Het zilveren goud: augustus 1989

Ik heb na publicatie de weersberichten op de lange termijn gekeken. Nou zeg... heb ik weer vakantie? Ik mag natuurlijk na vorig jaar niet klagen, maar ik denk dat ik voor de vakantie nog maar even in een regenpak moet investeren. Laat de korte broek maar thuis! Ik moet er, hoe dan ook, even tussen uit. Ik had oorspronkelijk gepland om de eerste vrije dagen iets in de tuin te doen (lees: grasmaaien), maar zelfs dat hoeft opeens niet meer. Ik ga dus langzamerhand voorbereiden. Vandaag met een aflevering van Het zilveren goud, want die had ik nog steeds niet gedaan. De zomer van 2014 zal ongetwijfeld de herinnering in gaan als eentje met zomers weer, bij 1989 krijg ik eenzelfde beeld voor ogen. Het kan echter geromantiseerd zijn. Augustus levert me maar liefst vijf singles op en het kan niet lang meer duren of we zijn ontevreden met vijf singles per maand. Nu kan de pret nog steeds niet op en is het vooral één grote ontdekkingsreis.

36. Had To Fall In Love-Moody Blues
Ik ben al eens eerder in mijn jonge leven op de vlooienmarkt geweest en ik heb daarbij niet de meest smakelijke herinneringen. De muffe Veemarkthal, het stof dat van veel van de aangeboden waar komt, gebruikte knuffelbeesten. Nee, als kind kan ik me niet voorstellen wat voor plezier iemand hieraan kan beleven. In augustus 1989, de start van een nieuw vlooienmarkt-seizoen, ga ik voor het eerst solistisch naar de vlooienmarkt in Sneek. Entree is drie gulden, als ik me niet vergis, en daarvoor kun je een halve dag zoet zijn. Ik kom meteen een bekende tegen! Mijn broer. Natuurlijk ben ik slecht voorbereid op de vlooienmarkt en is mijn geld bijkans op als ik de entree heb betaald. Broer trakteert me op de nummer 36. Ik ken veel van The Moody Blues. Ik heb een paar elpees en natuurlijk het cassettebandje. 'Had To Fall In Love' is een 'zwart gat' en dat is niet zo vreemd. Het lijkt erop alsof dit nummer alleen in Nederland een hit is geweest en dus heeft het de Engelse compilaties nimmer gehaald. Ik kan dus trots een vierde single aan de groeiende collectie van The Moody Blues toevoegen, met financiële hulp van mijn broer. De plaat kostte, geloof ik, een rijksdaalder. Hij is dan natuurlijk ook nog vrij nieuw, slechts elf jaar oud, en dan kan zo'n prijs wel. Voor een jaren zestig-single is een rijksdaalder astronomisch!

37. The Right To Sing-John Miles
Ik zwalk solistisch verder over de vlooienmarkt en word op een bepaald ogenblik door iemand weggestuurd bij een standje vandaan. ,,Dat is geen muziek voor jou. Het is geen cd-winkel. Ophoepelen!". Anderen lijken minder bezwaar te hebben tegen een jongeling die door de knieën voor een bakje singles gaat. Iemand heeft singles voor een gulden en ik vind twee van mijn gading. Beteuterd kijk ik in de portemonnee en zie dat ik een gulden en twee kwartjes heb. De handelaar is vlug bereid. John Miles is reeds sinds de vroege jaren zeventig actief. Ik ben nog een tijdje op zoek geweest naar 'One Minute Every Hour' dat een zekere cult-status kent in de Northern Soul, maar vind hem inmiddels té 'plastic' om daar mijn lieve geld aan uit te geven. In 1976 verschijnt het album 'Rebel' met daarop dat epos. Het is een knaller van een hit en bereikt in ons land in 1982 opnieuw de top tien. Overige albums van Miles blijven nagenoeg onopgemerkt, maar door de herkansing van 'Music' heeft een detailhandelaar gemeend 'The Right To Sing' te moeten inkopen. En gelijk heeft-ie! 'The Right To Sing' is een soort van 'Music deel 2' en eigenlijk ook helemaal niet slecht gedaan. In 1989 koop ik nog plaatjes op associatie, want deze John Miles-single ken ik niet. Het is een goede gok geweest, want ik draai hem zo nu en dan nog wel eens.

38. Chimes Of Freedom-Rob Hoeke
De naam 'Rob Hoeke' zegt me helemaal niks, maar ik denk dat hierbij het fotohoesje een rol heeft gespeeld. Een man met een baard en lange wilde haren op een bakfiets met daarin een piano. Misschien wens ik als veertienjarige ooit wel zó te worden. Nee lieve mensen, vandaag of morgen gaat het scheermes erover heen. Rob Hoeke is moeizaam hersteld van het ongeluk waarbij hij een hand verbrijzeld. Als hij in 1981 om het hoekje komt kijken, is de publieke interesse voor blues en boogie uit Nederland flink gezakt. Waar Livin' Blues de Top 40 in mocht, daar treedt Barrelhouse op in kleine zaaltjes. Hoeke weet desondanks een contract te krijgen bij Universe, de Friese platenmaatschappij waar, bij nader inzien, nog best eens een leuk verhaal in zit. 'Chimes Of Freedom' is een Bob Dylan-song dat vooral bekend is geworden door The Byrds. Alles wat Hoeke aanraakt, wordt boogie woogie en dat is hier geen uitzondering. Ik draai hem tegenwoordig niet meer, maar in deze zomer van 1989 is hij veelvuldig te gast op de Tesla.

39. Joy-Apollo 100
Voor de nieuwe platen gaan de kinderen van Louwsma naar Looper in Sneek. Het platenaanbod van Looper is breed, zó breed dat ze platen in het assortiment hebben die ze aan de straatstenen niet kwijt kunnen. Ik snuffel graag tussen de 'gouwe ouwen'. Ik heb daar 'Dizzy' van Tommy Roe gekocht (zie: 4 mei 2014) en zal vooral eind 1991 flink boodschappen doen als het totale leegverkoop houdt van het vinyl. Het heeft twee uitverkoopbakken van de singles. De rijksdaalder-bak bij de kassa is voor de recente platen, het spul dat ze andermaal niet kunnen slijten, staat in de gulden-bak (zie: 4 april 2014). Daar staat deze van Apollo 100 wel tien keer. Opvallend voor de 'gouwe ouwen' is dat het Amerikaanse import is, maar derhalve niet een 'drill hole' in het label heeft. In het geval van Apollo 100 is deze op het Mega-label uitgebracht. Pas in 2010 ontdek ik, middels de originele Nederlandse Pink Elephant, dat de Amerikaanse versie nogal afwijkt. Daardoor ken ik 'Joy' heel anders. Voor een gulden durf ik de gok wel aan en omdat ik nogal snel tevreden ben in die jaren, heb ik de plaat erg veel gedraaid.

40. Rain On The Roof-The Lovin' Spoonful
'Oorlog' tussen de motorbendes is niet iets van de laatste tijd. Okay, de media zit er bovenop en doet ons geloven alsof het vrij nieuw is, maar in Sneek en omgeving weten we wel anders. Sneek heeft lange tijd 'The Rockers Northcoast', een nog steeds bestaande club dat nu elders residentie houdt. In Sneek zit het in een pand aan de Parkstraat waar op een zekere dag een aanslag wordt gepleegd. Het pand brandt gedeeltelijk uit en de motorclub zoekt een nieuw onderkomen. In deze garage opent in 1989 iemand een winkeltje in tweedehands spul. Eigenlijk is het meer een overdekte vlooienmarkt met slechts één standhouder. Volgens mij kwam deze man uit Heerenveen en ben ik later nog eens in een winkel aldaar geweest. De singles zijn aan de prijs: Twee gulden voor een single van twintig jaar oud is pittig, maar... ze zijn allemaal in absolute nieuwstaat. En dan mag het ineens weer wel. Hij heeft de zaak niet lang open gehad, maar tijdens zijn verblijf koop ik een paar singles. We komen hem volgende maand opnieuw tegen. De vakantie hebben we in Denemarken doorgebracht en Henk heeft een cassettebandje voor me gemaakt waarop ook 'Rain On The Roof' van The Lovin' Spoonful is vertegenwoordigd. Ik kan het nummer eind augustus bijna dromen als ik hem voor twee gulden bij deze tijdelijke winkel zie liggen. Hij wás nieuwstaat, maar door mijn enthousiasme en niet altijd even zuivere pickup-naalden klinkt-ie inmiddels ietsje minder. Het blijft voor mij de definitieve versie, zoals geldt voor meerdere van deze 'vroege' singles.