Ik had gisteravond na de uitzending van The Vinyl Countdown geen inspiratie meer voor een bericht en dus trakteer ik jullie vandaag op een dubbele. Eerst gaan we Raddraaien, gezien dit zaterdagavond ook het idee was geweest. Straks krijgen jullie de Schijf van 5 van mij. De kappers uit de Gouden Gids van de regio Zwolle laten me grasduinen in een bak met jaren zeventig. De vorige plaat uit deze bak was 'Everything Is Beautiful' van Ray Stevens, vandaag doet het Raddraaien me in eerste instantie uitkomen bij deze van Shepstone & Dibbens. Omdat ik de bui al zie hangen, tel ik meteen verder en kom uit bij een plaat van Shocking Blue. Die hebben genoeg in de 'picture' gestaan op Soul-xotica en dus zet ik mezelf schrap voor wat graafwerk. Hiermee wordt het doel van het Raddraaien ook weer behaald, want het huiswerk heeft me het ene en het andere geleerd. De Raddraaier van vandaag is 'Shady Lady' van eendagsvlieg Shepstone & Dibbens (1974).
Als twee talen mijlenver uit elkaar liggen, zijn het wel Italiaans en Engels. Er zijn slechts weinig Italianen die het accent van zich af weten te schudden als ze Engels gaan zingen. Andersom blijkt het wel te werken. Lieden als Cliff Richard, Petula Clark en Sandie Shaw (om een paar te noemen) zingen moeiteloos Italiaanse teksten in op hun bestaande liedjes. Italië heeft daarentegen de wens om een eigen Beatles te hebben. Een groep met internationale allure dat zowel accentloos Engels als vloeiend Italiaans kan zingen. En met dat typische Merseybeat-geluid. Er zit voor de Italianen niets anders op om maar een Engels bandje te adopteren. De keuze valt op een kwartet uit de omgeving van Londen: The Rokes.
Niet alleen hebben de leden van The Rokes haar tot op hun schouder vóór John Lennon en Robert Plant, ook zijn de muzikanten aardig door de wol geverfd. David Norman Shapiro is de kapitein op het schip, hij laat zich echter het liefste Shel Shapiro noemen. Hij maakt korte tijd deel uit van de begeleidingsgroep van Gene Vincent tijdens diens' Engelse tournee in 1959, maar formeert daarna The Shel Carson Combo. De drummer van de groep heet Mike Shepstone, hij is geboren op 29 maart 1943 in Weymouth, Dorset. De groep treedt al snel op in Europese clubs en krijgt een residentie in Hamburg. De groep begeleidt eveneens Tommy Hicks, een zanger die in de late jaren vijftig een paar platen heeft gemaakt. Hicks is de broer van de populaire zanger Tommy Steele. Het is rond deze tijd, 1963-64, dat The Beatles doorbreken en de Merseybeat een feit is. Dan krijgt de groep de uitnodiging om naar Italië te komen. The Shel Carson Combo wordt The Rokes.
Teddy Reno, de echtgenoot van zangeres Rita Pavone, wordt hun manager en in 1965 is hun eerste hit, na een handjevol flops, een feit: 'C'e Una Strana Espressione Nei Tuoi Occhi'. Nee, laat Google Translate maar achterwege, het is een vertaling van 'When You Walk In The Room', de Jackie De Shannon-compositie. De overige titels kunnen een popquiz-rondje worden. In 1967 zijn de Londenaren dusdanig gewend aan het Italiaans dat Shapiro het aandurft om een liedje te schrijven: 'Piangi Con Me'. Omdat het nummer potentie heeft, vertalen ze het ook maar naar het Engels: 'Let's Live For Today' en zo komt het de heren P.F. Sloan en Steve Barri op hun pad. Zij hebben de grootste hit met het nummer door middel van de Amerikaanse band The Grassroots.
Tussen 1965 en 1968 heeft The Rokes een lange stoet hits in Italië variërend van een stampende cover van 'Baby Come Back' tot aan uitstapjes in de psychedelica. In 1968 is de koek op. Shapiro blijft met Johnny Chorlton in Italië hangen. Terwijl de laatste een galerie opent, blijft Shapiro in de muziek en begint in 1977 zijn eigen platenlabel. In de toekomst zal hij met onder andere Riccardo Cocciante werken.
Mike Shepstone keert na het avontuur met The Rokes weer terug in Engeland. Hoe en wat precies, daar laat de geschiedenis ons naar gissen, maar blijkbaar komt hij ergens op zijn pad Peter Dibbens tegen. De twee hebben gemeen dat ze liedjesschrijvers zijn, eigenlijk nog meer voor anderen dan voor henzelf, hoewel de liedjes van Shepstone en Dibbens niet bepaald 'hot property' zijn. In 1974 komt het tot een platencontract voor het duo en het neemt 'Shady Lady' op. In Nederland bereikt de plaat een verrassende zestiende plek en ook in omliggende landen doet de plaat het redelijk. Een tweede single en zelfs een heuse langspeler maken totaal geen indruk en drie maanden nadat 'Shady Lady' van de hitparade is verdwenen, lijken ze voorgoed vergeten. Hoewel de fijnproevers en platenkopers van destijds niet uitgesproken raken over de plaat, is een plek in de Top 2000 uitgesloten. Zelfs al zou het een Top 20.000 zijn, zou 'Shady Lady' waarschijnlijk nog steeds in de 'bubbling under' vertoeven.
In 1975 heeft Peter Dibbens dan toch eindelijk een klant voor een liedje. Voormalig Songfestival-winnares Dana vertolkt zijn 'Please Tell Him That I Said Hello' en oudgediende Bobby Vinton zal het mopje in 1989 eens overdoen. In Duitsland krijgt 'Shady Lady' in 1981 een staartje. Zangeres Wencke Myhre neemt een vertaling op van het liedje: 'Böse Buben'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten