Als je goed kijkt naar de lijst van Week Spots van de afgelopen, bijna, vijf jaar, kun je niet anders concluderen dat 'vreemde snuiters' van alle tijden zijn. Zelfs in het eerste jaar, als ik nog écht op zoek ben naar snelle Northern Soul, zijn al eens platen Week Spot die het tegenovergestelde zijn. Als ik in augustus 'Chances Are' van Bob Marley bestel, weet ik dat het een vreemde eend in de bijt is, maar ook dat het in deze week de Week Spot moet gaan worden. Waarvan akte. In het weekend dat ik geen 'Do The 45' heb en druk ben met 'The Big One' kies ik voor 'Chances Are' van Bob Marley & The Wailers (1968) als de kersverse Week Spot. Dat valt ook fraai samen met de vierde verjaardag bij Wolfman Radio, lekker eigenwijs...
Het is de eerste dag van mijn vakantie. Ik heb het eerste weekend nog gewoon uitzendingen en zo tref ik de voorbereidingen voor 'Do The 45' als ik naar collega Lee en zijn programma 'Riddim Train' luister. Het verzamelalbum 'One Heart' met Bob Marley-covers door verschillende Specialized-artiesten is pas in oktober verschenen, maar bij Wolfman Radio hebben we al sinds juli de beschikking over een aantal tracks van dat nieuwe album. Een opvallende bijdrage is die van collega-radiomaker Long John Sliver. Onder deze naam is de man al decennia actief met electronische muziek en de dubstep in het bijzonder. Hij heeft een bestaand Bob Marley-nummer voorzien van 'wubs' en daarmee iets nieuws gecreëerd. Het mag geen verrassing heten dat ik niet bekend ben met het origineel. LJS' versie heeft na een paar maanden 'gewonnen' bij mij, hoewel ik in eerste instantie niet zo zeker ben van het rare ritme en de dito effecten die hij heeft gebruikt. Het is de eerste zaterdag van mijn vakantie als Lee in 'Riddim Train' het origineel draait van 'Chances Are'. Ik kan mijn oren niet geloven! Met de huidige interesse in Carib-soul 'past' deze van Marley als geen ander. Goed beschouwd is het meer blues en deep soul dan reggae of een andere Jamaicaanse muzieksoort. Ik speur wat op Discogs en zie dan dat deze in 2002 is uitgebracht als single in een box-set. Een Fransman heeft een betaalbaar exemplaar in de aanbieding en zo kan ik deze nog vóór Sleen toevoegen aan de koffers.
Norval Sinclair Marley komt in 1885 ter wereld op Jamaica. Een blanke Jamaicaan wiens voorouders uit het Engelse graafschap Essex afkomstig zijn. In 1944 trouwt hij met de achttienjarige Jamaicaanse Cedella Booker en zij bevalt op 6 februari 1945 van een zoon: Nesta Robert Marley. Het is een beambte die later de beide voornamen verwisseld op een paspoort waardoor we Nesta beter kennen als Robert-alias-Bob. Zijn vader is veel onderweg voor zijn werk en Bob kan dus weinig herinneren van Norval. Hij zorgt echter goed voor zijn vrouw en kind totdat hij in 1955 overlijdt. Norval is dan zeventig jaar geworden. Marley is vanaf zijn kinderjaren bevriend met Neville Livingston. Hij zal zichzelf later de naam Bunny Wailer geven. Bob's moeder papt aan met de vader van Bunny Wailer en ze krijgen een dochter: Claudette Pearl. Claudette is dus half-zusje voor zowel Bob als Bunny en doordat de beide ouders samen gaan wonen, komen de vrienden eveneens in één huis wonen. Ze luisteren samen veel naar de Amerikaanse radio en pikken de rhythm & blues op. Ze besluiten daarop naar Kingston te vertrekken en er wordt een groep geformeerd. De overige leden zijn Peter Tosh, Beverley Kelso en Junior Braithwaite. Het is Joe Higgs, helft van het succesvolle zangduo Higgs & Wilson, dat een sleutelrol zal spelen in de ontwikkeling van de nieuwe zanggroep. Niet alleen helpt hij hun harmonieën samensmelten, ook leert hij Bob gitaar spelen. Niet wetende dat hij daarmee de aanzet zal geven voor een grote verandering in de reggae-muziek.
In februari 1962 zet Marley vier nummers op band voor producent Lesley Kong. De plaatjes, als Robert Marley en Bobby Martell, doen aanvankelijk helemaal niks. In 1963 is The Teenagers uitgebreid met Cherry Smith en gaat het vervolgens door een aantal namen heen: The Wailing Rudeboys en The Wailing Wailers. Dan verschijnt Coxsone Dodd op het toneel en wordt de groep The Wailers gedoopt. In februari 1964 verschijnt de single 'Simmer Down' op Jamaica en wordt een nummer 1-hit. Er worden naar schatting zeventigduizend exemplaren verkocht van de single. The Wailers doen in 1965 veel sessie-werk met grootheden als Jackie Mittoo en Roland Alphonso, maar in 1966 verlaten Smith, Braithwaite en Kelso de groep. Tosh, Bunny Wailer en Marley zullen vanaf dat moment The Wailers vertegenwoordigen. Toch vertrekt Marley in 1966 voor een paar maanden naar Amerika en bij thuiskomst in Jamaica trouwt hij met Alpharita Anderson. Haar zullen we beter kennen als Rita. In 1966 bekeert Marley ook tot het Rastafari-geloof dat ervoor zorgt dat hij zijn haar laat aangroeien en de ontstane 'dreadlocks' cultiveert. Middels 'Shanty Town' van Desmond Dekker en een paar andere platen, leert de westerse wereld in 1967 de Jamaicaanse muziek kennen. Toch moet er nog heel wat veranderen! De platen zijn té 'hard' voor Europese radiostations en bovendien zijn fraai gezongen ballades zeer in trek in 1968. Marley bezoekt in dat laatste jaar Johnny Nash en zijn JAD-label en Nash 'remixed' een paar oude demo's van The Wailers. Daartussen zit ook 'Chances Are'. Opgenomen ten behoeve van producenten en artiesten die het eventueel zélf willen opnemen, zijn deze nummers nooit opgenomen met het idee dat ze moesten worden uitgebracht. 'Chances Are' mag niet het geluid hebben dat de reggae is geworden, Bob Marley gaat dat in de vroege jaren zeventig (met hulp van producent Chris Blackwell) verder perfectioneren.
In 1973 verschijnt 'Catch A Fire' op het Island-label van Blackwell. Het wordt gepresenteerd als een 'rock-album' en kan binnen de reggae aanvankelijk geen handen op elkaar krijgen. Met 'Burnin' (1974) is duidelijk dat er toch een nieuw geluid wordt ontwikkeld dat het voortbestaan van de reggae zal garanderen. In 1974 komt een vroegtijdig einde aan de oorspronkelijke Wailers. Over de toedracht wordt gegist maar feit is dat Bunny Wailer, Peter Tosh en Bob Marley als goede vrienden uiteen gaan. Bob stelt daarop een nieuwe band samen welke opnieuw de naam The Wailers zal dragen. Feitelijk zal hij de naam tot aan zijn dood blijven hanteren. In 1976 ontkomt hij ternauwernood aan een politiek-getinte aanslag in zijn eigen huis. In 1977 ontdekt hij een gezwel onder een teennagel. Omdat Marley graag een potje voetbal speelt, denkt hij aanvankelijk dat het hiermee heeft te maken. Het blijkt echter kanker te zijn, maar zijn Rastafari-geloof staat amputatie van de teen in de weg. In plaats daarvan wordt de nagel en een deel van de teen verwijderd en vervangen door een ander weefsel van zijn lichaam. De kanker werkt agressief en hij zal nooit helemaal genezen hoewel hij tot aan zijn dood blijft optreden. Hij moet in 1980 zijn laatste tournee vroegtijdig staken. Marley resideert een tijdje in Duitsland waar hij een alternatieve kuur volgt, maar dat heeft geen resultaat. Hij wil een vliegtuig nemen van Duitsland naar Jamaica. Het vliegtuig maakt een noodstop in Miami waar Marley met spoed naar het ziekenhuis wordt gebracht. Hij is pas 36 jaar oud als hij op 11 mei 1981 hier overlijdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten