Vanwaar al deze activiteit op de vroege zaterdagavond? Welnu, ik heb gisteren bij het bezorgen gebruik gemaakt van een nieuwe elektrische fiets. Er is meteen iets dat me opvalt. Bij overige fietsen moet je vaak de remmen stevig indrukken. Bij deze nieuwe kun je, bij wijze van spreken, met de vingertop van je pink remmen. Ik ben terug onderweg naar de zaak en het tempo ligt hoog. Ik kom een wandelaar met een hond tegemoet en het beestje snuffelt in de berm. Dan wil het opeens het fietspad oplopen. Zonder na te denken druk ik de rem in voor een acute stop en die krijg ik! Ik kan voorkomen dat ik een salto maak en doe mijn best om niet met mijn hoofd op de grond te raken. Resultaat is een forse klap op mijn staartbeen. Dat heeft me er vandaag van weerhouden om aan het werk te gaan en ik heb goeddeels de hele dag geslapen. Terwijl de rest van Nederland het diner aan het verteren is, zit ik met koffie en broodje te ontbijten. Onder begeleiding van de volgende zeven singles.
* L.V. Johnson- Four Walls (US, Ichiban, 1992)
Bij het instarten van de plaat weet ik het meteen weer. Ik heb het nummer ademloos beluisterd toen Mark het had geplaatst. Ichiban is meer een blues-label en 'Four Walls' zou ook passen in de blues, maar L.V. Johnson is een man die we ook kennen vanuit de soul. Uiteindelijk komt het allemaal uit dezelfde koker en als soulvolle ballade werkt dit ook. Ook bijzonder: Een uitgerekte noot van L.V. die vele seconden duurt. 'Whatever Happened' op de a-kant is iets meer gelikt en zou zomaar voor 'r&b' kunnen doorgaan. Nee, 'Four Walls' is dan de meer soulvolle kant.
* Thelma Jones- Souvenirs Of A Heartbreak (US, Barry!, 1967)
'U hebt een terugbetaling'. Bij het inpakken van de singles ziet Mark dat deze 'cracked' is en besluit het geld terug te storten en de single als bonus te doen. De 'crack' is niet door en dus is het een tik op 'Souvenirs'. Het stoort niet heel erg in het begin. Halverwege tikt hij even stevig en slaat zelfs een draaibeurt over. Een plaat heeft immers maar één groef per kant. Tja, wat kan ik zeggen. Het nummer zelf is niet zo heel bijzonder maar wel erg in trek bij de Northern Soul-fans. Qua staat kan die er helemaal mee door. Op de kant van 'I Won't Give Up My Man' zou die geen last moeten hebben van de 'crack'? Nee, hier hoor ik ook de breuk. Ik vermoed dat de plaat is gelijmd door een vorige eigenaar. Persoonlijk hoor ik Thelma het liefste in de ballades en wat dat betreft, is dit de meer interessante kant voor mij.
* Jay Lewis- Should I Come Back (US, Capitol, 1963)
Oude rhythm & blues lust ik ook nog altijd. Jay zingt het lekker vanuit zijn tenen terwijl het nummer lekker 'rockt'. Niet het meest essentiële schijfje dat ik recent heb bemachtigd maar nog altijd erg gezellig voor een rhythm & blues-hoekje in de show. Joe South heeft het overigens geschreven. Op de andere kant staat Lewis' eigen 'Tell Us What Went Wrong' en deze vind ik eigenlijk beter. Het heeft een dramatisch orkest en ook aan deze kant is het een 'hurter' van de bovenste plank. Ik draai hem dus om!
* Little Anthony & The Imperials- Don't Get Close (US, United Artists, 1970)
Little Anthony probeert omstreeks 1969-70 nog altijd een graantje mee te pikken en dat levert soms erg commerciële dingen op. Op deze b-kant keert de groep terug naar haar roots. Doowop maar dan verpakt in heerlijke crossover soul. De eigenlijke a-kant heet 'It'll Never Be The Same Again' en dat is eveneens oorstrelende crossover-soul. Een erg fraaie 'double-sider' ook al neig ik nu naar de a-kant. Ik ben het in deze partij op veel punten niet helemaal eens met Mark. Ik meen het nummer van iemand anders te kennen. Blijkbaar heb ik deze kant vooral beluisterd bij het reserveren?
* The Millionaires- You've Got To Love Your Baby (Bootleg, Castle, 1969, re: 197?)
Moet je miljonair zijn om deze plaat te bemachtigen? Nee, dat hoeft niet. Maar toch moet ik heel veel brieven bezorgen voor een plaat van driehonderd euro. Deze zit op het randje van bootleg en counterfeit. De labels zijn identiek aan het origineel alleen is het blauw meer vervaagd. Het is een lekkere Northern Soul-stamper en, ja, daar betalen de dj's zichzelf krom voor een origineel. Deze prettig geprijsde bootleg is genoeg voor mij.
* The New Creation- Elijah Knows (UK, Soul Junction, 1974, re: 2018)
Hoewel het '2018' op het label heeft, is deze single vroeg in 2019 op de markt gebracht. 'Elijah Knows' is de b-kant van 'The Fish Song' en biedt fraai ingetogen harmony soul met een fluit voor extra punten. 'The Fish Song' is iets meer uptempo maar... ik ben het met Mark eens... de b-kant is meer gemeend.
* The Patterson Twins- If I Ever Got You Back (US, King, 1973)
'Jesus Is Coming' heeft nét niet de Top 100 gehaald maar het mag duidelijk zijn dat ik graag The Pattersons mag horen. 'If I Ever Get You Back' is een lekker uptempo poepje Southern Soul met een prettige hook. Op de b-kant staat 'I Got Some Problems'. Ondanks de strubbelingen kunnen de Pattersons hier goed mee omgaan want het is een ander uptempo en vrij opgewekt nummer. Een fraaie 'double-sider'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten