Het is welhaast traditie om op de laatste maandag van de vakantie een fietstochtje te maken. Hoewel? Ik zou nog nakijken of ik vorig jaar wel heb gefietst op de laatste maandag. Nee, daar wordt geen melding van gemaakt. Wel dat het de donderdag na de vakantie erg koud is. Een groot contrast tussen de donderdag van de vakantie en een week later als ik naar Grolloo fiets. De traditie van Grolloo tijdens de vakantie is even onderbroken want ik ben vandaag niet gaan fietsen. Er zouden weer singles worden gekocht en daar heb ik vandaag even geen zin in. Langzamerhand weer terug naar de overige onderwerpen op Soul-xotica. Dan zie ik op de NOS staan dat Rick Davies van Supertramp is overleden. Daar moet ik een verhaaltje over schrijven! Er zijn een paar bands en artiesten die als een rode lijn door mijn leven lopen en Supertramp is daar zeker eentje van. 'Hide In Your Shell', 'Crime Of The Century' en vooral 'Asylum' hebben deze dag in mijn hoofd gespeeld. Vanavond ga ik mezelf nader verklaren als eerbetoon aan Rick Davies. Hij is overigens 81 geworden en is overleden na een lange ziekte.
Binnen het gezin Louwsma is niemand een uitgesproken Supertramp-fan naar ik me kan herinneren. Ik moet 'Breakfast In America' en 'The Logical Song' vast als vierjarige op Hilversum 3 hebben gehoord maar ik heb daar niet een specifieke herinnering aan. Dat verandert als Supertramp in 1982 'It's Raining Again' uitbrengt en het een grote hit wordt. Ik meende het me al te herinneren maar toch even checken... Ja, het programma heette 'Schoolplein'. Alfred Lagarde deed in eerste instantie de presentatie en zou later worden bijgestaan door een debuterende Simone Walraven. De herkenningstune van het programma is 'School' van Supertramp. Een paar jaar later is het 1988 en heb ik The Moody Blues 'ontdekt' middels de 'specials' van Elpee Pop, een radioprogramma van de NCRV op de zaterdagavond. Gedurende een uur worden dan vrijwel non-stop alleen maar albumtracks van een band of artiest gedraaid. Broeder neemt voor mij de uitzending van Supertramp op en ik zal nog jaren plezier hebben van dat bandje. Zo weet ik nog dat ik de cassette 'toevallig' heb meegenomen als ik de oversteek naar Engeland maak. Ofwel: In de eerste dagen in York luister ik eens op een avond naar de Supertramp-selecties van de NCRV van tien jaar eerder. Ik denk dat de cassette in Engeland is gebleven of gesneuveld.
In 1988 vind ik de single 'Free As A Bird' voor een gulden bij Looper en is daarmee de nummer 25 in de collectie. Van de bibliotheek leen ik een boek met de partituren voor het album 'Crime Of The Century' en gebruik dit terwijl ik naar de paar nummers luister die ik op cassette heb staan. Eentje daarvan is 'Asylum'. Ik denk dat ik daar anno 1988 iets anders in hoor, maar het nummer heeft me altijd erg geïntrigeerd. In 1989 en 1990 staat Supertramp in de schijnwerpers vanwege de verschijning van de cd 'The Very Best Of'. 'School' staat zowaar een paar weken in de Top 40. Ik heb onlangs in de vakantieherinneringen geschreven over de 'Breakfast Club' in 1995. Ik krijg op een zeker moment een lift van een jong meisje dat 'The Very Best Of' op cassette draait in haar auto. Kort daarna schaf ik de cd aan bij Beok En Plaat. Van alle cd's die ik in de jaren negentig heb gehad, is dat de meest slijtvaste. Natuurlijk heeft de cd in 1996 voor het laatst een hoesje gezien en gaat het ook mee naar Engeland in een cd-etui. Op 20 september 2009, een paar uur vóór de buiteling met de herenschudding als gevolg, draai ik de cd nog tussen de krassen door. Ook dan heb ik al moeite met bepaalde nummers.
In de zomer van 1997 is er een rommelmarkt in Hommerts en daar kom ik 'Crime Of The Century' tegen op elpee. De plaat gaat ook mee naar Engeland en daar zal ik een haatliefdeverhouding krijgen met het album. Natuurlijk, het is een indrukwekkend werk! De thematiek gaat vooral over iemand die 'in de war' is en het is tijdens het verblijf in de herberg aan Bishophill Senior in York dat ik de teksten teveel ga absorberen. Ik ga ze bijna leven end at is geen gezonde zaak. Een nummer als 'Asylum' kan ik de volgende vijfentwintig jaar niet meer uitstaan en ook 'Rudy' mag met zijn trein aan mijn huis voorbij rijden. Als ik mijn gebit heb laten trekken, probeer ik het met de opvolger: 'Crisis? What Crisis'. Ondanks dat er prachtige nummers op het album staan ('A Soapbox Opera' bijvoorbeeld), heb ik nooit zoveel voor 'Crisis' gevoeld als dat ik met 'Crime' heb gehad. Het is vier jaar geleden dat ik opeens besluit dat ik 'Even In The Quietest Moments' weer eens wil horen. Niet geheel toevallig ook één van de favoriete albums van mijn broeder. Dat album heb ik sinds de aanschaf van de nieuwe mp3-speler weer toegevoegd, ook al moet ik bekennen dat ik het alweer maanden niet heb gedraaid. Een jaar geleden heb ik de mp3-speler genoemd op Soul-xotica en rep ik van zestig albums. Inmiddels staan er honderdtachtig albums op.
Broeder woont een concert bij van Roger Hodgson, de Supertramp-collega van Rick Davies die in 1983 uit de band is gestapt. Hij deelt regelmatig tracks van 'Even In The Quietest Moments' op zijn Facebook en ik moet bekennen dat ik 'Fool's Overture' pas in recente jaren op waarde weet te schatten. Ook weer een nummer met een Veronica-link want het synthesizer-stukje wordt in Countdown gebruikt voor de concertagenda. Een aantal jaren geleden heb ik de eerste twee albums van Supertramp te gast gehad in 'Afterglow' in 'Play That Full Album White Boy' en het is met name 'Indelibly Stamped' dat is uitgegroeid tot een persoonlijke favoriet. Die moet ik binnenkort ook maar eens weer op de speler zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten