dat heb ik in oktober weer niet gezien. De Balloohoeve zit nog immer op het hoekje. Ik ben voor de avondmaaltijd rijst nodig en dat wordt verkocht in de boerderijwinkel, biologisch spul uit Italië en drie euro voor een zak waar ik normaal minder dan een euro voor betaal. Ook schuif ik aan voor koffie met appeltaart. Als ik weer opstap, valt de eerste regen. Tot mijn verbazing ben ik zomaar in Rolde. Hier heb ik drie weken geleden nog op een bankje gezeten en heb toen gewenst dat Assen erg dicht in de buurt zou zijn. Ik volg de Saksenroute tot halverwege Rolde en Gieten en sla dan af naar Grollo. Het is immers een beetje een 'droomroute'.
Ik laat café Hofsteenge en het Cuby-museum links liggen. Het regent op dat moment even 'serieus' en dus laat ik Harry Muskee ook even voor wat het is. Dan is het zoeken naar dat leuke fietspad naar het voormalige kamp Westerbork. Dat vind ik vrij snel en bijna in Westerbork klaart het op. Anders fiets je over het terrein van het voormalige kamp, maar nu loopt het fietspad erom heen. Beetje jammer, maar begrijpelijk. Als het druk is met toeristen is het gevaarlijk om daar te fietsen. Hooghalen is de kortste klap, maar... ik heb nóg een wens: Ik wil over Dwingeloo. Ik pak een stuk Hijkerveld mee en ga dan zuidelijk op Dwingeloo aan. Bijna thuis in Uffelte gaat het weer spetteren, maar dat boeit me opeens niet meer. Moe maar voldaan geniet ik van de Italiaanse bio-rijst met Chinese kip-kerrie. Totaal heb ik vandaag 116 kilometer op de klok gezet en daarmee gaan we morgen over de 1400 kilometer (sinds 8 april).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten