,,Everybody needs a hug", zei een Engelse vriend altijd. Kort daarop voelde je zijn armen om je heen en zijn baard op je wang. Niks mis met een knuffeltje, ook niet als mannen onder elkaar, maar toch... ik heb zondag nog een '(Kn)uffelt(j)e' uitgedeeld en om jullie dan nu weer in de armen te sluiten? Overigens moet ik ook bekennen dat ik '(Kn)uffelt(j)e' zelf niet heb bedacht. Het welkomsbord tot het dorp is een half jaar geleden eens onder handen genomen en toen werd Uffelte Knuffeltje. Geen fysieke knuffel van mij vandaag maar wie er behoefte aan heeft, mag het zich voorstellen. Ik deel ze met alle liefde uit! Wat dan? Nou, wellicht elpees die ik in november 1991 heb gekocht? Helaas, dat ik is een elpee-loze maand geweest. Ik kom dan toch uit bij een volgende aflevering van 'Raddraaien'. Eentje waarbij ik vooral mag terugkeren naar het 'waar en wanneer', want over de artiest zélf is gek genoeg niet zoveel te vinden. Het onderwerp heet 'Carolina' van James Royal en stamt uit 1971.
Een laatste poging gedaan en toch nog bingo! Een erg klein stukje op een Franse site welke me doorverwijst naar LastFM, maar daar hebben ze blijkbaar helemaal geen informatie over James Royal. Anders begin ik met het 'waar en wanneer', maar doe het dan nu voor de verandering andersom. James Nairn wordt op 14 juli 1941 in Engeland geboren. In 1960 formeert hij The James Royal Group en uiteindelijk James Royal & The Hawks. Zijn platen doen het midden jaren zestig goed bij de zeezenders voor de Engelse kust en zo staat hij een week genoteerd in een hitparade. James Royal & The Hawks doet onder andere een cover van 'She's About A Mover' dat een grote Amerikaanse hit heeft opgeleverd voor The Sir Douglas Quintet. In 1966 maakt de groep de single 'Call My Name'. Het flopt in eerste instantie maar als het in de lente van 1968 onrustig wordt in Frankrijk, wordt dit nummer opeens uit de mottenballen gehaald. Het is een grote hit in Frankrijk en kan ergens als een voorloper van Barry Ryan's 'Eloise' worden beschouwd. Aardig dat dit nummer ook een rol zal spelen op deze bewuste dag, maar daar heb ik dan nog geen weet van. Ik trek de single van James Royal uit een bak met alleen maar interessante singles en heb geen weet van wat er schuilt achter het hoesje. 'Carolina' is overigens nooit een 'hit' geworden bij mij. De dag weet ik nog goed te herinneren!
Donderdag 31 juli 2008. Dat is de dag. Ik ben ruim een week daarvoor in Steenwijk op de fiets gestapt. Eerst naar Stavoren, met het veer naar Enkhuizen en daarna via de Schermer naar de kust. Vervolgens de Noordzeeroute tot Sluis, dan Brugge en via Gent naar Waasmunster. Het is het derde jaar op rij dat ik op camping Gerstekot mijn tentje opzet, alleen is het de voorgaande twee keren vanwege de Lokerse Feesten. Daar zal ik dit jaar niet aan toe komen. Ik heb Pet Shop Boys reeds gemist (een week eerder) en zondag speelt Grace Jones, maar ik moet de volgende ochtend weer terug aan het werk bij de Dyka. Ik blijf dus van disndag tot en met zaterdagmiddag 'hangen' in Waasmunster waarvan de donderdag de meest actieve dag wordt. Waarom uitgerekend deze dag? Het gaat de warmste dag van het jaar worden! Toch heb ik mijn zinnen gezet op een kringloopzaak in Hamme. Ik fiets daar naartoe met onderweg een pitstop in een kroeg. Het is dan al erg heet. In Hamme val ik met de neus in de boter. De platen zijn afkomstig van de regionale omroep van Sinaai en daar zitten leuke dingen tussen. Helaas ben ik de originele 'What's A Matter Baby' van Timi Yuro al tijden 'kwijt'. De plaat is in een rampzalige staat, maar dan opnieuw... het is wél het origineel! James Royal mag zo gezegd ook mee. Ik fiets terug naar de camping. In mijn koepeltent is de temperatuur ook flink opgelopen. Dan krijg ik een uitnodiging van de 'buren'. Zij gaan vanmiddag weg en ik mag gerust bij hun in de voortent zitten. Ik heb een paar dagen eerder al kennis gemaakt met de 'buren'. Danny en Marleen. Ze staan nog maar een jaar op Gerstekot met hun caravan, maar zijn helemaal in 'de familie' opgenomen. ,,Als ge zin heeft om vanavond mee te eten?", laat ik me deze donderdag geen tweede keer zeggen. Sint-Niklaas staat deze dag ook nog op het verlanglijstje en daar fiets ik halverwege de middag naartoe. Bij de Oxfam koop ik nog een flinke zwik singles. Den Denker mijd ik liever na vorig jaar en zo kom ik in dit leuke kroegje terecht. Het heeft een prachtige jukebox staan dat tot aan de nok is gevuld met popcorn-hits. En, iets minder popcorn: 'Eloise' van Barry Ryan. Hoewel ik dat plaatje heb gekocht in de voorjaarsvakantie van 1991 en dus meer het wintergevoel met zich meedraagt, klinkt dit erg uitnodigend om op deze zinderend hete dag te draaien. En het mag! Het volume wordt aangezwengeld tot oorlogsniveau en na zeventien jaar word ik opnieuw 'verliefd' op het nummer.
De zomer van 2008 is de laatste alcoholische zomer. Het is erg gezellig in het kroegje en de ene na de andere pint komt voorbij. Ik kijk zo nu en dan even snel op de klok. Ai! Ik ben al een beetje laat voor de maaltijd bij Danny en Marleen, maar vooruit... nog eentje dan! Uiteindelijk toch op de fiets naar Waasmunster. Natuurlijk verbeeld ik me dit! Het voelt alsof de fietstocht mij terug brengt in een nuchtere toestand. Nuchter genoeg om een uur later dan gepland bij Danny en Marleen aan te kloppen. Ik kan aanschuiven en dus prijs ik mezelf weer gelukkig. Ook daar drink ik nog een paar biertjes. Als het tijd is om op te stappen, gaat het net regenen. Er zal ook onweer volgen maar ik ben nergens meer bang voor. Ik maak er zelfs 'een feestje' van en selecteer de mooiste onweer-muziek op de meegebrachte cd-speler. Deze 'soundtrack' zal me acht jaar later in Sleen opnieuw door het slechte weer 'helpen'.
De volgende dag tref ik Danny als ik de tent open rits. ,,Ge was wel een beetje zat gisteravond". Dus tóch? Die avond kook ik ravioli op hun gasstel, maar ik kan 'voelen' dat het niet meer zo is als twee dagen geleden. Drank maakt meer kapot? Ja, wellicht! Hoewel Danny en Marleen niet van 'oud zeer' zijn, want twee jaar later zijn ze gastvrij en hartelijk als altijd. Ik kook dan inmiddels ook mijn eigen potje en voel niet zoveel behoefte meer om bij mensen aan tafel te kruipen, dus het meeëten komt gewoon niet ter sprake.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten