Het is omdat Soul-xotica zo'n 'gevestigde' naam is en uitermate geschikt voor een weblog, maar anders was Raddraaien een zeer geschikte nieuwe naam geweest. Maar daar staat tegenover dat gedurende 2011 dit blog bijna net zo goed '20 Years Ago Today' had kunnen heten. Het was echter tijdens die serie dat ik dacht aan een '25 Years Ago'-serie, maar die had dan al lang moeten beginnen. Ik dreig zoiets ook weer te vergeten, maar in oktober is het een kwart eeuw geleden dat ik mijn eerste pick-up kocht en ik reken zelf 17 juni 1989 als 'startdatum' van de collectie. Ik had toen reeds 30 singles, maar vanaf dat punt ging het daadwerkelijk groeien. Nee, een serie omtrent dit 'jubileum' ligt niet echt voor de hand, bovendien helpt Raddraaien zo nu en dan een handje. Neem de Raddraaier van vandaag, dat noem ik pas een schijf jeugdsentiment: 'Baggy Trousers' van Madness (1981)
Mijn Wolfman-collega David is gisteren een nieuwe groep op Facebook begonnen. Een gesloten groep. Dit om de privacy van de gebruikers te waarborgen. In deze groep kun je naar hartelust herinneringen aan liedjes uit twintigste eeuw publiceren. Vooralsnog is het erg luchtig, maar we hebben ook nog geen twintig gebruikers. Ik speel al met een paar onderwerpen die ik in de komende tijd wil posten. Eens een groep zonder de vluchtigheid van een Youtube-clipje en 'wham bam, thank you ma'am', maar muziekliefhebbers die de emotie jegens een bepaald nummer durven bloot te leggen. Het kan een hele vlugge dood krijgen, er zijn immers al honderden groepen zoals deze, maar ik wil het graag proberen! Ik ben ook luchtig begonnen: De allereerste pop-single die huize Louwsma binnen kwam ('Mull Of Kintyre'), een beetje promotie voor Europa ('Skandal Im Sperrbezirk') en één van de schaarse Abba-nummers waar ik geen buikloop van krijg ('Eagle'). Als je zo aan het rond woelen bent in de vroegste muziekbeleving, dan is de stap naar Madness heel erg klein. Sterker nog: Het is voor mij begonnen met Madness!
Ik ben de jongste van vier. Mijn oudste broer is bijna elf jaar ouder en krijgt zijn eerste zakgeld als ik nog niet zindelijk ben. Ja, ik was een beetje laat... Vanaf 1978 heerst de popmuziek op het hoekje in Jutrijp, want ook mijn zus begint rond dezelfde tijd met plaatjes kopen. Zus heeft ervoor gezorgd dat ik het merendeel van Abba niet kan pruimen, maar nog steeds enthousiast ben over ELO. Je zou de muziekkeuze van Henk kunnen omschrijven als 'populaire hits', want het loopt uiteen van geheide disco-stampers via rock (Kiss, The Who, New Adventures) naar funk/fusion (Level 42, Mezzoforte, Shakatak). En als in 1980, een jaar na Engeland, Nederland ook overstag gaat voor de 2-Tone Ska, doet Henk eveneens mee. We kijken naar Toppop op televisie en de zesjarige Gerrit ziet bij 'Baggy Trousers' van Madness toetsenist Mike Barson letterlijk de lucht in gaan. Hij is 'fan'. Dat moet immers wel, het hoort zo, je moet ergens 'fan' van zijn. Gelukkig is de opgewekte ska weinig schadelijk voor een opgroeiend kind en zo mag ik op mijn achtste verjaardag mijn allereerste single in ontvangst nemen: 'Tomorrow's Just Another Day'. Sinterklaas weet daarna ook geregeld Looper en 'de kasbah' te vinden en zo zijn acht van mijn eerste twintig singles van Madness. Daar zit dan ook een dubbel-single bij in: 'Michael Caine' kwam tijdelijk met 'The Sun & The Rain' als picture disc. Begin jaren negentig is mijn interesse in Madness helemaal verflauwd. Ik sta bijna op het punt om de singles weg te gooien, maar ik ben zo gelukkig dat ik dát niet heb gedaan!
In de jaren negentig koop ik alleen nog 'In The City/ Cardiac Arrest', 'One Step Beyond' (waarvan ik overigens een nieuw exemplaar zoek, de oude ligt dwars door midden) en 'Embarrassment'. Verder heb ik het gehad met Madness en eigenlijk ook met alles wat uit de jaren tachtig komt. Pas rond de eeuwwisseling begint het weer te kriebelen. De single waar het voor mij mee is begonnen, zat nog altijd niet in mijn collectie. Die heb ik uiteindelijk in 2001 mee genomen uit Engeland, het losse fotohoesje ben ik later nog eens tegengekomen. Ondenkbaar voor ons Nederlanders, maar in Engeland is een fotohoes anno 1981 nog steeds geen 'standaard'. En nu? Tja, ik kan er nu niet meer omheen. Ik werk immers voor een station dat ergens een specialisme heeft in 2-Tone Ska en een collega die zó gek is van Madness dat-ie elke week wel iets draait van de groep. Leuk... een specialisme..., dat had ik niet eens zo snel in de gaten. Wolfman Radio is het officiële Specialized-station. Specialized wordt in november voor de tweede maal gehouden in Engeland, een tweedaags 2-Tone-ska-festival met het oeuvre van een bepaalde groep als centrale as. Vorig jaar voerde iedere band een nummer uit van The Specials, dit jaar gaat het om The Beat. Het állermooiste is... alle opbrengsten komen ten goede aan Teenage Cancer Trust en dat was vorig jaar een héél mooi bedrag!
Ziezo! Ik heb een verhaaltje verteld bij een single uit mijn verzameling en ook nog even reclame gemaakt voor 'Specialized'. Voor veel van ons zal een bezoek aan het festival geen haalbare zaak zijn, maar binnenkort zal de donatie-knop weer worden toegevoegd aan de website. De programma's op Wolfman Radio worden gratis beschikbaar gesteld, maar als je het werk waardeert, kun je dat kenbaar maken door een donatie over te maken. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken hoe trots ik ben onderdeel te zijn van dat station!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten