Aan de ene kant wil ik aan de slag met de Blauwe Bak Top 100, aan de andere kant wil ik morgen nog twee uitzendingen 'The 2025 Collection' terug horen. Of op zijn minst eentje. Intussen heb ik op papier de aanwinsten van het afgelopen jaar toegevoegd aan de Blauwe Bak-koffers en de Engelse koffers. Daaruit blijkt al dat ik bij een aantal singles een bijzonder aangename associatie voel waardoor ze mogelijk in de Top 100 terecht zullen komen. Ik heb zaterdag aangekondigd deze week iets met de Engelse koffers te willen doen, maar daar moet ik nog even over nadenken. De Week Spot is dus evenmin bekend op dit moment. Ik ga de kersverse decembermaand aftrappen met de 'Honderd achteruit'. De volgende in de Gele Bak Top 100 van 2023 staat op nummer 63 en is een aangename herinnering uit de jaren tachtig: 'Straight Up' van Paula Abdul. Volgens het label uit 1988 maar het is pas in 1989 een hit geworden.
Stock/Aitken/Waterman en rap. Het zijn voor mij de voornaamste redenen om mezelf in de late jaren tachtig onder te dompelen in de muziek uit de tijd van vóór mijn geboorte. Desondanks staat de radio zes dagen in de week op Hilversum 3. De zondag is daar pas net bij gekomen, alleen op woensdag luisteren we naar Hilversum 2 als EO en VPRO uitzendt op 3. Sinds dat de KRO bezit heeft genomen van de zondag, luisteren we daar ook geregeld naar. Tussen de vele 'afschuwelijke' nummers uit die tijd (waarvan ik een aantal erg ben gaan waarderen in meer recente jaren), zitten ook altijd een aantal nummers waar je moeilijk bezwaar tegen kunt maken. 'Straight Up' van Paula Abdul is daar eentje van. Het is vrolijk, optimistisch, dansbaar en ik krijg de indruk dat Paula nog nooit iets stouts heeft gedaan in haar leven. 'Straight Up' is in zekere zin wat 'Baby One More Time' van Britney Spears tien jaar later is. Een oorwurm die in die tijd helemaal plat wordt gedraaid, maar na 36 jaar is het nog altijd smullen. Ik koop deze single op 3 juni 2023 bij Groenendijk in Steenwijk. De datum heb ik opgezocht bij het bericht over Shirley Bassey. Toen ben ik vergeten dat we op 75 ook nog een single hebben van de zangeres. Enfin, een zorg van later.
Paula Julie Abdul is haar volledige naam en ze komt ter wereld op 19 juni 1962 in San Fernando in Californië. Haar ouders zijn Joods en dat zal voor haar ook de leidraad worden van haar leven. Ze weet al op jonge leeftijd wat ze wil worden: Ze wil iedere dag dansen! Op jonge leeftijd volgt ze al lessen en middels de high school speelt ze als danseres in 1978 een rolletje in een obscuur gebleven film. Kort daarna komt ze bij de groep cheerleaders van het baseketballteam Los Angeles Lakers. Paula gaat de choreografie doen voor de Lakers Girls en blijft tot en met 1986 hierbij betrokken. In 1982 wordt ze gadegeslagen door The Jacksons tijdens een ceremonie voor de wedstrijd. Abdul doet vervolgens de choreografie voor de clip van 'Torture' van The Jacksons, ook al ervaart ze het lastig om als klein meisje haar jeugdhelden te vertellen hoe ze moeten dansen. Abdul gaat daarna aan de slag als choreografe bij zus Janet Jackson. Hoewel ze nooit een uitgesproken zangeres is geweest, wil ze in 1987 wel een gokje wagen. Ze stuurt een demo rond en wordt geselecteerd voor de pas nieuwe Amerikaanse tak van het Engelse Virgin-label.
Haar 'ontdekker' dicht haar dezelfde kwaliteiten toe. Een fraai ogende jongedame met een onberispelijk imago en met uitgekiende dans-moves. Als ze een beetje kan zingen, heeft de platenmaatschappij goud in handen? Als ze terugkomen uit de studio is iedereen opgewekt, want ja... Paula kan ook best goed zingen. Op het moment dat 'Forever Your Girl' uitkomt is het de meest succesvolle debuutplaat in Amerika. Het album zal later worden beloond met zevenmaal platina. De eerste twee singles zijn 'Knocked Out' en 'The Way That You Love Me' en die doen nog weinig. Met 'Straight Up' is het ken van de dam. In Amerika is het haar eerste nummer 1-hit. Ze zal daar tot 1993 zes nummer 1-hits hebben en ze staat daarmee op gelijke hoogte met Diana Ross. Zowel in Engeland als in Nederland piekt de single op nummer drie. In het laatste geval ga ik natuurlijk uit van de Top 40. In de Nationale Hitparade piekt ze op 2. 'Spellbound' verschijnt in 1991 en levert onder andere de hit 'Rush Rush' af. In 1995 verschijnt haar derde en laatste officiële studio-album: 'Head Over Heels'. Dan is het succes van de zangeres flink afgenomen.
In de nieuwe eeuw zal ze vooral schitteren op televisie als jurylid van 'American Idol' en later 'X-Factor'. Door de jaren heen zijn er wel enkele schandaaltjes naar boven gekomen, maar haar juridische team wint de meeste zaken met twee vingers in de neus. Zo gooit Idols-'enfant terrible' Corey Clark in de media dat hij een seksuele relatie zou hebben gehad met Abdul. Ook wordt haar verweten dat ze drugs zou gebruiken. Dat laatste is echter een combinatie van een kwaal, medicijnen en chronische slapeloosheid. Er is in de vroege jaren negentig ook nog een zangeres die beweert dat zij diverse zangpartijen heeft opgenomen voor het eerste album, maar ook deze zaak loopt op de klippen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten