De eerste helft 2013 kan de geschiedenisboeken in. Wat gaat zo'n jaar toch snel? Soul-xotica blijft onverdroten doorgaan, ik ben niet een beetje trots op mijn discipline om iedere dag te publiceren. Het overzicht van dit eerste half jaar laat, op het eerste gezicht, geen gaten zien. Natuurlijk heb ik wel eens een dag over geslagen en heb ik in maart even wat computerproblemen gehad, maar de berichten zijn wel weer in gehaald. En nu gaan stiekem op nummertje 1250 aan en ik verheug me er nu al op! Tussen Blauwe Bak Top 40 en de Week Spot mag ik vandaag Raddraaien met een jaren zestig-single. De uitkomst is verrassend: Ik heb doorgaans niet veel met 'kuntrie' en evenmin met Jim Reeves, toch is het iedere keer weer slikken als ik een single van hem tegen kom. In april was dat het geval met 'Bimbo', maar die heb ik laten liggen (en het spijt me ergens wel...). Die discipline kende ik in de jaren negentig nog niet en dus heb ik al zijn hits bijna compleet! Vandaag staat Jim Reeves in de volgspots met 'He'll Have To Go' (1960).
James Travis Reeves wordt op 20 augustus 1923 in Galloway geboren. Dat is in Texas. Hij krijgt op grond van zijn atletische prestaties een plek toegewezen op de universiteit van Texas, waar Reeves zich richt op drama. Hij is de schoolbanken snel beu, want na maar liefst zes weken accepteert hij een baantje in een scheepswerf in Houston. Even later pikt hij zijn honkbal-attributen weer op en speelt in 1944 een tijdje voor de St. Louis Cardinals. In 1947 moet hij de sport vanwege een blessure vaarwel zeggen. Dan komt het fenomeen radio in zijn leven. Reeves is een omroeper, die de gelegenheid neemt om tussen de liedjes in zélf te zingen. Het legt hem geen windeieren. Hij neemt voor een handvol kleine platenmaatschappijen op, maar verder dan lokaal succes reikt het niet. Als Hank Williams óf Sleepy LaBeef (hangt er vanaf welke bron je hanteert) niet komt opdagen voor het populaire radioprogramma The Louisiana Hayride, vraagt presentator Frank Page of Reeves een paar liedjes wil zingen. In 1955 staat Steve Sholes met een contract in de aanslag en Reeves tekent voor tien jaar bij RCA-Victor. Eerder heeft Sholes Elvis Presley aan de haak geslagen.
Net zoals Elvis tot aan zijn dood aan RCA verbonden is gebleven, had Reeves in 1965 ook een verlenging kunnen verwachten. Hoewel je in twijfel kan nemen of Reeves zó geliefd was geweest als hij zijn stijl in 1957 niet drastisch had veranderd. Reeves wilde zelf het liefst 'tenor' zingen, maar op aanraden van zijn producer, Chet Atkins, schakelt hij over naar 'bariton'. Het is opvallend dat Reeves al zingende de microfoon bijna opeet, wat zijn stijl alleen maar intiemer en persoonlijker maakt. Aan het begin van het nieuwe decennium vindt de wereldwijde doorbraak plaats van Reeves middels onze Raddraaier. Van Noorwegen tot Sri Lanka, om twee exotische landen te noemen waar Reeves bijna groter is dan Elvis, overal prijkt de zwoele ballade in de top tien. In Zuid-Afrika verschijnt zelfs een 16-toeren-plaat van hem: Eén van de drie 'liedjesplaten' op dat formaat, dat verder enkel voor gesproken woord werd gebruikt. Jim zit geen moment stil, zo lijkt het. Hij doet tournees door de hele wereld, alleen staat Engeland niet toe dat hij zijn begeleidingsgroep, The Blue Boys, meeneemt en dus doet hij daar enkel televisieprogramma's. Zijn opname-productiviteit is eveneens groot. Teveel om in een mensenleven uit te brengen, zo zal blijken. Jaren na Reeves' dood verschijnen nog steeds onuitgebrachte liedjes.
We komen steeds dichter bij de dood. Op 31 juli 1964 stapt Reeves met zijn zakenpartner, manager én lid van The Blue Boys, Dean Manuel, in een eenmotorig vliegtuigje. Reeves heeft de stuurknuppel in handen. Boven Brentwood in Tennessee komt de machine in een storm terecht en verliest Reeves de macht. Bijna vijftig jaar na datum zijn er nog steeds mensen die de forensische rapporten aan het bestuderen zijn, zeker omdat Reeves' weduwe Mary heeft beweerd dat Reeves de storm te lijf wou gaan door ondersteboven te gaan vliegen. Dit blijkt een fabel. Hoe dan ook, boven bosgebied in de buurt van Brentwood stort het vliegtuigje neer en het kost de hulpverleners uren om de lichamen van Reeves en Manuel te vinden. De muziekwereld is in een schok, ze heeft zojuist één van de allergrootste zangers verloren. Veel van Reeves' oude opnames worden opnieuw uitgebracht en RCA-Victor heeft, zo gezegd, nog jaren aan 'nieuw' materiaal tot haar beschikking. De laatste opname van Jim heeft hij thuis gemaakt, over een akoestische gitaar zingt hij 'I Can't Stop Loving You', dat pas in 2011 voor het eerst het daglicht ziet.
Toen ik twee weken geleden een single op Ebay won, was het meteen het plan deze als Week Spot te kiezen, maar intussen kreeg ik nog een andere single van dezelfde artiest. Gezien die eerste nog altijd niet binnen is en ik ietsje meer zin heb in die tweede, kan de vaste lezer van Soul-xotica nu wel raden wie we morgen gaan behandelen...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten