,,Ik snap het niet", zei laatst iemand tegen me. ,,Ga je met de fiets naar Zuid-Limburg om vervolgens te lopen?". Hoewel fietsen het hoofddoel is, mag ik ook graag wandelen. Niet zover dat ik blaren op mijn voeten krijg, maar een bochtje om werkt bijna net zo ontspannend als een fietstocht. Ik heb donderdagavond weinig fut als ik op de camping arriveer en de tent heb opgezet. Ik ga vanavond niet koken en heb ook al kennis gemaakt met de helling tussen Hoogcruts en Slenaken. Met de nieuwe koptelefoon op swing ik over de Schilberg naar Slenaken. In 1986 ben ik met mijn ouders en broer op vakantie geweest in Slenaken en toen huurden we een vakantiehuis op de Schilberg. Ik heb geprobeerd het huis te vinden, maar ben daar niet in geslaagd. Misschien dat mijn herinnering aan die zomer iets is vertekend of het huis staat er niet meer. Nadat ik heb gepind, ga ik patat eten bij een cafetaria en klim weer naar Hoogcruts. Er is iets wat me tijdens het bezoek op viel en nu middels Google wordt bevestigd: De camping mag dan onder Slenaken worden geadverteerd, Hoogcruts zélf is eigenlijk Noorbeek en valt daarmee in een andere gemeente dan Slenaken.
Vrijdag- en zondagavond herhaal ik het recept voor wat betreft de wandeling over de Schilberg, verder beperkt het lopen zich vooral tot fiets-aan-de-hand bij een helling. Het ommetje door Slenaken over de Schilberg is ongeveer een uurtje en is daarmee een uitstekende verpozing na de maaltijd. Je merkt dat het eind augustus is, want rond half tien valt de duisternis in en na tien uur is het pikkedonker. In de tent vermaak ik me middels sudoku's en muziek en ga meestal rond elf uur slapen. Elf uur erin en acht of negen uur eruit. Dat zou ik thuis ook moeten doen? (Het is inmiddels tien voor vier 's nachts als ik dit schrijf...).
Meer heb ik eigenlijk ook niet te vertellen over de vakantie. Mijn herinnering heeft een paar prachtige foto's gemaakt die herinneren aan een schitterende vakantie. Hier kunnen we het een jaar op doen.
Op de foto staat het voormalige klooster van Hoogcruts, naast de camping. Het is in 1979 volledig uitgebrand en heeft jarenlang staan verkrotten. Sinds een paar jaar wordt het stukje-bij-beetje gerestaureerd, als onderdeel van een opleiding. Of het helemaal 'af' gaat komen, is dus maar de vraag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten