maandag 1 oktober 2012

indeed we do!


Eerder probeerde ik nog wel eens een week 'soulvrij' te houden na zoiets als de Blauwe Bak Top 40, maar dat zou deze week toch al onmogelijk worden. Er moet namelijk gewoon weer een Tune Of The Week worden gekozen, bij het Raddraaien zitten we binnenkort ook in de Blauwe Bak en verder mogen we deze man ons niet zomaar laten ontschieten. Een plaat met gemengde gevoelens. De minder positieve kant vergeet je echter snel wanneer je het vinyl op zet. Frank Wilson had in 1965 een andere mening hierover, maar hij is beslist een competent zanger en zijn versie is wellicht de meest definitieve, hoewel Chris Clark's versie er ook mag zijn! Nogmaals: Het is onmogelijk om dit nieuws niet te behandelen op Soul-xotica, Ik noemde het afgelopen donderdag al even, de Motown-songschrijver, producer en muzikant Frank Wilson is overleden. Er staan hier wel eens artiesten die minder hebben gepresteerd, dus vandaar dat ik hem hierbij nog even wil herinneren...

Frank Wilson wordt in 1965 toegevoegd aan de stal van Motown, aanvankelijk als tekstschrijver en producer. Patrice Holloway neemt als eerste een nummer van hem op, genaamd 'Stevie', en al snel volgen The Four Tops en Stevie Wonder. Het is rond dezelfde tijd dat Wilson zelf een demo in zingt van een nummer dat hij net heeft geschreven: 'Do I Love You'. Er bestaan verschillende verhalen rondom het doel van deze demo. Het lijkt me het meest aannemelijk dat Frank het heeft opgenomen als 'cassettebandje' en dat er wellicht in de staf van Motown is besloten om er 250 demo-exemplaren van te drukken. Hoe dan ook: Frank Wilson ziet het helemaal niet zitten in de rol van zanger en wil gewoon de tekstschrijver op de achtergrond zijn. Naar alle verwachting heeft hij 248 exemplaren van de demo-single hoogstpersoonlijk de afvalcontainer in gesmeten. Gelukkig is het niet met alle 250 singles gebeurd. Dan had de wereld, en zeker die van de Northern Soul, er héél anders uit gezien!

De toonaangevende Northern Soul-deejays uit de eind jaren zeventig hadden hun 'mannetjes' rondlopen in Amerika. Zij hielden de kranten goed in de gaten en als er een schuurverkoop was, gingen ze er naar toe op zoek naar onontdekte soul-plaatjes. Waar het exemplaar precies is gevonden, blijft een raadsel. Toch vindt iemand een demo in 1976 of 1977, welke al snel wordt verscheept naar Wigan. The Casino is dan dé Northern Soul-club bij uitstek en daar lopen ze met de oren te klapperen als ze de plaat voor het eerst draaien. Ook het publiek kan het meteen waarderen en in 1979 is de plaat al uitgegroeid tot een 'floorfiller'. De eerste bootlegs zijn dan ook al verschenen, hoewel iedereen wel weet dat ze 'nep' zijn. Motown voldoet aan de vraag door de single opnieuw uit te brengen.

Als in september 1981 de allerlaatste 'allnighter' plaats vindt in Wigan, heeft de dienstdoende deejay Russ Winstanley moeite om het publiek tevreden te stellen. In Wigan is de 'big three' al jaren een traditie, dezelfde drie platen van Tobi Legend, Jimmy Radcliffe en Dean Parrish, die het einde van de avond inluiden. Winstanley heeft de 'big three' al driemaal gedraaid, maar het publiek blijft plakken op de dansvloer. Hij pikt dan tenslotte blindelings een plaat uit de bakken en dat is... 'Do I Love You' van Frank Wilson. Als het nummer al geen klassieker was geweest, dan is het wel sinds deze legendarische avond.

Er zijn, zo gezegd, twee exemplaren bekend van de originele Soul-demo. Eentje daarvan is in 2009 geveild voor 25000 Engelse ponden, waarmee het één van de tien duurste platen aller tijden is. Op Ebay is sinds jaar en dag iemand die ze gewoon nieuw verkoopt: Bootlegs met het originele Soul-label. De opgeknapte cd-versie van de vocale kant, op de b-kant een reproductie van een instrumentale versie van acetaat en dus een geluidskwaliteit om van te janken! Ik had begin dit jaar een mazzeltje en kocht deze van Frank Wilson met nog twee bootlegs voor vijftien pond. Dezelfde handelaar heeft hem ook al eens voor dertig pond verkocht. Iemand gaf hem toen negatieve feedback, omdat die dacht dat-ie een originele te pakken had...

Frank Wilson zelf is in 1976 de muziek uit gegaan en is bekeerd tot het christendom. Hij is dominee geworden en heeft een aantal boeken geschreven, onder andere eentje om je huwelijk te redden met behulp van de bijbel. In de jaren negentig heeft hij incidenteel wat productiewerk gedaan voor gospelartiesten. Na een lange periode heeft hij de strijd tegen prostaatkanker moeten opgeven. Frank Wilson is 71 jaar oud geworden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten