Eens beginnen met een levenswijsheid? Het leven bestaat uit plannen. Of toch niet? Het gaat er immers over dat plannen tot uitvoer worden gebracht waardoor je een herinnering maakt. Ik ben aardig onderweg om mijn plan voor donderdag in werking te stellen. Op de fiets naar Hoogeveen voor 20-30 singles. Toch raak ik laat van huis en vergelijk ik gemakshalve de situatie met 1 mei van dit jaar. Dan is het windstil en warm. Het is niet dat het gek hard waait maar als de winkel om vijf uur sluit (wat ik niet eens heb gecheckt) dan blijft er té weinig tijd over om te grasduinen in de singles. Even voor Rheebruggen kom ik tot dit inzicht en gooi het stuur om. Dan maar eens naar Ruinerwold. Het betekent dat ik creatief moet zijn met de radioshows én Soul-xotica want dat zal wel niet veel opleveren? Totaal 22 singles en die zou ik in twee afleveringen hebben willen doen voor dit weekend. Dan is het vrijdagavond en zie ik dat ook de singles van Mark zijn gearriveerd. Die zijn in minder dan een week gearriveerd. Omdat ik deze singles vanavond wil draaien, ga ik nu drie afleveringen van de 'Singles round-up' op jullie afvuren. Morgen de Blauwe Bak Top 100 en Ruinerwold kan volgende week in maximaal twee afleveringen.
* Andy Butler- Sunshine Love (US, Tangerine, 1968)
'Blink and you'll miss it'. Het gaat hem hier om de b-kant van de single en deze is 1 minuut 53. Ik heb al een heerlijke deep Southern Soul-single van de man, 'Hold Back The Night', en zie op op beide kanten credits voor Dee Ervin waarvan ik ook een single heb. Is Dee dan Andy? Nee, Dee Ervin is eigenlijk Big Dee Irwin, een man met een rijke loopbaan. 'Sunshine Love' is helaas geen 'Hold Back The Night' maar eerder Southern Soul met sunshine pop-invloeden. Nee, laat me dan eens 'Take Me', de eigenlijke a-kant, proberen en ja... dat is hoe ik Andy het liefste hoor. Hoewel het styreen niet overal even lief is, heeft dit nummer een atmosfeer waar ik zou willen wonen!
* The Endeavours- Baby's Comin' Home (UK, Bradley's, 1975)
De credits voor Gerry Shury trekken me over de streep. Deze man is ook betrokken bij menig Contempo-productie. Het zou me niets verbazen als we hier te maken hebben met 'blue-eyed soul' maar hoe dan ook... het is erg sterk gedaan. Sweet soul in de coupletten en een refrein dat eerder neigt naar doowop. Het geeft mij goede luim.
* The Exciters- Reaching For The Best (UK, 20th Century, 1975)
Is het alleen weer obscuur of onbekend? Nee hoor! Deze van The Exciters heeft zelfs nog de top vijftig gehaald in Engeland. Het is één van de allereerste producties van Ian Levine. Het is The Exciters uit de jaren zestig dat op dat moment feitelijk nog bestaat uit het echtpaar Herb en Brenda Rooney. In de Northern Soul staat de groep hoog aangeschreven dankzij 'Blowing Up My Mind' uit 1968. Als Northern Soul-dj weet Levine als geen ander welke elementen goed zijn voor een volle dansvloer en dat past hij succesvol toe in 'Reaching For The Best'. Ik ben, eerlijk gezegd, nooit heel erg kapot geweest van deze plaat maar vooruit... voor een klein prijsje hoort hij wél in de canon van de Northern Soul thuis.
* The Fawns- I Like What You're Doin' (US, RCA, 1971)
The Fawns is een poging van RCA om een soort van Supremes in de markt te zetten. 'I Like What You're Doin' is de b-kant en is een speeltuintje. Vocaal zit het tussen de Supremes en Three Degrees in maar dan met een spannend arrangement en uiteindelijk een lekker 'feelgood'-liedje als resultaat. 'Problem Child' op de a-kant is een drama zoals de titel al voorspelt. Het zal vast de moeite waard zijn om eens uitgebreid te gaan zitten voor die kant, maar voor 'Do The 45' is de flip het meest interessant.
* Donny Gerrard- He's Always Somewhere Around (US, Greedy, 1976)
Deze kant is geschreven door Tom Brock die we in 2022 in de Blauwe Bak Top 100 hebben met 'Have A Nice Weekend'. Dit plaatje van Donny Gerrard heeft ook fraaie strijkers maar is verder vooral een staafje dynamiet voor op de dansvloer. Het klinkt alsof het een hele grote hit had moeten zijn, maar ja... jullie zullen begrijpen dat slechts 5-10% van alle releases deze eer krijgen. 'Darlin' is de a-kant en dat is meer midtempo en neigt naar de sweet soul. Beide kanten zijn eigenlijk steengoed!
* Willie Hobbs- Tomorrow (US, Bandit, 1975)
De Zuid Afrikaanse persing van 'How Could My Baby Know' blijft hoog op het verlanglijstje. De Amerikaanse is domweg niet te betalen. Willie heeft naar mijn mening geen slechte plaat gemaakt en 'Tomorrow' klinkt vanaf de eerste noot als een feestje. Het is de b-kant maar ook hier betwijfel ik of de a-kant nét zo goed of beter is. Mooi gearrangeerde Southern Soul met Willie's fijne stem. 'Let's Steal Away' is een geod geslaagde poging tot disco maar dan gaat mijn voorkeur uit naar het meer organische 'Tomorrow'.
* Danny Hunt- What's Happening To Our Love Affair (US, Dynamite, 1974)
Deze plaat neemt me mee terug naar de 'Northern Soul Jukebox'. In het begin heb ik de plaat vaak uitgescholden voor Stevie Wonder. In die tijd ligt mijn focus meer op de sixties en daar is Danny Hunt té modern voor. Als ik ga zoeken, is de plaat al fors aan de prijs. Deze van Mark is evenmin goedkoop geweest maar het moest maar een keertje! Het is funky soul dat op een aanstekelijke manier iets 'lo-fi' klinkt en Danny klinkt heel erg als voorgenoemde Stevie in de vocalen. Oh, wat blijft dit een feestje!
* The Endeavours- Baby's Comin' Home (UK, Bradley's, 1975)
De credits voor Gerry Shury trekken me over de streep. Deze man is ook betrokken bij menig Contempo-productie. Het zou me niets verbazen als we hier te maken hebben met 'blue-eyed soul' maar hoe dan ook... het is erg sterk gedaan. Sweet soul in de coupletten en een refrein dat eerder neigt naar doowop. Het geeft mij goede luim.
* The Exciters- Reaching For The Best (UK, 20th Century, 1975)
Is het alleen weer obscuur of onbekend? Nee hoor! Deze van The Exciters heeft zelfs nog de top vijftig gehaald in Engeland. Het is één van de allereerste producties van Ian Levine. Het is The Exciters uit de jaren zestig dat op dat moment feitelijk nog bestaat uit het echtpaar Herb en Brenda Rooney. In de Northern Soul staat de groep hoog aangeschreven dankzij 'Blowing Up My Mind' uit 1968. Als Northern Soul-dj weet Levine als geen ander welke elementen goed zijn voor een volle dansvloer en dat past hij succesvol toe in 'Reaching For The Best'. Ik ben, eerlijk gezegd, nooit heel erg kapot geweest van deze plaat maar vooruit... voor een klein prijsje hoort hij wél in de canon van de Northern Soul thuis.
* The Fawns- I Like What You're Doin' (US, RCA, 1971)
The Fawns is een poging van RCA om een soort van Supremes in de markt te zetten. 'I Like What You're Doin' is de b-kant en is een speeltuintje. Vocaal zit het tussen de Supremes en Three Degrees in maar dan met een spannend arrangement en uiteindelijk een lekker 'feelgood'-liedje als resultaat. 'Problem Child' op de a-kant is een drama zoals de titel al voorspelt. Het zal vast de moeite waard zijn om eens uitgebreid te gaan zitten voor die kant, maar voor 'Do The 45' is de flip het meest interessant.
* Donny Gerrard- He's Always Somewhere Around (US, Greedy, 1976)
Deze kant is geschreven door Tom Brock die we in 2022 in de Blauwe Bak Top 100 hebben met 'Have A Nice Weekend'. Dit plaatje van Donny Gerrard heeft ook fraaie strijkers maar is verder vooral een staafje dynamiet voor op de dansvloer. Het klinkt alsof het een hele grote hit had moeten zijn, maar ja... jullie zullen begrijpen dat slechts 5-10% van alle releases deze eer krijgen. 'Darlin' is de a-kant en dat is meer midtempo en neigt naar de sweet soul. Beide kanten zijn eigenlijk steengoed!
* Willie Hobbs- Tomorrow (US, Bandit, 1975)
De Zuid Afrikaanse persing van 'How Could My Baby Know' blijft hoog op het verlanglijstje. De Amerikaanse is domweg niet te betalen. Willie heeft naar mijn mening geen slechte plaat gemaakt en 'Tomorrow' klinkt vanaf de eerste noot als een feestje. Het is de b-kant maar ook hier betwijfel ik of de a-kant nét zo goed of beter is. Mooi gearrangeerde Southern Soul met Willie's fijne stem. 'Let's Steal Away' is een geod geslaagde poging tot disco maar dan gaat mijn voorkeur uit naar het meer organische 'Tomorrow'.
* Danny Hunt- What's Happening To Our Love Affair (US, Dynamite, 1974)
Deze plaat neemt me mee terug naar de 'Northern Soul Jukebox'. In het begin heb ik de plaat vaak uitgescholden voor Stevie Wonder. In die tijd ligt mijn focus meer op de sixties en daar is Danny Hunt té modern voor. Als ik ga zoeken, is de plaat al fors aan de prijs. Deze van Mark is evenmin goedkoop geweest maar het moest maar een keertje! Het is funky soul dat op een aanstekelijke manier iets 'lo-fi' klinkt en Danny klinkt heel erg als voorgenoemde Stevie in de vocalen. Oh, wat blijft dit een feestje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten