Waar en wanneer? Over het wanneer hoef ik niet lang na te denken. Het 'waar' kan ik niet beschrijven behalve als we nu op de fiets stappen en langs de bewuste weg fietsen. Dan kan ik jullie op de meter nauwkeurig aanwijzen waar ik het telefoontje kreeg. Het 'wanneer' is april 2009. Zondag 12 april 2009 om precies te zijn. Tien dagen ervoor heb ik mijn allerlaatste alcoholhoudende drankje genuttigd en verblijf tijdelijk ergens anders. De zaterdag heb ik al mijn vuurdoop gehad door af te spreken met W. in Meppel en de verleiding te weerstaan om niet van haar biertje te proeven. In deze eerste dagen moet ik geregeld blazen bij 'thuiskomst' want met alcohol achter de kiezen kan ik meteen terug naar Steenwijk. Ik heb deze zondagavond toestemming gekregen om nog een eindje te mogen fietsen. Ik bevind me op de terugweg tussen De Wijk en Meppel nabij het landgoed De Eikenhorst. Ik luister waarschijnlijk naar de muziek vanaf mijn Nokia en schrik me dan een hoedje. Telefoon? Dat heb ik heel lang niet meer meegemaakt. Wie zou het zijn? 'Ja, hallo, met Gerrit', stamel ik in de telefoon.
'Hallo broeder'. Ik heb vijftig procent kans maar de stem en aanhef kan er maar eentje zijn. Ik ben totaal verrast. Waarom zou broeder me nu opeens willen bellen. 'Ik ben komend weekend even in Nederland en ik wil jou zaterdag treffen. Ik ben om tien uur in Meppel en sta dan tot je dienst met de auto. Jij bepaalt waar we heen gaan en wat we gaan doen. Tegen de avond rij ik naar Heerenveen om mijn vriend te bezoeken en naar de wedstrijd te gaan'. Ik ben totaal overdonderd. Misschien realiseer ik me op dat moment even niet welke impact mijn recente acties heeft gehad maar ik zou niet willen verwachten van mijn broers dat ze hiervoor speciaal zouden overkomen uit Denemarken. De afspraak staat en ik heb een klein programma opgesteld. Eerst naar de Albert Heijn in de stad voor rookwaren, dan naar een legerdump in Rouveen. Op advies van een medepatiënt met het vermoeden dat ze hier wel legerkisten in mijn schoenmaat hebben. Niet dus! Wandelen in het Staphorster Bos en de Zwarte Dennen zit ook in het pakket. We hebben broodjes en drinken gekocht bij de Albert Heijn en genieten zo van onze lunch midden in de natuur. Ik kan me niet heugen hoe lang het geleden is dat ik voor het laatst zó diep en filosofisch heb gesproken met broeder. Hij geeft me in ieder geval nieuwe inzichten die me altijd zijn bijgebleven. We rijden 's middags gewoon een stukje om als we langs een boeken- en platenmarkt komen. Auto in de berm en de Louwsma's op strooptocht voor muziek. Sommige dingen veranderen nooit! Hij vindt 'Nighttime Birds' van The Gathering voor me op cd, een album dat in 2009 aan een tweede leven zal beginnen in mijn muzikale interesse. Daarna eten we een ijsje bij de molen in De Wijk die ik onlangs heb geportretteerd. Ja, een ijsje. Geen patat met een kroket. Dat zal later de traditie worden.
Een jaar later is mijn vader inmiddels ongeneeslijk ziek en is het broeder die op het idee komt: Hij wil op een avond alléén met vader uit eten. Dat bevalt vader zo goed dat hij dit met alle kinderen doet, mijn zwager en de Nederlandse kleinkinderen. Niets ten nadele van de Denen maar het is de bedoeling dat we vrijuit in het Fries kunnen communiceren. Ondanks dat hij er vaak met vakantie is geweest en ooit lessen heeft gevolgd, kost het hem nog altijd veel moeite om een Deense volzin te produceren. Op 11 april 2011 verlaat hij dit leven en eigenlijk gaat het al minder met hem sinds hij het lijstje heeft afgewerkt. Ik heb zelf niet bijster goede herinneringen aan ons etentje. We zijn echt niet verder gekomen dan koetjes en kalfjes behalve dat heeft laten weten dat hij zó trots is dat ik al ruim een jaar van de drank af ben. Ik heb in 2009 en 2010 nooit nooit gezegd, maar sinds dat etentje is het voor mij duidelijk: Nooit weer alcohol! Bij de begrafenis begint het op te vallen. Broeder is erg emotioneel aangelegd, iets waar we als broers en zus soms met jaloezie naar kijken. Broeder kropt niets op, bij hem wordt het omgezet in tranen. Als hij even moet huilen, kijkt zijn vrouw hem verbaasd aan alsof ze wil zeggen 'Stel je niet zo aan'. Na de begrafenis rennen de kinderen van moeder naar vader en observeer ik dat dit nog het enige is dat heb bindt. Het telefoontje in eind 2011 komt niet heel onverwacht maar nog atlijd slaat het in als een bom. Ze gaan scheiden.
'Ik blijf, net als jou, de rest van mijn leven vrijgezel'. Die uitspraak heb ik meteen weg gelachen. Als je zo lang een relatie hebt gehad, ga je automatisch weer op zoek. Broeder is zijn quote al snel vergeten en in de zomer van 2012 maak ik kennis met zijn nieuwste vlam. Van het ene in het andere uiterste. Een lief vrouwtje maar veel té 'vrij' voor broeder. Hij heeft allemaal zaken die hem in Denemarken houden. Zij geeft meteen aan dat als de ze kans krijgt om naar New York te verhuizen dat ze het vandaag meteen doet. Omdat de vrouw artistiek is, vermoed hij dat we het goed kunnen vinden. Dat blijkt ook zo te zijn. Tegen de avond neemt hij me zelfs apart: 'Vergeet niet dat ze van mij is'. Ja maar natuurlijk, ik ga niet het meisje pikken van mijn bloedeigen broer? Broeder geeft zelf aan dat hij dit 'extreme' nodig was en bewaart altijd goede herinneringen aan de periode. Toch is het geen match voor het leven. Hij heeft daarna nog enkele dates die wij nooit zullen leren kennen. Dan is het 11 oktober 2014. Hij treft de liefde van zijn leven en andersom! De vertrouwensband is wederzijds en binnen de kortste keren wonen ze samen. We geven haar graag de 'credit' dat ze ervoor heeft gezorgd dat onze broeder weer zichzelf kon worden. De maniakale muziekfan die in zes jaar tijd zevenduizend elpees n zijn kast weet te krijgen, de fanatieke Heerenveen-fan en zijn fascinatie voor een Deense singer-songwriter. De meest ideale avond voor hen twee is als hij in de achterkamer plaatjes zit te draaien en zij in de voorkamer een boek zit te lezen. Een vluchtig oogcontact en een knipoog. 'Wat hebben we het goed zo'.
De woorden ten tijde van het huwelijk van mijn zus zijn andermaal profetisch gebleken. 'Geniet ervan, het kan wel eens de laatste bruiloft zijn'. Broeder trouwt zijn nieuwe liefde in 2017 of 2018 maar opnieuw geen receptie of familie die aanwezig is bij de plechtigheid. Volgende week ga ik in het laatste deel kijken naar de laatste negen jaar. Vanaf dat moment ontmoeten we elkaar minsten één keer per jaar voor een wandeling in de natuur (met uitzondering van 2016) en patat met kroketten ter afsluiting.
** Als Je Haar Maar Goed Zit - Vulcano (NL, Ariola, 1983)
** Breakfast - The Associates (UK, Virgin picture disc, 1984)
** That's What Friends Are For - Dionne (Warwick) & Friends (Duitsland, Arista, 1985)
199 Marlena Marlena Marlena - Millionaires (NL, Philips, 1985)
** You Can Win If You Want - Modern Talking (Denemarken, Mega, 1985)
** Maria Magdalena - Sandra (Duitsland, Virgin, 1985)
Ik weet niet welke vuiligheid ik in mijn ogen heb gehad sinds december maar de Millionaires heeft zowel een sticker op de hoes als op het label. Nóóit gezien! Broeder koopt vrijwel iedere Nederlandse plaat die hij in Denemarken tegenkomt en het vermoeden is dat hij Vulcano in Nederland is tegengekomen. Nog meer toevalligheden? 'Als je haar maar goed zit' is de gevleugelde uitspraak van Hans Van Hemert die op dezelfde dag als broeder is overleden. Heb ik een aandeel in The Associates. Ik draai de plaat veel in mijn shows in 2015 en 2016 als broeder ook nog wel regelmatig langs komt in de chatroom. Modern Talking en Sandra moeten zeer recent zijn. Het zijn platen die hij destijds heeft gekocht maar hij heeft een paar jaar geleden alle singles, met uitzondering van Nederlands, verkocht aan een opkoper. Het restant hebben jullie in twaalf afleveringen 'Het nalatenschap op 45 toeren' kunnen zien. Volgende week de laatste zeven en, zo gezegd, de laatste negen jaar. Daarna kan ik me schrap zetten voor een Top 54 die jullie van 5 tot en met 10 oktober van me krijgen. Ik neem deze week even vrij van alles, zowel radio als Soul-xotica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten