De Week Spot is een soort van Alarmschijf uit de Blauwe Bak. Een plaatje dat het verdient of eentje die momenteel een grote hit is in mijn huiselijke omgeving. Dat de Blauwe Bak al lang niet alleen meer Northern Soul is, zal na de talloze 'Singles round-up'-afleveringen wel duidelijk zijn. Als een plaat in mijn ogen en oren 'past', dan mag deze plaats nemen in de Blauwe Bak. Ik krijg iedere zondagmiddag van grootgrutter Juno een mailing met daarin de nieuwste soul-, funk- en disco-releases op 7". Het abonneren op zo'n mailing is een optie, bovendien kan je het zoekveld verruimen of versmallen en ik heb het laatste gedaan. Alleen ben je dan wel overgeleverd aan de 'tagging' van Juno en dat presenteert de Week Spot als zijnde 'soul/funk'. Toch blijkt de single nu in alle mogelijke categorieën te zijn ingevuld. Als een potentiële soul/funk-plaat geef ik het een 'preview' en zie dat de prijs oké is. Bovendien is het een gelimiteerde Record Store Day-release uit Japan dat het een tikkeltje exclusief maakt. De afgelopen dagen heb ik pas het een en het ander opgezocht over de artiesten op de plaat en, nee, dat is wel ergens in de buurt van de soul maar mag ook gewoon pop of softrock worden genoemd. Het is evenwel de Week Spot deze week want het ontspannen nummer 'past' momenteel in mijn verzameling. Het gaat om 'Never Get Your Love Behind Me' van Valerie Carter & The Faragher Brothers. Een combinatie van oud en nieuw maar de plaat komt echt uit 2024.
Kort na de bestelling ontdek ik dat Valerie Carter zeker in Japan een soort van cultstatus heeft. Toch moet ik bekennen dat de naam geen onbekende klank heeft, hoewel ik er geen liedjes aan kan verbinden. Allereerst moet ik dan benadrukken dat we haar niet mogen verwarren met June Valerie Carter Cash, maar is vanzelfsprekend. Onze Val heet eigenlijk Valerie Gail Zakian Carter en wordt op 5 februari 1953 geboren in Winter Haven in de staat Florida. Als tiener begint ze met optredens in koffiebars en zal eventueel lid worden van een country- en folkband met de naam Howdy Moon. Met Richard Hovey en Jon Lind maakt ze een album als Howdy Moon in 1974 en de meest opvallende track is de originele 'Cook With Honey' dat een succesje zal worden in de uitvoering van Judy Collins. Ook zal Valerie dankzij Howdy Moon in contact komen met Little Feat-frontman Lowell George en hij zal tot zijn dood in 1979 haar producent blijven. Jullie merken het al, het is niet het traditionele verhaaltje van de kerk en het gospelkoor. Valerie is echter een allround popzangeres en dus van alle markten thuis. Ze doet ook veel sessiewerk en daar zitten wel enkele soul- en disco-producties tussen.
Moeten we de soul dan vinden in de begeleiding? Hoewel The Faragher Brothers veelal als softrock wordt omschreven, leunt ook dit zwaar tegen de 'blue-eyed soul'. Zoals de naam doet vermoeden, zijn de Faraghers familie van elkaar. Tommy, Davey, Jimmy en Danny Faragher zijn broers. Danny en Jimmy spelen al sinds 1964 in enkele bands waaronder The Peppermint Trolley Company en de folkrockband Bones. In 1975 formeren ze The Faragher Brothers met Tommy en Davey. De groep heeft twee hele kleine hitjes in Amerika in 1976 en 1979 en maakt vier albums. Het is vooral een kwestie van een band vóór muzikanten want de harmoniezang van de Faraghers wordt erg gewaardeerd door collega-muzikanten. Zo zijn ze eveneens te horen op platen van Kiss (alsook Peter Criss' solowerk), Melissa Manchester, Ringo Starr, Randy Edelman en Lynda Carter. In 1980 valt het doek voor de band die intussen nog is uitgebreid met broertje Marty en zusje Pammy.
Valerie maakt in totaal drie albums: 'Just A Stone's Throw Away' in 1976, 'Wild Child' in 1978 en 'The Way It Is' in 1996. De lijst met albums van anderen waarop ze acteert als achtergrondzangeres is zéér lang. Ze werkt langdurig samen met James Taylor maar is ook onmisbaar gebleken voor lieden als Jackson Browne en Christopher Cross. Het gerucht gaat dat Steve Winwood's 'Valerie' is beïnvloed door Carter en hetzelfde geldt voor 'That Girl Could Sing' van Jackson Browne. In de nieuwe eeuw ontstaat er plotseling interesse vanuit Japan voor haar werk hetgeen resulteert in een onofficieel album. In 2009 wordt ze gearresteerd voor drugsbezit maar verleent alle medewerking en wordt daarmee vrijgesproken. Op 4 maart 2017 overlijdt ze aan een hartaanval en is dan pas 64 jaar oud.
Carter werkt al sinds de jaren zeventig nauw samen met Kathy Kurasch en deze beheert ook de originele opnames van Carter. Dat heeft geresulteerd in twee edities van 'The Lost Tapes', eentje in 2018 en de andere in 2022. Het bevat onder andere 'I Got Over It' dat Carter samen met Prince heeft geschreven alsook de demo van 'Cook With Honey'. Iets dat niet op 'The Lost Tapes' is gekomen is een uitvoering van 'Never Get Your Love Behind Me', de eerste hit van The Faragher Brothers. Dan weet Kurasch de gebroeders Faragher (met nu nóg meer familieleden) bereid te vinden om een nieuwe instrumentale versie te maken van hun hit en de zang uit 1976-77 van Carter in te mixen. De single verschijnt in april 2024 als gelimiteerde release voor Record Store Day waarbij opvallend is dat de single op 33 toeren speelt. De combinatie is pure magie in mijn oren en dermate goed dat het deze week de Week Spot mag zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten