De eerste werkdag van de week zit er alweer op. Ik geloof dat ik het best heb getroffen met het weer, zeker als ik het vergelijk met gisteren. De wind is te doen en betekent dat ik terug héérlijk de wind in de rug heb. De post lijkt veel maar is uiteindelijk in een vloek en een zucht rond. Als de rest van de week ook zo mag worden? Voordat het 'speelkwartier' weer begint, ga ik eerst maar eens de laatste 'Singles round-up' doen. Zoals jullie weten hou ik me hobbymatig bezig met AI-fotobewerking. Het programma dat ik gebruik heeft sinds kort de 'retouch'-functie toegevoegd en nu wordt het pas écht leuk. Het is verbazend om te zien hoe snel deze techniek verandert. Een half jaar geleden kon je bijna niks vergeleken met nu. Als ik er eenmaal mee bezig ben, vervliegt de tijd en dus moet ik eerst aandacht schenken aan Soul-xotica. Hierbij de laatste acht singles uit de partij van Mark. Ik ben nog altijd in blijde verwachting de 'used-but-not-abused'.
* Jimmy Ruffin- Leading Lady (UK, Soul Junction, 2007)
Volgens de discografie op Discogs zou de plaat mogelijk van twee jaar eerder kunnen zijn maar voor eens ga ik niet twijfelen aan Mark. Het is per slot van rekening ook nog eens zijn verjaardag. Mark heeft '2007' op het hoesje geschreven. Het is de vijfde single op het Soul Junction-label en ik kan geen informatie vinden over de oorsprong van 'Leading Lady'. Ik kan geen informatie vinden over wanneer Jimmy opnames heeft gemaakt in Philadelphia met Bobby Eli. Aan het geluid te horen van de single moet zoiets in de jaren zeventig zijn geweest. Wellicht rond dezelfde tijd als dat zijn jongere broer David succes heeft met Van McCoy? Zowel 'Leading Lady' als 'Take My Hand' zou sterke staaltjes van pure klasse. Omdat het ver weg blijft van de disco schat ik het op 1975-76. Het is een fijne 'double-sider' in mijn boek.
* Rufus- Keep It Together (US, ABC, 1978)
Ik heb nooit veel op gehad met de hits van Rufus maar onderhand is dit de derde Rufus-single in de Blauwe Bak. 'Keep It Together' is namelijk zeer fraaie soul met in eerste instantie één van de heren op de leadzang. Pas in het refrein komt Chaka Khan om het hoekje kijken. Voor als je Rufus kent van het meer upbeat funky werk, is 'Keep It Together' een aardappeltje anders maar eentje die ik erg goed kan waarderen. Op de keerzijde is het meer de funky sound met 'Red Hot Poker' en bovendien is dat geheel instrumentaal. 'Keep It Together' is de winnaar!
* Eric Sand- Double Standards (US, LaRon, 1981)
Andermaal een 'oddball' maar ditmaal eentje die een stuk goedkoper is geweest dan Donna Mitchell uit de vorige aflevering. Sand heet eigenlijk Eric R. Sandusky en houdt alles in eigen hand voor dit plaatje. Het is opgenomen in Northumberland en het label houdt residentie in West Newton in Philadelphia. De gitaar maakt het meteen erg Massada en, ja, deze plaat past uitstekend in de huidige 'latinrock'-beweging die waarneembaar is in de meer progressieve soul-hoek. Op de keerzijde staat 'Good Time Girl' en ook dat heeft meteen weer een nadrukkelijke gitaar en dezelfde 'lo-fi'-backing. Toch neigt die kant teveel op naar de doorsnee rock en dus laat ik dat maar voor wat het is. 'Double Standards' is de afgelopen week al een grote hit geworden in huize Louwsma.
* Shai- If I Ever Fall In Love (UK, MCA, 1992)
Natuurlijk kan ik me Shai herinneren! Ik ben in 1992 echter totaal niet bezig met dit genre en luister liever naar Nirvana als het aankomt op de eigentijdse muziek. Waarom biedt Mark deze single aan? Dan start ik toch de begeleidende videoclip en meteen is daar verbazing. Ik hoor een ritmische begeleiding en bij mijn weten is de a capella uitvoering ook in Nederland de hit geweest. Dat staat overigens op de b-kant van deze Engelse single. De a-kant heet 'Groove's Bedroom Radio Edit' en heeft wat een lome ritmische begeleiding, ook tijdens de refreintjes. Ik vind het ruim dertig jaar later opeens erg smakelijk maar ik hou het dan wel bij deze speciale edit. A capella is het eveneens erg fraai maar niet erg bruikbaar voor mijn show op de zaterdagavond. Er moet per slot van rekening wel een groove aanwezig zijn.
* The Sylvers- That's What Love Is Made Of (US, Capitol, 1976)
Nog zo'n bandje dat ik te danken heb aan Mark. Het begint voor mij met 'Lovin' Me Back' welke helaas een erg lelijke tik heeft. Deze heb ik vorig jaar nog eens vervangen door een beter exemplaar. Vervolgens verkrijg ik 'Diamonds Are Rare' uit 1978 op het Casablanca-label en ook dat groeit uit tot een grote hit in mijn verzameling. Intussen de grootste hit van de groep gekocht en deze valt tegen. En al die tijd zie ik deze 'That's What Love Is Made Of' over het hoofd. Weer de prachtige harmoniezang van de Sylvers-familie en een refreintje waarmee ik zou willen trouwen. Voor het archief check ik nog even de b-kant: 'Hot Line' is best een aardig nummer maar 'That's What Love Is Made Of' is magie en dat ontbreekt op die kant.
* Valerie & Nick- Don't You Feel Sorry (US, Glover, 1964)
In eerste instantie gebruikt het duo de voornamen om later in hun loopbaan alleen de achternamen te gebruiken. Valerie Simpson en Nicholas 'Nick' Ashford. In 1964 zijn ze nog niet in aanraking gekomen met Tamla Motown maar dat gaat niet lang meer duren. Omdat ze op freelance basis werken voor Motown kan het duo intussen ook eigen platen maken voor andere maatschappijen. 'Sorry' is een feestje! Het stampt flink en het komt Valerie uit de tenen. Nick valt alleen bij in de refreintjes. Op de b-kant staat 'Somebody's Lying On Love' en dat is zowaar niet door hen beide geschrever. Het komt uit de pen van Henry Glover, naast de producent van beide kanten ook de eigenaar van het platenlabel. Dat heeft een ritme dat je met een beetje fantasie kan vertalen als Motown. Toch is deze kant niet bepaald smetteloos en de naald tikt een paar maal over. Dat is niet erg want 'Sorry' is hier de betere kant!
* William DeVaughn- Be Thankful For What You Got (UK, Chelsea, 1974)
Hoe gek wil je het hebben? Ik heb een jaar geleden de cover aangeschaft van Sunsay & The Soul Surfers en ben zo gewend geraakt aan deze versie dat William's originele versie onwennig klinkt. Toch heb ik deze dijk van een klassieker nog altijd niet in de bakken staan en daar moest eens verandering in komen. Met deze fraaie Engelse persing kan ik er een tijdje tegenaan!
* Lonnie Youngblood- Sweet Sweet Tootie (UK, All Platinum, 1977)
Hier heb ik me laten verleiden bij het idee van een Engelse persing. Ik ken persoonlijk Lonnie Youngblood het beste van zijn 'Man To Man', zijn variatie op het 'Woman To Woman'-thema van Shirley Brown. Hij is echter een saxofonist. 'Sweet Sweet Tootie' is de b-kant van de single en is in 1973 al een hit geweest in Amerika. Op de a-kant staat Youngblood's funky uitvoering van 'Gonna Fly Now' uit de film 'Rocky'. Ik heb me laten vertellen dat het de beste funky uitvoering is van het nummer en ik geloof het graag. Leuk als stoplap aan het einde van een uur maar verder had ik wel zonder deze plaat kunnen leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten