Hoe leuk kan het zijn om meerdere beloftes in te vullen. Deze single is immers al een paar keer gevallen, onder andere tijdens de laatste Blauwe Bak Top 40. Ik heb toen eveneens beloofd om de plaat nog eens te draaien in een volgende Soul-x-rated, maar dat is er tot op heden nog niet van gekomen. Hoewel de plaat een behoorlijke status geniet in de Britse Northern Soul-scene, is het voor mij een 'tussenplaatje', dat ik dus ook gemakkelijk over hoofd kan zien. Ik had een tweetal mogelijke kandidaten bedacht, maar ging toen voor de grijze koffer zitten die tegenwoordig de Blauwe Bak wordt genoemd. Toen ik deze single zag, wist ik het meteen: Dit moest de kersverse Week Spot worden! Deze week en volgende week presenteer ik wederom een 'klassieke' Week Spot, ofwel singles die al geruime tijd in mijn bezit zijn. Jerry Butler heb ik in maart 2010 gekocht. Ik was net met Soul-xotica begonnen, maar realiseerde me toen nog niet wat voor belangrijke aankopen ik zojuist had gedaan...
Het is een mistige zaterdagmiddag. Ik ben net wakker, vroeg voor mijn doen, rond het middaguur. Dat wil op zaterdag, zeker in die tijd, wel eens veel later zijn. Onder de koffie heb ik mijn plan snel gemaakt, ik ga straks eens lekker met de benenwagen de mist door. Even bij de boedelruiming van Van Der Laan kijken en dan door naar de kringloopwinkel op het industrieterrein van Tuk. Ik geloof dat ik het andersom heb gedaan, hoe dan ook: Bij de kringloopwinkel val ik met de neus in de boter. Er zijn net weer een paar 'nieuwe' singles toegevoegd. Enkele jaren zestig en zeventig, sommige met fotohoes, allemaal onbekend werk voor mij. Ik doe er flink boodschappen. Op de terugweg ga ik, inderdaad, langs Van Der Laan. Ik kijk naar koelkasten en kooktoestellen, maar koop niks. Daarna stiefel ik de stad in voor boodschapjes en bij thuiskomst worstel ik mezelf door de plaatjes. Een paar worden weggezet als 'pop'. Eentje daarvan is 'No One To Turn To'van Spiral Starecase. Bij 'Trypt On Love' van Wakefield Sun had ik iets psychedelisch verwacht, maar vind het maar een matig nummer. De officiële a-kant, een cover van Sly Stone's 'Sing A Simple Song' kan me ook maar niet bekoren. 'Don't Change Your Love' van Five Stairsteps & Cubie idemdito. En dan die Jerry Butler... Ik dacht in de kringloop dat het een jaren zeventig-single was, bij thuiskomst blijkt-ie jaren zestig te zijn. 'What's The Use Of Breaking Up' wordt de a-kant genoemd, maar dat is het bekende Butler-werk. Dat 'Moody Woman' bevalt me ietsje beter...
Ik heb in 2010 even een cassette-tripje gehad. Voor een muzikaal project dat nooit van de grond is gekomen, heb ik een tijdje walkmans verzameld. Een beetje als ludieke protest-actie tegen de mp3's heb ik zelfs enige cassettebandjes opgenomen. Eentje daarvan heb ik stuk gedraaid, gewoon een selectie soul en lekkere jaren zestig. 'Moody Woman' staat er ook tussen en hier heb ik hem leren waarderen. Notabene één van de meest upbeat tracks van Butler, die zich over het algemeen liever laat gaan in een ballade. De afgelopen maanden heb ik me gerealiseerd hoe belangrijk die zaterdagmiddag is geweest. Ik ben namelijk 'gewoon' in de kringloopwinkel van Tuk tegen een bescheiden collectie Northern Soul aangelopen. 'Trypt On Love' blijkt gewoon een Northern-stamper, Spiral Starecase is een Casino-klassieker en Five Stairsteps is ondergewaardeerde crossover. En Jerry Butler? Die staat op nummer 369 van de 500 belangrijkste Northern Soul-nummers!
Jerry groeit op in Chicago onder armoedige omstandigheden. De muziek en de kerk bieden hem het enige 'verzetje'. Middels de kerk en het koor leert hij Curtis Mayfield kennen, die eveneens een poepje gitaar kan spelen. Butler en Mayfield vormen daarop enkele groepen, dat in 1958 zal uitmonden in The Impressions. De eerste hit van de groep is 'For Your Precious Love' en wordt geschreven door Butler. Het liedje is sindsdien door velen op de plaat gezet, maar de versie van The Impressions is waarschijnlijk de meest definitieve. De hits voor The Impressions volgen elkaar in rap tempo, totdat Butler in 1965 voor een solo-carriére kiest. Georgie Woods, deejay bij het radiostation WDAS in Philadelphia, doopt hem 'The Ice Man' en Butler zal dankbaar gebruik maken van die geuzennaam. Kijk bijvoorbeeld naar ons fotomodel, waar Butler 'drijft' tussen de ijsblokjes. De Nederlandse hoes is onvindbaar op het web en hier is 'Moody Woman' dus de b-kant van 'What's The Use Of Breaking Up'. In 1968 presenteert Butler zijn langspeler 'The Iceman Cometh'. Wat 'Sergeant Pepper' is voor The Beatles en 'Otis Blue' voor Otis Redding, dat is 'The Iceman Cometh' voor Jerry Butler. Een verzameling liedjes met Butler op zijn best, een plaat die immer wordt gespeld door hedendaagse zangers en instrumentalisten. Veel is al een keer overnieuw gedaan, maar nimmer haalt het dit ongekende hoge niveau van Jerry Butler.
Jerry Butler blijft nog lange tijd actief in de muziek, maar zelf ben ik niet kapot van zijn latere werk. Ook zit hij sinds 1985 in de politiek. Allemaal niet zo heel interessant, als het per slot van rekening maar om één single-kant gaat: 'Moody Woman', een heerlijk opgewekt nummer met een fijne groove en een prettig zingende Jerry Butler. De terechte Week Spot van deze week!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten