Hoewel menig lezer uit het westen of het zuiden des lands zich achter de oren zal krabben, kijk ik nog altijd met veel plezier terug op de afgelopen zomer. Het is iets meer dan een halfjaar nu en terugkijken op de zomer is op zijn plaats, want dat weer komt nu definitief niet meer terug in 2016. Toch is het waar... we zijn in Uffelte altijd de dans ontsprongen met het slechte weer elders in het land. Vanavond mag ik weer op de Pioneer stappen en een eindje terug fietsen in de zomer van 2016. Of moet ik dit het voorjaar van 2016 noemen? Qua datum wel, maar qua weer is het hartje zomer. Vanavond in 'Raddraaien' een single die ik heb meegenomen op één van de mooiste fietstochten van het afgelopen jaar. Ik kan in dit bericht zelfs de correcte info geven over de plaats, ook al moet ik dan even het archief in. 'Traumgirl' van Graham Bonney (1968) is vanavond het onderwerp van schrijven.
Waar en wanneer? Nee, daar hoef ik niet lang over na te denken. Zondag 8 mei 2016. Alleen... waar? Ik schrijf steeds dat de braderie in Exloo is, maar tijdens de eerste dag van de vakantie in Sleen ontdek ik dat dit onjuist is. Odoorn. Dat is de plek die ik steeds had moeten noemen. Ik ben onderweg vast een 'banner' tegengekomen van de zondagse braderieën in Exloo en zal het daarmee hebben verward? Zondagsmarkten als deze zijn vooral in Drenthe erg populair dus ik had ieder dorp kunnen noemen. Ik ben eerder op de route al langs zo'n markt gekomen, maar kan die 'ontwijken'. In Odoorn is het onmogelijk. Ik volg de Saksenroute en de koopwaar staat uitgestald op het fietspad. Ik fiets een stukje om de markt en zie dan een bakje singles bij iemand op de oprit. Daar gaat het eerst fout. Dan wil ik de route op en zie nóg meer singles. De toptas wordt flink gevuld met singles en zo tuf ik weer verder richting Assen. Voorbij Assen. Weer terug naar Assen. En dan hélemaal de Drentse Hoofdvaart volgen van Bovensmilde tot aan Uffelte. Hoezo teveel hooi op de vork? We komen deze fietstocht eind volgende maand zeker nog eens tegen!
Graham Bonney staat ook op de 'Northern Soul Jukebox'. Waarom? Dat zal menig Northern Soul-liefhebber zich afvragen... Het is vooral een plaatje dat middels de Engelse 'youth clubs' populair is geworden in de jaren zeventig en tachtig. In de oorspronkelijke Northern Soul zijn hits 'not done'. Als het muzikaal al zou passen in het idioom, dan zou de single nog af vallen omdat het in de hitparade heeft gestaan. Ik heb het dan over 'Supergirl', de Engelstalige single van Bonney uit 1966. In de 'youth clubs' wil men graag inhaken op de Northern Soul-rage en doet dat vooral middels bootlegs, heruitgaven en creatieve 'eigen' Northern Soul-hits. 'Supergirl' is opgewekt, heeft een hoog meezing-karakter en je kan erop dansen: Driemaal bingo! Geen 'serieuze' Northern Soul-dj die het in de koffers wil hebben, maar een soort cult-hit is het wel. Hoe 'serieus' ik ben? Ik heb de single in 2014 gekocht en heeft een jaar in de Blauwe Bak-koffer gestaan, toen een jaar in de reserve-Blauwe Bak en bij een recente opruiming is het pas de jaren zestig in gegaan. Voor vrouwlief Tina van Rarenorthernsoul is het een prettige herinnering en hierdoor wordt de plaat aldaar nog vaak aangeboden. Voor weinig want een dure single zal het evenmin worden.
Graham Arthur Ernest George Bradley staat op zijn paspoort. Hij wordt geboren op 2 juni 1943 in Londen. Dit haal ik onder andere van zijn officiële webpagina af, maar ben ook de geboortedatum '2 juli 1945' tegengekomen. Dat is vaker gedaan in de muziekgeschiedenis: Het tienerpubliek misleiden met de leeftijd, ook al is twee jaar daarin erg minimaal. Op zijn webpagina strooit hij al met illustere namen als die van Mitch Mitchell en dat is niet vreemd. In de vroege jaren zestig is Bonney reeds een gewild zanger. Het balletje gaat rollen als hij in 1961 de Espresso Five gaat versterken. In 1962 zingt hij met The Ambers, een andere Engelse groep die in 1962 een tijdelijke residentie krijgt in de Star-Club in Hamburg. In 1964 stelt Larry Page, later manager van The Troggs en eigenaar van het Page One-label, een groep samen en nodigt Bonney uit als zanger: The Riot Squad. In 1965 maakt de band drie singles voor het Pye-label, maar geen van de plaatjes heeft een impact op de platenkoper. Bonney verlaat de groep welke nog even onsuccesvol zal door ploeteren. Bonney gaat zélf liedjes schrijven met Barry Mason en dat resulteert in 1966 in een contract bij (het Engelse) Columbia. 'Supergirl' is de enige hit van betekenis voor Bonney in Engeland hoewel het met moeite in de top 30 komt. In Duitsland slaat de single echter in als een bom. 'Supergirl' staat bovenaan in Duitsland en vertoeft maanden in de hitparade. Het is duidelijk: Voor Bonney liggen de kansen in Duitsland. De man heeft daar een reeks hits. In 1968 verschijnt 'Traumgirl'. Qua titel lijkt het geïnspireerd door 'Supergirl', maar in werkelijkheid is dit een heel ander nummer. Bonney wint de Bravo-polls van 1967 en 1968 en kan ook im omringende landen rekenen op sympathie. The Beach Boys neemt hem mee op tournee door Europa, om maar een voorbeeld te noemen. In 1969 keert Bonney even terug naar Engeland en presenteert de eerste afleveringevn van 'Lift Off With Ayshea': Een varieté-show op de Engelse televisie met muziekoptredens van (internationale) gasten. Bonney is vermoedelijk alleen betrokken bij de eerste 'run' van november 1969 tot en met september 1970. De show gaat pas in 1974 over in 'Shang-A-Lang' met The Bay City Rollers als gastheren.
In Duitsland gaat het Bonney stukken beter af en daar woont hij tot op de dag van heden. In de buurt van Keulen samen met zijn tweede vrouw, waarmee hij nu 32 jaar is getrouwd. Aan pensionering doen artiesten in Duitsland niet. Bonney is een knasse knar van 73 lentes jong die nog altijd op de planken staat en vast ook in het harnas zal sterven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten