De afgelopen dagen kan ik mezelf maar niet in beweging krijgen. Dat heeft deels met de onvoorspelbaarheid van het weer te maken maar verder voel ik me de afgelopen dagen ook vrij futloos. Met het mooie weer in het verschiet moet ik nog even de vakantie uit knallen? Ik heb verschillende plannen voor deze vrijdag. De richting is al bepaald: Het moet het zuidwesten worden. Dit in verband met de merkbare wind uit deze richting, ook al is hij tot het einde van de middag vooral uit het westen. Zwolle ligt even in de planning maar als ik van huis vertrek, heb ik dat al laten varen. Nee, laten we eerst even kijken bij de kringloopwinkel in Ruinerwold. Misschien dat ik daarna De Wijk red en daarna zien we wel verder. De fietstocht naar Ruinerwold is gesneden koek. De kringloop heeft de singles weer aangevuld maar niet met het meest interessante werk. Ik heb er zes gevonden, voor de rest is het de discografie van Wim Kan en andere komieken. Daarna hangt er een grote H in de rechter bovenhoek en ik fiets daar geregeld tegen aan. Tja, van Ruinerwold naar De Wijk is inmiddels ook gesneden koek. Via Rogat waar ik zowaar voor de brug moet wachten. De kringloop van De Wijk blijkt open maar heeft helemaal geen singles. Alle plannen zijn nu 'op' en enerzijds wil ik best naar huis fietsen. Toch is er iets van binnen dat me aanspoort om vooral nog een stukje om te gaan. Ik luister naar deze stem en de fietstocht wordt voortgezet.
Qua kringlopen speel ik nog met een ideetje, maar ach... die zal ik vast niet halen. Het moet nu vooral gaan over een fraaie fietstocht? Ik fiets een beetje op de automatische piloot richting IJhorst en dan begint het te kriebelen. Wat als ik nu richting Halfweg ga en weer eens het héle stuk door het Staphorster bos ga. Het is het pad dat ik voor het eerst heb gefietst na afloop van het concert van Nora Keyes in 2005. Sindsdien is het één van mijn favoriete fietspaden. Menigmaal ga ik op een zondagmiddag naar het Staphorster bos om uit te kateren van de voorgaande avond. Ik verblijf in april 2009 tijdelijk in Meppel als ik een telefoontje krijg van broeder. Alhoewel? Daar wil ik binnenkort over schrijven in 'Het nalatenschap op 45 toeren'. Feit is dat we hier op de zaterdag in april 2009 hebben gewandeld en waar we een zeer openhartig gesprek hebben gehad. In de jaren erna zal ik nog regelmatig hier fietsen maar sinds Uffelte lijkt het vanaf IJhorst de meest logische aanvliegroute. Ik denk dat ik het eerste stuk vanaf Halfweg voor het laatst ben gefietst op de heenweg van de vakantie in 2020. Ik heb dan namelijk eerst een boodschapje gehad in Meppel. Bij Punthorst verlaat ik het bos en zet koers naar Nieuwleusen.
Ik fiets het centrum binnen en zie meteen aan de rechterkant een kringloopwinkel die ik niet ken. Het heeft enkele dozen met elpees staan maar daar wordt je niet vrolijk van. De enige singles in het pand hangen ter decoratie aan het plafond. Even verderop is de Albert Heijn. Ik heb geen flauw idee van de tijd want mijn telefoon ligt thuis aan de lader. Ik besluit twee bekers ijskoffie en iets te eten te kopen zodat ik daar even kan checken hoe laat het is. Het is dan een uurtje of vijf. Als ik wil weg fietsen, ben ik getuige van een ongeval tussen een busje en een personenwagen. Er zijn verschillende mensen die te hulp schieten en dus kan ik mijn vakantie voortzetten. Ik zet mijn tanden in een croissant met kaas want het is nu, geloof ik, nog een aardig eindje fietsen naar de winkel met de singles. Ik heb drie happen genomen als ik voor genoemde winkel sta. De Tweede Kans is tot half zes open en ik heb dus een zee van tijd. Ik geef de winkel overigens ook een tweede kans want ik ben hier in 2023 al eens binnen geweest. Het gaat dan wel bijna sluiten en bovendien wil dan nog door naar Zwolle. Het is er sindsdien nooit meer van gekomen. Ik eet mijn kruimelende croissant op voor de winkel en stort me dan op de aanwezige singles. Hier gaan 29 mee.
Ik fiets nog even door en oriënteer op een plattegrond welke kant ik uit wil. Op zichzelf heb ik best energie om nóg zuidelijker te gaan, maar voor mij hangt een zwarte wolk. Daar ben ik niet echt op gekleed en dus wil ik deze zien te ontwijken. Dan maar het oosten in en richting Balkbrug. Ik ga over polderwegen en bij het buurtschap Vinkenbuurt drink ik de ijskoffie. De lucht blijft me vergezellen maar vooralsnog blijft het droog. Goed zo. Ik heb mijn niet al te praktische zomerjas aan en ik heb vernomen dat deze erg slecht tegen water kan. Ik kom uit bij Ommerschans op de weg tussen Ommen en Balkbrug. Bij de binnenkomst in Balkbrug schiet ik de foto die jullie boven dit bericht vinden. Ik heb dit altijd een magisch plekje gevonden. Het water met rechts het fietspad en links het bos waarachter de autoweg loopt. Verkeer vanuit Balkbrug verdwijnt als het ware in het bos en op het punt van de foto is het nagenoeg rustig. Het cafetaria sla ik vandaag over en zonder op of om te kijken, steek ik de weg over en ga weer richting De Wijk. Dan krijgt mijn jasje de vuurdoop want ik pak een stukje regen mee. De schade is beperkt want het hemelvocht is even later alweer opgedroogd. Ja okay... ik kan de 'vlekken' zien, maar het moet maar zo. Ik ben bepaald geen vogelaar maar ik zie tot tweemaal toe een buizerd. Daar raak ik de eerste keer toch wel van in extase. Het dier zit op een hek en blijft rustig zitten als ik kom langs fietsen. Pas als ik stop, weet het hoe laat het is en vliegt weg. Jammer. Dat had ook een mooie foto kunnen worden. Even voor Koekange zit eentje op een lantaarnpaal maar die lijkt minder ontspannen te zijn.
De rit gaat dus over Oud-Avereest, en Groot- en Klein Oever. Schuin oversteken en onder de snelweg door naar Koekange. Ik heb nog altijd geen idee hoe laat het is, maar de winkel in Havelte zal ik wel niet meer halen. Ik heb ook niet veel nodig en dus doe ik boodschappen in Koekange. Via Weerwille terug en nog even een peukje gerookt bij het Sultansmeer en de voormalige Sultansberg. Met name dat laatste vind ik een interessant verhaal. Een overblijfsel uit de ijstijd. Het is gebruikt voor de veenwinning en later wordt het zand gebruikt voor de vloeren van boerderijen in Ruinerwold. In de oorlog wordt de berg afgegraven om het vliegveld van Havelte op te hogen. Het Sultansmeer is gebleven maar de berg is verdwenen. Altijd weer die Duitsers... Via Oosteinde fiets ik de Larijweg af en ga via de Matenweg en de Anserweg weer terug naar Uffelte. Hoe laat zal het zijn? Welnu, het is klokslag acht uur als ik de telefoon van de lader haal. Ik ben al met al een dikke 5,5 uur onderweg geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten