Tja, het beestje moest van de ene op de andere dag een naampje hebben. Natuurlijk dekt 'tune of the week' goed de lading en het is misschien goed geweest om eerst het fenomeen even bekend te laten worden met die naam, maar toch streef ik altijd weer naar een 'unieke' opvallende naam, vandaar dat de 'tune of the week' vanaf deze week de Week Spot heet. Losjes geïnspireerd door het liedje 'Weak Spot' van Evelyn Thomas, een Northern Soul-kraker uit de midden jaren zeventig. Ook speelt de spraakverwarring in de Soul-x-rated een rol. Het is 'tune of the week's', maar toch ben ik altijd weer geneigd tot 'tunes of the week'. Afijn, het procedé blijft hetzelfde, ook deze maand. Vandaag presenteer ik jullie wederom een 'classic' Week Spot, een plaatje dat al veel langer dan een half jaar in mijn collectie zit. De Week Spot van deze week heb ik bijna 22 jaar geleden gekocht bij Sunrise in Sneek: 'Taking It Away' van The Free.
Zal het er mee te maken hebben dat Rotterdam een havenstad is? Zullen ook hier scheepslui partijen platen uit Amerika hebben meegenomen, net zoals in Liverpool? Hoe dan ook, 'soul' heeft in Nederland in de jaren zestig een hoog 'sock-it-to-me'-gehalte maar opeens staan er in Rotterdam een paar groepen op die wél begrijpen waar het over gaat in de soul. The Free wordt in 1968 opgericht. Er is maar weinig over te vinden op het wereldwijde web, want de bezetting wisselde zo vaak, dat menig biograaf het niet aandurft. Maar toch... Als ik de muziekencyclopedie van het Muziek Centrum Nederland (bestaat nog steeds... Ik meende dat dit zou verdwijnen naar aanleiding van de bezuinigingen?) bekijk, heeft de groep in de twee jaar van haar bestaan een harde kern van leden. Zanger Ray Nichols eist echter alle aandacht op, hoewel geen enkele site iets prijs geeft over zijn achtergrond. Het moge duidelijk zijn dat zijn wieg niet een stijfselkissie was...
Hoewel hij maar enige tijd lid is van The Free, heeft de groep wel een hele prominente toetsenist: Ferry Maat. Inderdaad, de man die Nederland in de jaren zeventig zou leren wat soul nu precies inhoudt. De radiolegende. Hij zou volgens MCN zijn te horen op de debuutsingle van The Free: 'Because I Love You' uit de zomer van 1968. De plaat behaalt een 19e plek in de Top 40, de opvolger 'Soul Party' doet het drie plekken minder. Ik heb beide singles en ik moet zeggen dat ik ze niet héél interessant vind. Een gevalletje van 'op papier leuker dan in werkelijkheid'. Eind 1968 betrekt The Free een paar achtergrondzangeressen en die dames geven het geluid ietsje meer 'schwung'. Rond dezelfde tijd geeft Aretha Franklin haar legendarische optreden in Nederland en The Free verzorgt het voorprogramma. Misschien kijken ze daar nog iets meer af van de kunsten van de Atlantic soul-groepen. De kopersectie wordt luidruchtiger en de interactie tussen Nichols en zijn achtergrondzangeressen wordt almaar beter. In dezelfde periode legt de groep ook de laatste hand aan hun grootste single-hit. Deze komt in maart 1969 de Top 40 binnen en stoomt zomaar de top tien binnen: 'Keep In Touch'. Zondermeer een erg fraai nummer, maar wie de single omdraait, wacht een bijzondere verrassing. 'Taking It Away' is een nummer met meerdere lagen, een symfonie van het 'kunnen' van The Free. Hoewel ik de single in 1990 heb gekocht (en in 2006 een exemplaar met fotohoes op de kop heb getikt), ontdek ik 'Taking It Away' pas in 2008 als het Northern Soul-virus een langzaam beginnetje heeft gemaakt en ik soul-plaatjes uit mijn verzameling begin om te draaien.
Na 'Keep In Touch' verschijnt de single 'Try Try Try', dat in twee delen is opgesplitst. De plaat wordt geen hit en dan verschijnt de langspeler 'The Funky Free'. Dat album, geproduceerd door Freddy Haayen, is ook al geen winnaar in verkoopcijfers en is vandaag de dag behoorlijk schaars. Het betekent het einde van The Free, de harde kern minus Nichols gaat verder als California License met Family Dogg-zangeres Christine Holmes. Intussen heeft The Swinging Soul Machine de plek in de hitparade overgenomen van The Free. Zij zijn de wegbereiders voor nog heel wat generaties soul uit Rotterdam.
In Engeland lijken ze het ook al jaren te begrijpen. In mijn antieke 'Price Guide' uit 1995 staat de single van The Free genoteerd voor 25 pond. In bepaalde delen van Engeland wordt 'Taking It Away' inderdaad erkend als Northern Soul-klassieker, maar valt in het niet bij stukgedraaide 'all time classics', vandaar dat het een goede zaak is deze plaat weer eens een weekje in de schijnwerpers te plaatsen. Die kunnen jullie deze week dus verwachten in de Soul-x-rated, die ook geheel uit Nederlandse artiesten en groepen zal bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten