Ja. Dorothy Morrison heeft mijn maand wel bepaald! Ik had dat al verwacht, maar het hoeft geen schande te heten. Als ik kijk naar de lijst met singles die ik sinds 1 januari heb gekocht, dan kan ik nu al een Top 100 samenstellen. Ook nu heb ik, in principe, al genoeg kandidaten voor de tweede Blauwe Bak Top 40 van dit jaar. Volgende week verwacht ik een derde deel van de Singles round-up: Er zijn drie plaatjes onderweg en in dat bericht zal ik ook nog even aandacht schenken aan Dorothy Morrison. Eén van de nieuwe aanwinsten wordt overigens Week Spot volgende week, die moest dinsdag wel binnen zijn. Vanmorgen werd ik gewekt door de zon en het was half negen. Ik stond op en trok de korte broek aan. In die hoedanigheid ben ik naar de winkel geweest, maar thuis aan de koffie heb ik hem maar weer uitgetrokken en een lange broek gepakt. Op de fiets naar Meppel had ik zelfs een jasje aan, maar daar was ik even later alweer verlegen mee. Ik heb beide kringloopwinkels met een bezoekje verrast. Ik was vorige week woensdag al in De Kring geweest, maar had toen de singles weer teruggezet. Vandaag heb ik zes meegenomen. De andere zeven komen van de andere kringloopwinkel. Niet héél bijzonder spul, maar best grappig. Ik heb een aantal zojuist gedraaid in The Vinyl Countdown, maar hiet zijn ze allemaal.
* Burundi Steiphenson Black- Burundi Black 1 (België, Barclay, 1971, re: 1981)
Wij hadden het té druk met 'Manuela' van Jacques Herb en zo ontsnapte Burundi Steiphenson Black aan onze aandacht. Hebben we wat gemist? Nee, niet echt. Het is wat het zegt op het etiket: Een uitgesponnen lap Burundi-drums dat bij vlagen een ietsje-pietsje funky is. Leuk als 'novelty', maar niet wereldschokkend.
* Neneh Cherry- Kisses On The Wind (Duitsland, Virgin, 1989)
Hoewel ik nooit echt kapot ben geweest van 'Buffalo Stance' en zeker niet toen het een hit was, heb ik verder wel altijd een zwak gehad voor Neneh Cherry. Ik denk dat dit is gekomen door 'Woman', haar hitje uit de zomer van 1996. Ik was werkelijk helemaal verkocht toen ik deze hoorde. Zo'n plaat die meteen je humeur beïnvloedt en die ervoor zorgt dat een volgende plaat 'anders' klinkt. Kort na 'Woman' heb ik eerst maar eens 'Manchild' op single gekocht en de afgelopen jaren ben ik actief om de rest bijeen te schrapen. 'Kisses On The Wind' had ik nog niet, maar daar heb ik vanochtend verandering in gebracht.
* Jeffrey Clay- You'll Be Sorry (NL, Coral, 1957)
Als ik nooit had gegokt bij De Kring, dan was ik het uitstekende 'Someone's Gonna Cry' van Val Martinez (1963) evenmin op het spoor gekomen. Ik móet deze Jeffrey Clay gewoon proberen en... die valt niet tegen! Ik heb nog nooit van meneer Klei gehoord, maar op dit kantje rockt hij zelfs een beetje. Ietwat belegen, als in Pat Boone en zijn 'wilde' platen, maar ik heb beslist minder gehoord.
* Andraé Crouch & The Disciples- Soon And Very Soon (NL, Light, 1976)
Deze staart me al twee jaar aan bij ieder bezoek aan de kringloopwinkel en vandaag hak ik de knoop door. Ik moet hem eens proberen. In 1996/97 ging ik een tijdje naar kerkdiensten van een 'duister' evangelisch genootschap. Zéér populair onder jongeren door het gebruik van een rockband en overwegend Engelse lofprijzingsliederen. Dat die diensten, zonder pauze, drie uren in beslag namen, nam je voor lief. Daar hoorde ik voor het eerst van Andraé Crouch, de Johannes De Heer van de Amerikaanse 'praise'. 'Soon And Very Soon' was ook zo'n ding dat geregeld op de liturgie stond. Toch ben ik het meest nieuwsgierig naar de b-kant: 'This Is Another Day'. Die kan ik me niet zo snel herinneren, zelfs als ik hem draai. Maar verder... helaas... het is allemaal té netjes geproduceerd en mierzoet. De b-kant mág eens bij hoge uitzondering, maar bij 'Soon And Very Soon' krijg ik meteen het beeld van mensen die in de Heilige Geest vallen. Die sla ik dus met veel plezier over.
* Connie Francis- Who's Sorry Now (UK, MGM, 1957)
Ze smaken zoals ze kraken en dat gaat zeker op voor Connie. De plaat oogt alsof die ik 57 jaar geen hoesje heeft gezien en klinkt ook zo. Er zit zelfs nog een hele mooie 'hanger' in, dus alleen daarom mag die al blijven. Ja, vooruit, het kost maar vijftig cent en dan krijg ik al snel last van hebberigheid. Komt in het archief en komen we hooguit tegen bij een aflevering van Raddraaien.
* Robin Gibb- Juliet (NL, Polydor, 1983)
Die had ik al, maar mijn oude exemplaar is een beetje kromgetrokken. Omdat je dit hoort in het intro en deze voor vijftig cent helemaal in nieuwstaat is, was het logisch om een 'upgrade' te doen.
* Lonnie Gordon- Happenin' All Over Again (NL, Bite, 1990)
Ook pure nieuwsgierigheid. Ergens in de verte geeft het horen van haar naam een goed gevoel, maar het liedje zélf was ik helemaal vergeten. Ik moet zeggen dat ik het niet onaardig vind, maar het verbaast evenmin dat de plaat niet in het geheugen is gegrift. Het steekt nauwelijks uit boven de middelmaat van de dancepop uit 1990.
* Little Richard- EP Great Hits With Little Richard (Duitsland, London, 1963)
Het jaartal van deze EP heb ik van een Duitse rock'n'roll-specialist, de opnames op deze EP stammen uit 1956. 'Great Hits' was de titel in Nederland en Duitsland, hij is onder verschillende namen uitgebracht. Prijsnummer op deze EP is 'Heebie-Jeebies' en dan de snelle versie. Little Richard heeft ook eens een langzame versie gemaakt. Verder staat op deze EP 'The Girl Can't Help It', 'She Knows How To Rock' en 'Boo Hoo Hoo Hoo'. Helaas niet met fotohoes, maar voor een eurootje geen slechte investering. Het vinyl is voor de leeftijd behoorlijk!
* Mitch Miller- March Of The River Kwai (NL, CBS, 1963)
Ook hier betreft het een latere uitgave, want de originele nummers stammen uit de jaren vijftig. Deze single heeft wél een fotohoesje en een erg fraaie. Ik vind dat spul van Mitch Miller zo ontzettend leuk om te draaien in The Vinyl Countdown, maar mijn beide originele plaatjes kan ik mijn kostbare naalden niet aandoen.
* Osmonds- Goin' Home (US, MGM, 1973)
Ik had al zo'n vermoeden... Die heb ik dus al!
* Osmonds- One Way Ticket To Anywhere (NL, MGM, 1973)
En die nog niet tot zover ik kan nagaan. En als ik hem wel heb, dan niet met het fraaie fotohoesje, dus deze mag zeker blijven. Het is bovendien een leuke plaat!
* Rose Royce- Is It Love You're After (NL, Warner Bros., 1979)
Soms heeft de platenkoper (m/v) gelijk. Geen wonder dat dit niet een knalhit van het formaat 'Wishing On A Star', 'Carwash' of 'Love Don't Live Here Anymore' is geweest. Een beetje een saai disco-dreuntje, kan dus ook het archief in.
* Shepstone & Dibbens- It's So Hard Without You (NL, Omega, 1976)
Onlangs te gast in Raddraaien en daardoor ben ik nieuwsgierig als ik deze single tegenkom. Ik heb hem vluchtig beluisterd en moet zeggen... dat klinkt niet verkeerd. Geen 'Shady Lady' maar een ballade. Moest er toch nog maar eens voor gaan zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten