Eindstreep: september 2025

Het derde kwartaal van 2025 is voorbij en als ik heel veel zin zou hebben, zou ik nu een telling kunnen doen over de drie kwartalen. Ik ben echter over twee weken eveneens van plan een telling te doen, gewoon eentje voor de lol. Het ene heeft niet echt met het andere te maken, wellicht iets teveel vrije tijd of zoiets. De zondag na de begrafenis en gedurende de eerstvolgende zeven dagen koop ik iedere dag singles. Vaak via internet maar op woensdag ook 'live' in Dedemsvaart. Omdat sinds die week de rem eraf lijkt te zijn gegaan, wil ik wel eens weten hoeveel singles ik heb gekocht tussen 13 oktober 2024 en dit jaar op deze datum. Daar ga ik over twee weken eens goed voor zitten maar het zal vast geen bericht opleveren voor Soul-xotica. Ik mag nu de schade opnemen van deze maand en qua kwantiteit valt dat redelijk binnen de marge. Ik trek deze maand 69 maal de portemonnee voor singles en daarvan zijn er vier onderweg. 

De Gele Bak is de grote winnaar deze maand vooral met dank aan de singles die ik op de eerste vrijdag van september heb gekocht in Nieuwleusen. Ik tel vijfendertig 'nieuwe' Gele Bak-aanwinsten, daarbij heb ik ook de twee Nazareth-singles gerekend. Er zijn zeventien Blauwe Bak-singles die ik in september heb betaald en ook reeds zijn gearriveerd. Daarnaast zijn er dertien singles 'dubbel'. Voor het top 10-lijstje van de Blauwe Bak mag ik ook nog twee (James Taylor en Swan Silvertones) van vorige maand gebruiken omdat ik deze op 30 augustus pas heb besteld. Deze top tien ziet er als volgt uit: 

1. If You Want Me - The Womack Sisters 

2. Joker - James Reese & The Progressions 

3. Wildflower - The James Taylor Quartett

4. Say It Again - Shawn Lee & Kelly Finnigan 

5. There's No Use Hiding - Gene Townsel 

6. Sounds Ridiculous - Alice Taylor 

7. I Want You - Cee-Lo Green 

8. Sitar Slam - Itamar 

9. If You Believe Your God Is Dead - The Swan Silvertones 

10. Dorothy Dilla Phife - King Most 

Tot slot de top tien van de Gele Bak. Omdat ik het hoesje van Freiheit niet zo snel kan vinden, haal ik deze van 45cat en laat The Womack Sisters verder buiten beschouwing 

1. Keeping The Dream Alive - Freiheit 

2. Kayleigh - Marillion 

3. Dancing In The Moonlight - Thin Lizzy 

4. Seven Seas Of Rhye - Queen 

5. Never Never - The Assembly

6. Only Crying - Keith Marshall 

7. This Flight Tonight - Nazareth 

8. Left To My Own Devices - Pet Shop Boys 

9. Cannonball - Supertramp 

10. You're A Big Girl Now - Black 

Week Spot: The Charmels

Het grootste gedeelte van de maand is het goed gegaan maar in de laatste week is het opeens weer een rommeltje. Toch kan ik straks tevreden zijn want dan staan er weer dertig berichten bij september. De keuze voor de Week Spot is vrij eenvoudig. Ik verwacht geen nieuwe aanwinsten op het gebied van de Blauwe Bak en kan dus rechtstreeks gaan tellen in de lijst. Dan kom ik opnieuw uit bij een niet honderd procent legale persing die desondanks nog gewoon op Discogs wordt verhandeld. Deze week het origineel van één van de meest iconische samples uit de hiphop-geschiedenis, maar op zichzelf een prachtig stuk lowrider en deep soul-materiaal. De Week Spot van deze week is 'As Long As I Got You' van The Charmels uit 1967. 

De Lil' Static-release wordt gepresenteerd als een promo. Het lijkt me in deze vorm het meest geschikt voor een dj die een eigen draai wil geven aan 'C.R.E.A.M/' van Wu-Tang Clan want dat nummer staat op de andere kant van deze single. Omdat dit veel elementen leent van The Charmels. zou je in principe het aan de hand van deze single kunnen remixen. Toch zal de single veelal op de draaitafel belanden bij verzamelaars die geen honderden euro's kunnen besteden aan een origineel van The Charmels. Ik begrijp via 45cat dat er inmiddels een tweede oplage is van de single dus er zijn liefhebbers genoeg? 

Hoewel The Charmels veel is gesampled in de hiphop heeft de groep geen eigen Wikipedia. Als je gaat zoeken, kom je uit bij The Dixiebelles. Het is een meidengroep die eind 1963 en begin 1964 twee redelijk grote hits heeft in Amerika. 'Down At Papa Joe's' bereikt de top tien in eind 1963. De opvolger heet 'Southtown U.S.A.' en komt nier verder dan plek nummer vijftien. Ten tijde van 'Down At Papa Joe's' zijn de leden op de plaat allemaal lid van The Anita Kerr Singers. Het lijkt erop alsof de groep van de promotionele optredens een andere is. Deze komt in ieder geval uit Memphis, Tennessee en enkele leden hebben een single gemaakt als The Tonettes op het Volt-label. Er verschijnt een album van The Dixiebelles maar omdat de derde single niet meer de Hot 100 haalt, wordt de groep geloosd door Sound Stage 7, het platenlabel van The Dixiebelles.

Mary Hunt en Mildred Pratcher zijn in 1966 op zoek naar een nieuw avontuur. Isaac Hayes werkt dan als een aanstormend producent voor Stax Records en brengt Hunt en Pratcher samen met Eula Jean Rivers. Hayes hoort een zangeres tijdens een optreden van The Bar-Kays rn voegt zo Barbara McCoy toe aan de line-up. Van 1966 tot en met 1968 verschijnen er vier singles op het Volt-label, allemaal geproduceerd door Hayes. De groep raakt in de vergetelheid behalve bij liefhebbers van Deep Soul. Dan verschijnt in 1994 'C.R.E.A.M/' van Wu-Tang Clan en opeens is iedereen en zijn moeder op zoek naar de single die is gebruikt voor dit klassieke nummer. Dat heeft zich inmiddels vertaald naar absurde prijzen. Op Discogs zijn er 215 die de plaat hebben en 5890 die er dolgraag eentje willen bemachtigen. Dat geeft overigens geen indicatie van de prijs maar John Manship lijkt er ieder jaar eentje te veilen. Dit jaar heeft hij 325 pond opgebracht en vorig jaar 460. Er is ook al eens 500 poind betaald voor de single in 2021. 

Ik ben tevreden met mijn Lil' Static-persing voor minder dan tien pond en met de Wu-Tang Clan op de andere kant, hoewel ik die kant nog nooit helemaal heb uitgezeten. Overigens kan ik nog melden dat ik zaterdag een vroege 'Do The 45' doe, ik ben 'in de lucht' tussen negen en twaalf 'onze' tijd. 

Beeld uit het verleden: 25 september 2023

Vooruit... nog één berichtje vandaag. Morgen de hagelnieuwe Week Spot en de 'Eindstreep' en dan zit ik op dertig berichten. In de zomer van 2023 ben ik aanvankelijk hetzelfde van plan als een jaar eerder: Een week of twee een fiets huren in Havelte om lange dagtochten te maken. Voor woon- en werkverkeer maak ik dan immers gebruik van een postfiets. Hoe ik mezelf dat jaren heb kunnen aandoen, is iets dat ik me oprecht afvraag. Na een week in de zomer van 2023 besluit ik de verhuurder te vragen of de fiets niet te koop is. Nee, hij is niet te koop, maar dan opeens ook wel weer. In plaats van nog een week extra te huren, leg ik de totaalprijs niet voor de fiets op de voorwaarde dat hij binnen een maand even optimaal wordt gemaakt. Het hek is van de dam in 2023. Dat geldt niet alleen voor de fiets maar ook voor het weer. De maand september is uitzonderlijk zacht met zelfs enkele tropische dagen in de eerste week. Ik geniet op en top van de fiets en stuur hem overal naartoe. Op maandag 25 september heb ik een boodschapje dat me in Beilen brengt. Twee weken later zal ik opnieuw naar Beilen gaan maar nu met de bus. Dat is de dag dat ik voor het eerst inkopen ga doen bij de inbrengwinkel. Op deze maandag vervolg ik de fietstocht naar Westerbork en ga daarna het zuiden in richting Hoogeveen. Omdat een weg is afgesloten moet ik zelfs nog een stuk om maar ik ben de laatste die klaagt. Bij Zwartschaap buig ik af naar Stuifzand en dan heb ik de Col Du Vam mooi in het vizier. De oude vuilnisbelt van de VAM, de vuilverbranding in Wijster, dat nu is omgetoverd tot een oefencircuit voor wielrenners. Een half jaar eerder heb ik met de postfiets getracht de berg te trotseren. Lopend met de fiets aan de hand blijkt toch eenvoudiger te zijn. De rook is overigens van de vuilverbranding. Tegenwoordig heet dat Attero/The Circular Company. De VAM leeft voort in de berg. 

De symfonie van 2025

Als er één ding is dat ik van broer heb geleerd dan is dat om altijd nieuwsgierig te blijven naar nieuwe en onbekende muziek. Een aantal van deze bands en artiesten heb ik de revue laten passeren in 'Het nalatenschap'. Ik geloof niet dat broeder erg veel op heeft met de muziekstijl waarover ik vanavond ga schrijven, maar ergens voel ik wel zijn invloed. Allereerst: De 'beeldenroute' die ik vanmiddag heb aangehaald. Ik lees in de bio van T.Rex dat Herbie Flowers vorig jaar is overleden. Toch heb ik in 2012 al een bericht over hem gepubliceerd, nog vóór de 'Beeldenroute'. Nu we in het herstel-hoekje zitten... Ik heb gisteravond voor het eerst 'Agnus Dei' van Janus opgezet (uit 'Het nalatenschap op 45 toeren') en dat heeft niets van doen met Enigma. Janus blijkt een Duits-Engelse progrock-band te zijn en de single bevat twee gedeeltes uit een suite van negentien minuten. Het valt niet eens tegen! Ik ben al een tijdje van plan om over dit onderwerp te schrijven maar weet niet hoe ik het vorm moet geven of wat ik als illustratie moet gebruiken. Vanmiddag krijg ik opeens de ingeving en Nano Banana doet de rest. 2025 is nu al het jaar van de klassieke muziek voor mij!

Het begint eigenlijk in februari. Ik luister zo nu en dan naar de radioshow van een vriendin op een Engels radiostation. Zij heeft een zéér brede muzieksmaak en ik pik altijd wel iets op uit haar shows. Haar shows zijn vrij 'uniek', als ze in de stemming is voor iets dan draait ze het. In de show in februari wisselt ze indie-pop af met stukken klassieke muziek. Dan hoor ik een stuk van Vivaldi. Ik ken uiteraard alleen flarden uit de 'Vier Jaargetijden' en met name de 'Lente'. Ik schakel over naar Mp3va en haal een album op met meesterwerken van Vivaldi. Ik weet ook nog wanneer ik het heb gedraaid: Het is de terugweg vanuit Dedemsvaart. Bij Zuidwolde ben ik het dermate zat dat ik iets anders op zet. Een paar weken later gaat het knagen. De 'Morning Glroy' uit Grieg's Peer Gynt vind ik bijvoorbeeld ook prachtig. Hup, de hele Peer Gynt Suite opgehaald en op de mp3-speler. Dan moet ik ook de 'New World' van Dvorak hebben. Als The Moody Blues overeenkomen om een conceptplaat op te nemen om het stereogeluid in zowel de pop als de klassieke muziek te promoten, wil de band aan de slag met de 'New World Symphony'. Toch ontstaat er iets anders en dat kennen we tegenwoordig als 'Days Of Future Passed'. Downloaden en op een mp3-speler zetten is één. Het ook nog eens draaien is een tweede. 

Ik onderneem dan een aantal wandelingen waarbij ik me laat begeleiden door klassieke muziek. Zo dwaal ik in februari door het bos met Peer Gynt op de koptelefoon. Langzamerhand krijg ik meer inspiratie en voeg ik bijna iedere maand wel een aantal klassieke werken toe. Toch is hier hetzelfde aan de hand als in de popmuziek, het gaat alle kanten op. In april voeg ik een album toe met muziek van Georg Philipp Telemann. In het rijtje van de klassieke componisten zit je dan al flink 'diep' in de materie, zeker als je de stukken ook op waarde kan schatten. De cd van Telemann maakt overuren op de mp3-speler. Heerlijk om te luisteren tijdens fietstochten en dan maakt het niet uit of het door het Drents-Friese Wold is of tijdens het bezorgen van de post. Het smaakt mij altijd!

Natuurlijk is klassiek goed beschouwd de bakermat van de popmuziek. Hier ontstaan melodieën niet vanzelf zoals in de folk of de gewijde muziek, maar wordt iets doelbewust gecomponeerd. Als je thuis bent in de symfonische rock of The Beatles, om maar iets te noemen, dan herken je heel veel 'samples' in de klassieke muziek. Zelf heb ik het altijd met stoffigheid geassocieerd. Maarten Van Rossem (iemand die ik háát met een passie) zei ooit voor de radio dat iemand die na zijn dertigste nog naar popmuziek luisterde voor geen meter deugde. Mijn kritiek op de klassieke muziek is dat het blijft terug grijpen en dat het niet vernieuwt. Wat zou er gebeuren als de componisten van toen één dag zouden doorbrengen in 2025? Ze zouden naar een muziekwinkel gaan en zich vergapen aan de instrumenten die er te koop zijn. Gitaren, drumstellen, synthesizers en zelfs autotune. Ze kunnen zich niet voorstellen dat honderd jaar later nog altijd musici hun muziek spelen met traditionele instrumenten. Met Vivaldi ben ik binnen een draaibeurt klaar maar schat in dat hij spontaan een metalgitarist zou worden als hij de kans zou krijgen. 

Tot zover de kritiek. Voor de rest heeft klassiek een invloed op mij die ik niet vind binnen de popmuziek. Ik kan mezelf namelijk helemaal ontspannen. Bij popmuziek blijft mijn hoofd door ratelen. Herinneringen, associaties en meer van dat alles. Persoonlijk vind ik niets fijner dan door de wind te fietsen met een lekkere symfonie op mijn oren. Genieten van de omgeving zonder dat ik het verkeer niet kan horen. Wees niet bang: Ondanks de nieuwe hobby zal Soul-xotica zich beperken tot de popmuziek en de directe omgeving. Ik heb in 2016 Peer Gynt al eens op elpee gekocht, maar verder verwacht ik evenmin dat ik opeens klassieke elpees ga verzamelen. Het is de muziek voor onderweg en dan is de digitale vorm goed genoeg. 

Honderd achteruit 2023: Tyrannosaurus Rex

Er zijn ergens ambitieuze plannen voor deze maandag. Iets met fietsen, een bezoekje aan Beilen en wellicht vanavond een 'Singles round-up' om de berichten in te halen. Alleen is het daarvoor wel noodzakelijk dat ik genoeg slaap kan pakken. De buurman krijgt een nieuwe wc. Ik gun hem dat van harte maar de oude pot wordt om acht uur al met geweld in een container gegooid waarna het boren kan beginnen. Met andere woorden: Ik sta feitelijk te tollen op mijn benen en wil dit het overige verkeer niet aandoen. Ik zal toch meerdere keren moeten publiceren vandaag en morgen om aan de dertig berichten te komen. Gelukkig heb ik nog de 'Honderd achteruit'. Op nummer 47 in de Gele Bak Top 100 van 2023 vinden we een nummer dat in ons land bekendheid heeft gekregen als zijnde T.Rex maar in Amerika aanvankelijk is uitgebracht als Tyrannosaurus Rex. Dit bericht zal echter beide bands benoemen. Onderwerp is 'Ride A White Swan' van Tyrannosaurus Rex of T.Rex uit 1970. 

Ik kan me nog goed herinneren. Ergens in de vroege jaren negentig vind ik de EP van Stevie Wonder dat blijkbaar nooit de hitparade heeft gehaald. Pas later ontdek ik dat dit een bonus-plaat is voor 'Songs In The Key Of Life'. Mijn exemplaar van dat album heeft de EP nog keurig in de hoes zitten, maar in veel gevallen leeft de EP een afzonderlijk leven. Zo kom je vaker van die vreemde platen tegen. Ik heb vorige maand een single op 33 toeren gekocht van Joan Baez welke eveneens een bonus is voor een album. Ik hou wijselijk mijn mond als ik deze Tyrannosaurus Rex-single tegenkom in het platenwinkeltje aan het Prinsenplein in Meppel. Eigenlijk behoort deze toe aan de Amerikaanse persing van de elpee 'Beard Of Stars' welke hij ongetwijfeld heeft liggen. Omdat ik het nummer nog niet in een andere vorm heb, mag deze mee. Dit is op 17 februari 2023. 

Wie T.Rex of Tyrannosaurus Rex zegt, zegt Marc Bolan. Marc Feld zou morgen (30 september) zijn 78e verjaardag hebben gevierd als hij en Gloria Jones verstandiger waren om gegaan met alcohol of een taxi hadden besteld. In een jaar tijd (1965-66) neemt hij drie singles op als Marc Bolan, twee op Decca en eentje op Parlophone. De platen floppen en als ik ze nu compleet wil hebben, moet ik de bank lief aankijken voor een aantrekkelijke lening. In maart 1967 verlaat gitarist Geoff McClelland plots de band John's Children en is de band naarstig op zoek naar een vervanger. Marc Bolan is vlug bereid en zal slechts een paar maanden bij de band blijven. De opnames met John's Children zitten echter op hetzelfde prijsniveua. In juli van dat jaar geeft de band een desastreus optreden in het Londense Covent Garden en de originele leden geven meteen de brui eraan. Drummer Steve Porter vormt een duo met Marc Bolan en gebruikt daarvoor het pseudoniem Steve Peregrin Took. De twee besluiten het over een boeg te gooien van psychedelische folk. Bolan heeft een concert van Ravi Shankar bijgewoond en is zeer te spreken over de podiumopzet. Dat zal hij gebruiken voor Tyrannosaurus Rex. De muzikanten in kleermakerszit op fleurige kleedjes. De hippies zijn er dol op!

Alleen zijn de hippies niet massaal genoeg om de singles in de hitparade te krijgen. De albums vinden daarentegen gretig aftrek. Zowel het debuutalbum 'My People Were Fair And Had Sky In Their Hair... But Now They're Content To Wear Stars On Their Brows' als 'Unicorn' bereiken de top twintig van de Engelse albumlijsten. John Peel is een groot supporter van Tyrannosaurus Rex. In 1969 verandert de muzieksmaak van zowel Bolan als Took en komt de rockmuziek om de hoek. De single 'King Of The Rumbling Spires' is in 1969 een eerste aankondiging. Dat zal eveneens leiden tot 'Ride A White Swan' en de laatste elpee van de groep: 'A Beard Of Stars'. In 1970 loopt de samenwerking van Bolan en Took ten einde. Er is een Amerikaanse tournee uitgezet maar Tyrannosaurus Rex wordt overal weggezet als onbeduidend voorprogramma. Took probeert het nog met een 'shockrock'-attitude te redden. Bolan ontslaat hem na de tournee en vervangt hem door Mickey Finn. Kort na het optreden op Glastonbury in 1970 gaat Tyrannosaurus Rex ter ziele. In de loop der jaren is de productie op een hoger niveau komen te liggen. Het debuutalbum klinkt nog erg 'lo-fi', 'A Beard Of Stars' kenmerkt al meer van een solide rock-productie van Tony Visconti. 

Visconti zal ook betrokken blijven bij de de volgende incarnatie: T.Rex. 'Ride A White Swan' wordt in juli 1970 opgenomen en verschijnt in oktober als eerste single voor T.Rex. De Amerikaanse platenmaatschappij wil echter een restant exemplaren van 'A Beard Of Stars' opnieuw onder de aandacht brengen en voegt een aantal singles toe aan de albums. Daarnaast heeft het ook een reguliere release in Amerika. In Engeland klimt de single heel voorzichtig naar een tweede plek op de hitparade. Daar doet het drie maanden over en het wanstaltige 'Grandad' van Clive Dunn houdt het van de eerste plek af. In Amerika doet het slechts nummer 76 en in Nederland strandt het op de Tipparade. Het maakt de weg vrij voor T.Rex dat zal uitgroeien tot één van de grootste glamrockbands uit Engeland. 

Op 15 september 1977 brengen Bolan en zijn vriendin Gloria Jones de nacht door in het uitgaansleven van Londen. Er wordt afgesproken dat Gloria de Mini Cooper naar huis zal sturen met Bolan op de passagiersstoel. Doordat er overmatig drankgebruik in het spel is, wordt Jones later nog belast met moord en ze moet Engeland ontvluchten. Marc Bolan overlijdt op 16 september 1977 op 29-jarige leeftijd. 

Ik zal eens kijken of ik de 'Beeldenroute' kan afstoffen. Ik lees in het T.Rex-verhaal dat een iconische studiomuzikant een jaar geleden is overleden. Té laat voor 'Een leven met' maar wellicht kan hij in Uffelte een standbeeld krijgen? 

Heimwee naar de vakantie 2025

Er is in de komende dagen werk aan de winkel want ik lig inmiddels een héél eind achterop schema. Ik denk dat het vanavond niet meer tot publiceren komt en dus doe ik iets 'op herhaling'. Menigeen zal het zijn vergeten maar ik weet het nog al te goed: Het is een jaar geleden hondenweer. Qua dag is het morgen een jaar geleden dat ik helemaal door mijn dampvloeistoffen heen zit. Er zit niets anders op dan op de fiets te stappen en naar Steenwijk te gaan. Mijn zwarte winterjas is helemaal doorweekt als ik thuis ben en ik kan de regen nog altijd ruiken aan de mouwen. Na een week te hebben uitgehangen is die nog altijd niet droog. Omdat het die week in Denemarken fris lijkt te worden, moet deze winterjas toch maar mee. Ik hoop dat de anderen het niet hebben geroken. Enfin, het is momenteel niet echt slecht weer. Weliswaar niet zo fraai als mijn paar dagen in Emmer-Compascuum en Duitsland, maar toch. Een jaar geleden heb ik echt heimwee naar de vakantie en nu heb ik uitzicht op een korte vakantie in het begin van volgende week. Ik ga de komende week zitten voor een Top 54 die jullie in zes afleveringen gaan krijgen en intussen ga ik weer fietsen in Duitsland. Op de lange termijn ziet het er niet slecht uit. Vijftien graden met niet teveel wind en weinig kans op neerslag. Ik doe het ervoor!

Eind september in 2024 is het pas drie weken na de nachten weg in Duitsland. Nu is het al een week méér geleden maar het voelt nog altijd aan als gisteren. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken hoe ik het heb getroffen: Buiten de onweersbui van donderdag om heb ik het helemaal droog gehouden. De jas kan thuis blijven in het chalet en ik heb het geen moment koud gehad. Ik wil in ieder geval volgende week weer bij de Eems kijken, ook al weet ik dat het een flink eind is vanaf Hardenberg. Misschien was het in april ook wel iets té heet voor een fietstocht tot Lingen. Het is een aparte vakantie geweest. In 2024 heb ik de datum al vastgelegd wanneer ik broeder ga ontmoeten en we de wandeling naar Brandeveen zullen ondernemen. Ik hoor tijdens de vakantie heel veel muziek waar ik het met hem over wil hebben en zo staat de vakantie wel een beetje in het teken van hem. Niet wetende dat we elkaar nooit meer in levende lijve zullen zien. Sindsdien is er veel veranderd en is zó genieten als de paar dagen in Lingen een unicum geworden. Ik moet in de vakantie even weg. Fietsen in Duitsland is altijd fijn maar toch is het minder opwindend dan een jaar eerder. Ofwel: Ik moet mezelf een jaar na dato nog altijd zien te hervinden, ook al durf ik eraan te twijfelen dat het ooit weer zo wordt als vóór de zesde oktober in 2024. 

Evenals vorig jaar een ongebruikte foto van de vakanite. Ik kies dan voor de laatste foto die ik in Duitsland heb genomen. Dit is de Eems tussen Heede en Lathen, ergens halverwege beide plaatsen. 

Singles round-up: september 7

Zoals het nu lijkt gaat de fiets volgende week even uit logeren. De achterband zakt heel geleidelijk en het valt me al langer op dat het profiel waarschijnlijk ook flink is afgesleten. Ik moet in ieder geval haast zetten achter het repareren van mijn koplamp. De dagen worden beduidend korter en gisteren en vandaag heb ik onbewust er tegenaan moeten fietsen om bijna voor donker thuis te zijn. Dat heeft eveneens tot effect dat ik de show van vanavond heb moeten cancellen. Ik begin morgenavond dus met een frisse naald aan 'Do The 45'. Bij de vorige naald hebben de Nederlanders het hoegenaamd op voorraad en kom ik uit bij een Duitse handelaar. Dit keer wil ik weer rechtstreeks bij de Duitser bestellen en het valt me pas na bestelling op dat de levertijd onbekend is. Ik heb vanmiddag de bevestiging dat hij op 5 oktober verstuurd gaat worden, maar heb dit kunnen annuleren. Ik heb nu bij de Nederlander twee besteld zodat ik altijd eentje op voorraad heb. Ik ga morgenavond eveneens beginnen met een paar van de singles die vanavond voorbij gaan komen in de 'Singles round-up'. Twee aparte Juno-bestellingen en eentje van de Duitse grootgrutter HHV uit Berlijn. Ik heb de nieuwe naald er nog niet op zitten en ga het weer met de tweede draaitafel doen. Veiligheidsriemen vast en gaan!

* Exit- The Little Green Monster (UK, Soul Junction, 1983, re: 2025)
Ik heb mezelf zojuist even moeten worstelen door het verhaal van Exit. Ik heb het niet in detail gelezen maar vooral gescreend op wanneer 'The Little Green Monster' voor het eerst is opgenomen. Ik had daarvoor ook op 45cat kunnen kijken want het is in 1983 de b-kant van 'You Got To Put Your Head Down' op het obscure Dal-Tex-label. Dat verraadt al iets van de oorsprong want ja... Exit komt uit Texas. Clennis High is een aanstormend talent op het gebied van American Football maar ook een begenadigd zanger en muzikant. De groep is vooral bekend van twee platen met 'football' als thema. De andere kant van deze Soul Junction-release is een opname uit 1981. Volgens Soul Junction heeft 'Monster' veel weg van een nummer van '58 Engineers, een voorloper van Exit. De opname is erg lo-fi maar dat heeft zijn charme. Ik koop doorgaans ook singles op Epsilon maar ga de meest recente overslaan want die is écht te minimaal voor woorden als het komt tot de geluidsopname. Exit is klassieke harmonysoul met een heerlijke 'laidback' groove. 'One More Hour' is van twee jaar eerder en dat is opnieuw een lo-fi geluid (de gitarist speelt op beide kanten niet bestaande noten). Het is nog net even trager dan 'Monster' en qua groove riekt het naar lover's rock. Maar opnieuw de zang uit de doowop en lowrider-hoek. Het is de aanstekelijke 'hook' in 'Monster' dat het tot de winnaar maakt voor mij. 

* Sharon Jones & The Dap-Kings- I'm Not Gonna Cry (US, Daptone, 2007)
* Sharon Jones & The Dap-Kings: People Don't Get What They Deserve (US, Daptone, 2013)
De laatste is onlangs nog door Juno gepresenteerd als een nieuwe release. Opvallend is dat daarbij de promotie uit 2013 wordt gebruikt. Natuurlijk is er geen nieuw album van Sharon Jones & The Dap-Kings want Sharon is ons in 2016 ontvallen. Ik kan geen verschillen vinden op de labels. Het schijnt dat iedere lichting Daptone-singles een eigen watermerk mee krijgt. Ik zie de single afgelopen zondag staan en denk 'Ach verhip' en leg hem in het winkelmandje. Ook nog even bij de oude releases kijken? 'I'm Not Gonna Cry' is één van de oudste singles die ik nog altijd niet heb.en welke Juno in voorraad heeft. Hier is een variatie in het label van de b-kant wat erop wijst dat het ná 2007 opniieuw moet zijn geperst. Het is de 'smerige' funk waar Jones bekend mee is geworden in combinatie met haar soulvolle zang. 'People Don't Get What They Deserve' is van een paar jaar later en inmiddels heeft Daptone haar geluid iets moeten opschroeven. Het klinkt al meer als big band soul en de funk is ver te zoeken. Toch is dit de blauwdruk voor de latere releases op het Colemine-label hoewel er waarschijnlijk nooit een tweede Sharon Jones zal opstaan. 

* King Most- Dorothy Dilla Phife (US, Gamm, 2025)
Ach nee, dat gaan we niet menen? Twee nummers van rond de drie minuten op 7"-formaat en dan de schakelaar op 33 toeren? Ik ben al aan het kijken op websites want ik ken deze sample maar al te goed, maar wat is het ook alweer? Tja, het is een bekend stukje dat al is gesampled door iemand anders maar kan er even niet op komen. King Most gooit in ieder geval harpiste Dorothy Ashby, J. Dilla en Phife Dawg in een dampende funky mix. Het is behoorlijk 'left field' voor mijn doen want het grenst aan het territorium van de hiphop. Maar het zijn vooral altijd de samples geweest die me daar hebben geïnteresseerd. 'Honey Caldwell' is een andere mashup. Dimtaal tussen yacht rock-coryfee Bobby Caldwell en een Honey die ik niet zo snel herken. Een erg curieus plaatje maar ook rampzalig vinyl dat meteen bij de eerste draaibeurt al kraakt!

* Shawn Lee & Kelly Finnigan- Say It Again (US, Colemine, 2025)
Een Facebook-vriend plaatst vanavond een foto van een nog lege concertzaal. Hij is vanavond in 013 in Tilburg voor Young Gun Silver Fox. Ik denk dat het voor hem de vijfde keer wordt dit jaar. Dat brengt ons meteen in de sfeer voor deze sen-sa-tio-ne-le single van Shawn Lee (Young Gun Silver Fox) en Kelly Finnigan (The Monophonics). Tot zover ik kan nagaan alleen op 'coke bottle green' vinyl. Ik ben namelijk geen fan van gekleurd vinyl. De adoratie tussen Shawn en Kelly is wederzijds en eentje die al jaren duurt. Op 'Say It Again' verzorgt Kelly de zang en de piano en doet Shawn de rest. Meer soulvol zal de yacht rock niet worden. Op de keerzijde staat het instrumentale 'Harpsichord Rock' en hier mag Lee zich helemaal in uitleven. Het klinkt alsof het van een soundtrack uit de jaren zestig afkomstig is. Het is fraai omdat het van Shawn Lee komt, maar het is niet echt typisch iets dat je op Colemine zal verwachten. 'Say It Again' is zonder meer een van de betere Kelly-singles van de laatste jaren plus de bonus dat we er Shawn Lee bij krijgen. Dit mogen ze nog best eens dunnetjes over doen van mij!

* The Medlows- Love (UK, Celestial Echo, 1979, re: 2025)
Celestial Echo is in de afgelopen weken en maanden vaker voorbij gekomen op Soul-xotica vanwege de uitstekende heruitgaven van pareltjes uit de HOB-catalogus. Toch staren ze zich niet blind op de gospel en zijn ze niet vies om zo nu en dan ook wat meer 'mainstream' spul uit te brengen. Het zijn dj's en dus kan muziek altijd beter klinken? Op de keerzijde staat een 'Admin Edit' waar 'Love' verder is geperfectioneerd door de labeleigenaren. Ik hou het echter bij het origineel. Het is funky disco dat gewoon een hele grote hit had moeten zijn. Ik weet niet of er méér budget is bij The Medlows dan bij Exit maar dit klinkt gewoon als een volwaardige productie welke zomaar op een groot label had kunnen worden uitgebracht. Uiteraard is dit niet het geval en zo mogen wij 46 jaar later genieten van zo'n 'lost nugget'. 

* MIA- Love Me Right (US, Star Creature, 2021, re: 2025)
Je raakt snel door je koekjes heen als je willekeurig Fikkie roept en bij de MIA's is dat niet anders. Toch is dit opnieuw weer de Canadese MIA waarvan ik vorig jaar een enigszins poppy Record Store Day-release heb gekocht. Ze heeft 'Love Me Right' al in 2021 als single uitgebracht in twee verschillende mixen, het is niet duidelijk welke de Star Creature-release heeft gehaald. Het is electrodisco met een zekere jaren tachtig-vibe en ietwat poppy zang. Het is de tweede single tot dusver op het Star Creature-label, de andere is een duet met Aladean Kheroufi maar die kan me niet meteen bekoren. 'Love Me Right' heeft net het juiste eighties-gevoel voor mij. Het is een beetje borderline nu-disco en pure pop maar ik vind het wel smakelijk. 

* Gene Townsel- There's No Use Hiding (UK, Charly, 1978, re: 2022)
Afgelopen maand heeft Chris een aantal elpees gepresenteerd op zijn Midas Touch-pagina. Net als bij de Engelse persingen is het een 'handel ernaast' voor Chris. De meeste soul-dj's gaan uitsluitend voor singles maar er zijn ook lieden die weg lopen met de elpees. Hoewel ik niet van plan ben om elpees te kopen, kijk ik desondanks even in de lijst. Dan zie ik het album van Gene Townsel uit 1981 staan. 'Priced to sell'? Tweehonderdvijftig Britse ponden. Als hoogtepunt laat hij 'There's No Use Hiding' horen. Na enig huiswerk zie ik dat Charly de plaat vrij recent heeft uitgebracht en HHV heeft een exemplaar liggen voor de oorspronkelijke prijs. Het klinkt ontzettend gedateerd voor 1981 of zelfs het 1978 op het label. Het heeft er alle schijn van dat Townsel jaren lang opnames heeft gespaard voor een langspeler want dit moet een opname zijn uit 1973. Het is prachtige crossover-soul. De andere kant ontdek ik later nog wel eens, eerst mag 'Hiding' een hit worden!

* The Womack Sisters- If You Want Me (US, Daptone, 2025)
Ik zie deze release al in juni of juli staan als 'forthcoming'. Omdat 'pre-orders' via Juno niet werken bij mij, moet ik gewoon wachten tot de releasedatum. Dat is ergens in augustus maar dat ben ik dan alweer vergeten. Waarom de 'pre-orders' niet lukken? Je geeft Juno toestemming bij de release het geld te innen bij Paypal en ik krijg steevast de melding dat dit niet is gelukt waardoor ik opnieuw kan bestellen. Aan de andere kant betaal ik ook liever verzending voor een stapeltje singles in plaats van eentje. 'If You Want Me' klinkt als een lang vergeten 'girl group soul'-plaatje uit de jaren zestig, maar het is echt in 2025 opgenomen door telgen uit de beroemde Womack-familie. Deze kant overdondert me dermate dat ik geen behoefte heb aan een b-kant. Bovendien moet ik straks maar weer horizontaal zes letters. Womack Sisters is in dat geval een aangenaam slaapmutsje!

Sharon Jones (2x), King Most, Shawn Lee & Kelly Finnigan, The Medlows, Gene Townsel en The Womack Sisters zijn morgenavond na elf uur (onze tijd) te horen in 'Do The 45'!

Week Spot: Cee-Lo Green

De rekenmachine is weer opgeruimd. Ik begin komende zaterdag met tien nieuwe aanwinsten en hoop daarna nog veertig in de show kwijt te kunnen. Ik heb zaterdag maar een handjevol platen gedraaid en deze opname ook al verwijderd, dus ik begin weer waar ik twee geleden ben opgehouden. Daar komt ook nog bij dat ik 'The Shuffle' van Van McCoy nergens kan vinden. Ik besluit een kijkje te nemen in de algemene jaren zeventig-bak en wat blijkt? Het is in Nederland de b-kant van 'Soul Cha Cha' dus die ga ik dan maar draaien. Ik moet terug komen van mijn eerdere bewering over het Infamous Classics-label want het lijkt erop alsof het niets te maken heeft met R&B Classics en aanverwante labels. Het lijkt echt zijn oorsprong te hebben in Amerika en het is weinig legaal. Het specialiseert in het opnieuw uitbrengen van exclusieve versies die tot voordien alleen op cd waren. Dat geldt ook voor de Week Spot van deze week. De 'Heart Attack/St. Tropez'-sample-uitvoering is een bonustrack op de cd-maxi uit 2011 en staat blijkbaar al jaren hoog op het verlanglijstje van menig dj. Dat Cee-Lo nergens wordt genoemd op het label toont aan dat het een bootleg is. De Week Spot is deze week 'I Want You' van Cee-Lo uit 2010. 

Thomas DeCarlo Callaway-Burton is zijn volledige naam. Dan wil je natuurlijk een pseudoniem hebben. Cee-Lo heeft op 30 mei vijftig kaarsjes laten doven op zijn taart. Hij wordt geboren in Atlanta in Georgia als zoon van twee brandweerlieden. Zijn vader overlijdt als hij twee jaar oud is. Zijn moeder raakt verlamd en ontvalt hem in 1993. Cee-Lo heeft de nodige muziek mee gekregen vanuit de kerk en is in 1993 pas begonnen aan de samenwerking met de hiphopgroep Goodie Mob. Hij loopt vervolgens een paar jaar rond met het idee om zichzelf van het leven te beroven maar besluit het dan om te zetten in muziek. Veel van zijn liedjes gaan over dit onderwerp en brengen hem ertoe dat hij het van zich af kan schrijven. De eerste keer dat wij, in Nederland, van hem horen is middels 'Waterfall' van TLC waarop hij zingt in het koortje. In 1999 verlaat het Goodie Mob om als solist aan het werk te gaan. Santana's 'Supernatural'-album is een van de eerste kansen. De solo-platen zijn geen hoogvliegers en Arista dumpt hem al na het tweede album. Dan gaat hij aan de slag met dj en producent Danger Mouse. Naar verluid willen ze de naam van Bob Marley verbasteren en komen zo uit op Gnarls Barkley. 'Crazy' komt beschikbaar via MySpace en zal de boeken in gaan als de eerste megahit die is ontstaan dankzij MySpace. Voor mij persoonlijk begint daar het verhaal van Cee-Lo. Ik heb tot vanavond nooit geweten dat hij al deriten jaar bezig was in de muziek. 

Cee-Lo zal in de daaropvolgende jaren een spraakmakende artiest zijn. Muzikaal niet altijd mijn kopje koffie maar ach...? Als er even geen nieuws is rond een plaat gooit Cee-Lo wel een tweet de wereld in die plots weer voor opschudding zorgt. Toch is het inmiddels alweer vijf jaar sinds zijn laatste studio-album. De laatste jaren is hij vooral weer te horen als gastzanger bij andere artiesten. Discogs vermeldt de Infamous Classics-single als laatste in zijn catalogus ondanks dat het nergens rept over Cee-Lo of dat er een cent terecht komt bij de belanghebbenden. 

Het nalatenschap op 45 toeren deel 13 (slot)

Blogger en Soul-xotica is inmiddels verdwenen uit de 'meest gebruikte pagina's' op mijn startpagina. Dat betekent dat ik stevig aan de bak moet! Ik ga straks wellicht kijken naar een Week Spot voor deze week. Morgen arriveert een tweede pakket van Juno van deze week en ik moet even zien hoe dat de show gaat beïnvloeden op zaterdag. Ik heb op zichzelf al eentje in gedachten. Ik ben vorig jaar oktober begonnen met 'Het nalatenschap', niet wetende dat broeder me een partij singles zou nalaten. Begin dit jaar is het min of meer afgelopen met 'Het nalatenschap'. Ik kan wellicht nog steeds wel een aantal bands en artiesten bedenken maar het is niet meer zo frequent als in de eerste maanden. 'Het nalatenschap op 45 toeren' zijn de 151 singles die hij heeft bewaard. Veelal Nederlandse artiesten met platen die bij een Deense platendealer zo in de Kliko gaan. De overige singles heeft hij voor een habbekrats van de hand gedaan en ik vloek even hartgrondig als hij me dat vertelt. In dit laatste deel twee singles die hij in Denemarken heeft gekocht, vier die hij destijds in Nederland heeft aangeschaft en... 'last but not least'...? 

Afgelopen week komt het ter sprake en hoef ik niet meer diep na te denken. Hij zou afgelopen dinsdag acht jaar zijn getrouwd. 2017 dus! Volgens mij moet dat heel spontaan zijn ontstaan want twee maanden eerder treffen we elkaar nog en dan wordt niet gesproken over trouwplannen. Ik woon het laatste jaar in Nijeveen als we voor de eerste keer 'op locatie' afspreken. Voor die tijd kom ik gewoon naar Jutrijp als hij mijn moeder bezoekt. Niets ten nadele van onze moeder maar broeder en ik voelen elkaar net iets meer vrijuit om te praten als moeder niet in de buurt is. Zo ontstaat het idee om in Havelta af te spreken. Een wandelingetje door het dorp, patat met een kroket na afloop en dan weer ieder zijn weegs. Dit moet de eerste keer zijn geweest dat ik schoonzusje heb ontmoet. Ze is lekker 'down-to-earth' vergeleken met zijn eerdere vrouwen en laat broer en mij vooral de gang gaan in het Fries. We lopen een héél klein bochtje om. Onderweg willen we een ijsje halen bij een camping maar dat lukt niet helemaal goed. Patat met een kroket bij het cafetaria en 'dit is voor herhaling vatbaar'. 

Een jaar later woon ik net een paar weken in Uffelte en heb ik besloten mijn huis niet gesloten te houden voor familie. Daar kom ik later van terug maar zowel broeder met zijn gezin en mijn moeder met zus en zwager zijn binnen geweest in Uffelte. Het komt goed uit want het is erg druilerig weer als ik met broeder heb afgesproken. Het zou proppen worden om met zijn vijven in de auto te passen, maar geen nood... Ik heb immers de pijlsnelle Pioneer! In Havelte een tijd gewacht. Als je niet weet dat je links-rechts moet, rij je zomaar een woonwijk binnen. Als je dan verwacht dat je een blokje om kan rijden, kom je bedrogen uit. Er zijn maar twee uitgangen en binnenin is het een doolhof. Ik heb het dankzij de post in 2019 weten te ontrafelen maar als je onbekend bent, verdwaal je zonder twijfel. De eigenaar van het cafetaria hoort het Deens en komt vervolgens met frikandellen om te proeven. Toch staat er wederom patat met twee kroketten op het menu. Een souvenir uit onze kindertijd. In 2017 is er een etentje gepland in Hommerts. Broeder haalt me op van huis en we rijden eerst naar Diever. Daar blijkt een oldtimerdag te zijn met kraampjes. 's Avonds eten we bij het restaurant in Hommerts en brengt hij me weer terug. 

In 2018 viert mijn moeder haar tachtigste verjaardag. Voor broeder andermaal een reden om in de auto te stappen. Volgens mij hebben we verder niets anders gedaan in dat jaar. In 2019 zijn we, denk ik, voor de eerste keer gaan lopen in het Holtingerveld. Een paar dagen later treffen we elkaar opnieuw. Broeder haalt me op uit Heerenveen en we brengen de middag door bij moeder. Mijn oudste broer arriveert die dag in Nederland met zijn vrouw en zoon en we gaan naar een restaurant voor een maaltijd. Het is een chaotische dag waaraan ik niet de beste herinneringen heb maar het zal evengoed de laatste keer zijn dat we compleet zijn en in het gezelschap van moeder. Van 2020 weet ik me niets meer te herinneren. Van 2021 wel! Dat is een grijze zondagmiddag en we gaan wederom naar het Holtingerveld. Alleen wandelen we nu een heel ander stuk. In de zomer van 2022 treffen we elkaar op dezelfde plek. Het is dan hemelsmooi weer. Ik zou hier qua herinnering lelijk de mist in zijn gegaan. Ware het niet dat schoonzusje me vorig jaar een paar foto's heeft doorgestuurd waaronder die van 2022. Ik draag dan mijn 'No Farmers No Food'-hoodie want de zomer van 2022 was die van de boerenprotesten. In het najaar treffen we elkaar geregeld vanwege moeder en het leeghalen van het huis. Begin oktober 2023 zal hij weer naar Nederland komen. 

Waar spreken we af? 'Gewoon op het Holtingerveld?'. Ik hoor een licht protest want broeder heeft het daar wel gezien. Toch komt er geen andere optie voorbij en is dat voorlopig de afspraak. Totdat ik de dag van tevoren naar huis fiets en langs het Uffelter Binnenveld kom. Ik stel het voor en hij is meteen enthousiast. Ze zijn écht samen, de kinderen zijn niet mee, en het wordt in alle opzichten een legendarische wandeling. Als we bijna het veld rond zijn, vraag ik schoonzusje of ze een foto van ons tweeën wil maken. 'Zolang je hem niet op Facebook of je blog zet'. We eten de traditionele patat met twee kroketten in Havelte en kijken al stiekem uit naar het volgende jaar. Ik heb mezelf een opdracht gegeven want volgend jaar gaan we naar het Brandeveen. Aan mij de opdracht om uit te zoeken hoe je daar het beste naartoe kan lopen want tot dan toe ben ik een paar maal verdwaald. 

Heb ik het helder voor ogen? Nee, nog steeds niet. Er is vaak sprake van mazzel als ik het snel weet te vinden. Desondanks hebben we al in augustus contact en spreken we af om op donderdag 10 oktober naar het Brandeveen te lopen. Een week van tevoren is het weer helemaal omgeslagen en regent het pijpenstelen. Als het zo gaat is het een drekbende rondom het Brandeveen, dus wellicht moeten we een alternatief plan trekken? We spreken af om te gaan chinezen als het bar slecht weer is en wellicht ergens anders wandelen als het redelijk droog is. 'Misschien knapt het weer ook wel weer op'. Hij is immer optimistisch. En... achteraf gezien? Het weekend erna is de grond alweer opgedroogd en het is op donderdag 10 oktober niet bepaald slecht weer. Het had gekund! Maar in plaats daarvan zie ik hem die middag voor het laatst in Denemarken voordat we de kist sluiten. De zondag erna heb ik wel een soort van ritueel bij Brandeveen en dat ga ik dit jaar opnieuw herhalen. 

** This Old House - Boris Gardiner (Denemarken, Mega, 1987)
** Get Outta My Dreams, Get Into My Car - Billy Ocean (UK, Jive, 1988)
** Nederland - Mam (NL, Top Hole, 1989)
** Memre Den - Surinam All Stars (NL, Dureco, 1989)
** Agnus Dei - Janus (NL, Friends, 1990)
** Vattene Amore - Amedeo Minghi Mietta (België, CNR, 1990)
** Geitenwollensokkenrockers - Vandale (NL, Lark, 1982)

Hij is goed wakker geweest toen hij Boris Gardiner heeft gekocht. 'This Old House' is namelijk geschreven door J. Bouwens. Dat is niemand minder dan onze George Baker. In de week dat bekend is geworden dat Frits Spits stopt met zijn radiowerk is 'Nederland' van Mam erg toepasselijk. Hij draait de platen weken achtereen en broeder zet de radio op 10 als het voorbij komt. 'Memre Den' is de crossover tussen zijn voetbalhobby én muziek. De plaat is ter nagedachtenis van de slachtoffers vliegtuigongeluk op 7 juni 1989 in Suriname, waarbij de slachtoffers vallen onder spelers van het Surinaams elftal. Broeder heeft de single anno 2024 erg prominent tentoon gesteld in zijn muziekkamer. 'Agnus Dei' van Janus is een erg slechte variant op de Gregoriaanse zang van Enigma. Er woont een Janus bij ons in het dorp en we moeten hard lachen om de plaat. Ik denk dat dit de combi is geweest om de single te kopen. Net als met Amedeo Minghi. Geen flauw idee waarom. Hij is dan al twee jaar aan de cd's. 

Tja... en dan... Vandale. Het is mei 1990 als er een markt is in de Sneker wijk Sperkhem. Ik haal daar 's ochtends al een single maar ben er ook later op de middag. Ik heb belangstelling voor een paar singles bij iemand die er dertig heeft. Hij wil ze kwijt en mijn beurs wordt ondersteboven gekeerd. Ik ben de winnaar van de singles. Als hippie heb ik direct een hekel aan Vandale maar broeder ziet er de lol wel van in. Ik weet niet of ik hem heb gegeven of dat er nog een kwartje of een gulden van eigenaar is verwisseld. Zelf heb ik hem evengoed een jaar later nog met fotohoes gekocht en ga het dan zelf ook waarderen. Een beetje zelfspot kan geen kwaad? Qua naam een variant op Van Halen, muzikaal is het 'beton' en de zanger krijgt pijn in zijn maag als hij een hippie ziet in een houtjes-touwtjes-jas. 

Singles round-up: september 6

Alles is onder controle. De eerste singles komen binnen druppelen en ook heb ik genoeg inspiratie om te schrijven. Het ene is iets gemakkelijker om te schrijven, voor wat dat betreft voel ik dat er wel een zware tijd aan zit te komen. Ik had eigenlijk zaterdag al gehoopt op de platen van Pete maar het is pas gisteren als ik de melding krijg dat de singles de douane zijn gepasseerd en vandaag worden bezorgd. Dat levert een 'Singles round-up' met zestien singles. In de eerste plaats voor de Gele Bak hoewel er een 'gokje' bij zit welke nog in de Blauwe Bak terecht kan komen. De eerste zes heb ik vorige week zaterdag gekocht. Op de laatste zaterdag van de maand heeft de Grote Kerk van Steenwijk een grootschalige rommelmarkt. Ik heb hier in 2008 mijn Wharfedale-luidsprekers gekocht voor een heel zacht prijsje. Normaal gesproken gaat alles na de markt naar het vuilstort maar sinds een paar jaar hebben ze een klein winkeltje in boeken en snuisterijen dat alleen op zaterdag open is. Dit keer hebben ook een paar platen de winkel bereikt en dat levert de eerste zes singles op. Ik mag ze samen voor 2,50 euro hebben dus weinig reden tot klagen. 

* Perry Como- Magic Moments (UK, RCA, 1959)
* Jimmy Bo Horne- Dance Across The Floor (UK, TK, 1978)
* Vicky Leandros- Apres Toi (NL, Philips, 1972)
* Keith Marshall- Only Crying (Frankrijk, Carrere, 1981)
* Nina & Frederik- Listen To The Ocean (Denemarken, Metronome, 1959)
* Odyssey- Going Back To My Roots (NL, RCA, 1981)
Voordat iemand zaterdag op de fiets springt om naar Steenwijk te gaan... Blijf maar thuis! Wat er nu nog ligt aan singles is kleinkunst, klassiek en gewijde muziek. In geval van kleinkunst dan vooral de platen van Wim Kan die je op iedere straathoek tegenkomt. Misschien niet zo goedkoop als hier, maar goed... zou het een ramp zijn geweest als deze waren gerecycled? Van mijn oude Odyssey weet ik dat die een tik in het intro heeft, dus als deze het niet heeft mag dat een upgrade zijn. Bij Jimmy Bo Horne ga ik de twee even vergelijken. Ik geloof dat ik Vicky Leandros in zijn geheel nog niet heb. Nina & Frederik is echt in 1959 in Denemarken uitgebracht. Twee jaar later krijgt het een eerste release in Nederland. De 'die-cut'-hoes is is een Deens accessoire en bovendien heeft het 'NCB" in plaats van 'BIEM' op het label. De meest aangename verrassing is Keith Marshall. Meteen gecheckt met zus en, jawel, zij heeft dit plaatje in 1981 de hitparade in gekocht. Even vluchtig draaien. Perry Como klinkt niet gek voor zijn leeftijd, een beetje distortion in het fluitje. Jimmy Bo Horne kan een upgrade worden, ik weet niet hoe erg mijn oude eraan toe is. Vicky is gewoon gezellig. Keith Marshall is krom als een hoepel maar dat lijkt het draaien nog niet in de weg te staan. Zus heeft gezegd dat ze nog eens naar haar singles wil kijken en wel een paar wil missen. Naar 'Versailles' van White Soxx kan ik fluiten! Daar hadden broeder en ik ooit al een klein 'gevecht' over wie deze zou erven...  Net als bij Perry Como is Nina & Frederik opvallend goed voor de leeftijd. Odyssey slaat niet over en mag dus zeker blijven!

Dan mag ik jullie nu voorstellen aan Eazeybeat Pete. Ik ken zijn naam sinds het eerste moment dat ik naar Wolfman Radio luister. Een aantal van het station, destijds, hebben daarvoor met Pete gewerkt bij een ander station. Pete heeft hen aangeboden hen te sponsoren met cd's als ze reclame willen maken voor zijn webshop. Zij zijn de enigen binnen Wolfman Radio die een adverteerder mogen hebben. Pete is een graag geziene gast in de chatroom en het is een anderhalf jaar geleden dat ik naar zijn radioshows ga luisteren op dinsdag- en woensdagavond. Pete heeft zijn leven lang in de muziek gewerkt waaronder een lange tijd bij het Engelse London Records. Noem een grote band of artiest op London of Mercury uit de periode van 1985 tot en met 2000...? Pete heeft gewerkt met deze artiest en vaak ook persoonlijk begeleidt. Hij heeft zijn webshop overgeheveld naar Ebay en is zich een paar jaar geleden gaan storten op het vinyl waarbij hij een neus heeft voor promo's en demo's. Onlangs kondigt hij aan een partij rock binnen te hebben en bij een eerste inspectie zie ik al vier waarvoor ik belangstelling heb. Omdat deze singles binnen drie dagen in Uffelte zijn, gooi ik een tweede bestelling er achteraan. Deze doet er maar liefst tien dagen over, maar ach... Dat levert de volgende tien singles op. 

* Golden Earring- Radar Love (UK, Track, 1973)
Tja, kijk... Ik wil ook nog eens de Amerikaanse MCA hebben maar dat heeft geen haast. Toch moet ik benadrukken dat mijn Nederlandse 'Radar Love' nooit in de beste staat is geweest dus de Engelse is meer dan een extra persing. Ik heb een gevoel dat een kleine poetsbeurt de staat kan opkrikken. Hij is niet slecht, sterker nog: Het is verbluffende Engelse stereo. De blazers in het refrein hebben zelfs een eigen plekje gekregen en de basgitaar klinkt fruitiger dan in de Nederlandse persing. Ja, hij moet wel even worden schoongemaakt maar het zijn keurige prijzen bij Pete. 

* Marillion- Kayleigh (UK, EMI, 1985)
Als ik vanavond naar huis fiets, hoor ik onder andere deze. Ik heb gisteren een vijftigtal jaren tachtig-nummers in een map gegooid. Ook al moest ik hem vijf keer per dag verplicht horen? Het blijft gewoon een wereldnummer. Ademloos geluisterd. Deze is voorlopig nog niet uitgespeeld bij mij!

* Medicine Head- Slip And Slide (UK, Polydor, 1974)
Even gokken? Ach ja, waarom ook niet. Ik ken wel een aantal platen van Medicine Head maar 'Slip And Slide' zegt me niks. Het opleggen begint al goed want het gaatje voelt 'maagdelijk' aan. Het is een eigenzinnig plaatje zoals we dat gewend zijn van de heren. Het is geschoeid op de blues met veel mondharmonica maar ook op een poppy refreintje. Het valt wel in hetzelfde straatje als 'One And One Is One', lastig om voor één gat te vangen. 

* Garnet Mims & Truckin' Company- What It Is (UK, Arista, 1977)
De gok voor de Blauwe Bak. Pete heeft deze single misschien al vier of vijf jaar op zijn site staan als hij een hele partij Arista-promo's op de kop heeft getikt. Daar heb ik wel vaker naar gekeken maar nooit tot een bestelling over gegaan. Ik heb ook al jaren niet van Ebay gekocht en moet zeggen dat ik het irritant vind in vergelijking met Discogs. Het is niet één order, het zijn zes berichten omdat er zes singles in het pakket zitten. Oef, deze is aardig krom maar 'does not affect play'. Garnet Mims staat er op het label maar dat is uiteraard Garnet Mimms. Het is ietwat saaie doorsnee-disco maar ik gun het een plekje in de Blauwe Bak tussen de Engelse persingen. 

* Nazareth- Broken Down Angel (UK, Mooncrest, 1973)
* Nazareth- This Flight Tonight (UK, Mooncrest, 1973)
Ik heb de nummers al wel op verschillende heruitgaven en Duitse persingen maar beschouw deze Engelsen als echte nieuwe aanwinsten. De rest zijn meer 'thuisbrengers'. Ik zie nu trouwens dat 'Broken Down Angel' is geproduceerd door Roger Glover. Dat heb ik nooit geweten! Het is uit dezelfde partij als Golden Earring en ook hier moet ik nog even poetsen. Ja!!!! Zo heb ik 'This Flight Tonight' nog niet. Op de andere persingen heeft het een bescheten geluid en hier is het uitgebalanceerde stereo. Een nummer dat al dertig jaar bij me is maar waarvan ik de eerste vijf jaar niet weet wat het precies is. Ik heb het op een budget-compilaite-cd staan waar het is weggeschreven als 'Who Do You Love' van Juicy Lucy. Het blijkt al snel dat het een ander nummer is maar we hebben dan nog geen Youtube en dergelijke. In 2009 ook Joni Mitchell's origineel leren kennen maar deze mist die aanstekelijke groove van Nazareth. 

* Queen- Seven Seas Of Rhye (UK, EMI, 1974)
Bij Queen schieten de meeste handelaren in een spastische houding. Opeens moet een plaat tientjes kosten terwijl het gewoon een paar euro waard is. Pete is daar wars van. Hij biedt een aantal vroege Queen-singles aan voor een zeer fraaie 'Buy-It-Now'. Ik heb ook mijn oog op 'Bohemian Rhapsody' omdat mijn Nederlandse compleet aan gort is. Nét goed want draaien doe ik hem toch niet. 'Seven Seas Of Rhye' is de volgende interessante. Ik heb het nummer op de b-kant van 'Friends Will Be Friends' maar de originele Engelse EMI voor een zacht prijsje? Daar kan ik geen nee tegen zeggen. En hij klinkt puntgaaf! 

* Donna Summer- I Love You (UK, Casablanca, 1977)
Zijn persoonlijke prinses in 1977. Dat heeft hij ons al eens toevertrouwd. In zijn dromen staat hij met Donna op de dansvloer van de plaatselijke discotheek te swingen. 'I Love You' ken ik uiteraard wel maar is niet de Donna Summer-plaat die je veel in Nederland hoort. Voor mij valt het nummer in de categorie van 'Love's Unkind'. Zelfs als je de dominante disco-dreun van Moroder en Bellotte weg laat, blijft nog altijd een fijne popsong over. Deze is overigens spotgoedkoop en kan wel mee in het pakket. 

* Thin Lizzy- Dancing In The Moonlight (UK, Vertigo, 1977)
Ik heb nooit gezocht naar de Nederlandse maar inmiddels verplicht de collectie om naar Engelse persingen te zoeken. Golden Earring en Thin Lizzy zijn de eerste twee die in het oog springen en me de eerste bestelling laten plaatsen. Na een poetsbeurtje gaat deze vast als nieuw klinken. Hij is op zijn minst niet afgedraaid want dat kan wel bij dit soort platen. 

* U2- Pride (UK, Island, 1984)
'Niet verder vertellen', grap ik tegen Pete na de tweede bestelling. Hij weet dat ik geen grote Queen- of U2-fan ben en nu heb ik opeens een single van elk in het pakket. Hoe komt dat? Voor 'Pride' heb ik een zwak en dat gaat terug naar mijn dj-avonturen in Classics in 2005. Daar ligt de 12" en maakt dat ik verslingerd raak aan dat formaat. Je moet de persoon los zien van de muziek en mijn haat jegens Bono maakt niet dat ik niet naar U2 kan luisteren. Ik vind de latere platen van de band gewoon doodsaai, hetzelfde gevoel dat ik krijg bij Coldplay. 

Hij heeft momenteel een aantal demo's en promo's in de aanbieding waar een paar erg interessante tussen zitten. Blijkbaar komt er ook nog een partij Northern Soul aan. 

Singles round-up: september 5

Als opeens alles even zo loopt als dat je het niet hebt gepland. Dat is de juiste omschrijving voor dit afgelopen weekend. Het vroeg ontwaken wil niet echt lukken en kort na het middaguur wordt de eerste regen en onweer al verwacht. Ik zou nog naar Steenwijk kunnen om post te bezorgen zodat ik morgen klaar ben, maar dan opnieuw...? Dan zit ik daar in de regen en onweer. Intussen houdt PostNL me bezig met een pakketje singles en ik kom niet van huis, buiten Havelte op en neer voor boodschappen. Dan wil ik aan 'Do The 45' beginnen maar blijkt dat de 'oudste' naald van de twee compleet is afgesleten. Oudste mag tussen aanhalingstekens want ook deze heb ik nog geen half jaar. Toch maar weer terug naar de banaantjes van Tonar? Dit maakt dat ik vanavond eveneens vrij ben. Ik ga vandaag beginnen met twaalf nieuwe en recente aanwinsten. Later deze week nog een aflevering met 'algemene oldies'. Ik heb vandaag ook een paar besteld bij Juno dus tegen het einde van de maand méér nieuw en recent werk. De rechterplatenspeler mag aan want links wacht op een nieuwe naald. 

* Cookin' On 3 Burners- Cookin' The Books (Duitsland, Soul Messin', 2025)
'This Girl' is een nummer dat altijd synoniem zal blijven staan aan de eerste weken als inwoner van Uffelte. Buiten dat ik de single zelf nog wel eens draai, hoor ik hem verder wel eens bij de Albert Heijn. Dat vindt voor de supermarktradio de remix van Kungs aan de té harde kant en dus draaien ze daar het origineel van Cookin' On 3 Burners met zangeres Kylie Auldist. Toch is Cookin' in de eerste plaats een instrumentale band Ik ben doorgaans erg voorzichtig met instrumentale jazz en funk maar heb me toch laten verleiden tot deze single. 'Cookin' is het soort Hammond-funk waarover je kan verbazen dat het nog niet eerder is gemaakt. Het lijkt op van alles maar net eigenwijs genoeg om een eigen smoel te hebben. Er zit iets van een instrumentaal refrein in het nummer dat opeens heel erg poppy is en doet denken aan de sound van 'This Girl'. 'Give A Little Lovin' op de flip is gezongen. Het is zangeres Stella Angelico en deze klinkt ook als voorgenoemde Auldist. Het is de soulvolle funk-kant welke herinnert aan 'This Girl', maar voor mij definitief de topkant. 

* The Kevin Fingier Collective- Comin' Home Baby (UK, Fingier, 2025)
Ik denk dat het vinyl nu wel uitverkocht zal zijn want het staat twee weken geleden bovenaan de hitlijst van de vinylsingles. Hoewel Acid Jazz achter dit plaatje zit, zijn de singles gelimiteerd en binnen de kortste keren uitverkocht. Kevin Fingier werkt vanuit Zuid Amerika met lokale muzikanten en weet iedere plaat te laten klinken alsof het nooit 1968 is geworden. 'Comin' Home Baby' is de populaire instrumentale versie van de gezongen evergreen. Nog altijd een grote hit in het Engelse Mod-circuit maar Fingier en de zijnen weten hier niets op aan te vullen. Dan de b-kant, 'Leaving Samsara'. Dat is opeens onvervalste Jamaicaanse rocksteady reggae en laat dit nu de kant zijn waarvoor ik de single heb gekocht! Alleen de drummer verraadt soms dat het een latere opname is, verder klinkt het net zo gruizig als menig klassieker uit het genre uit 1967. 

* Cee-Lo Green- I Want You (UK, Infamous Classics USA, 2025)
Ja, ik durf op voorhand de plaat tot Engels te beoordelen. Ik heb twee jaar geleden een single gekocht op het R&B Classics-label en moet dan vaststellen dat bijna ieder genre zijn eigen 'Classics' heeft en veelal uit de koker komen van een Franse of Engelse dj. Dit is andermaal een 're-work' waarbij Cee-Lo niet op het label wordt genoemd, precies zoals bij de voorgenoemde R&B Classics-single. Cee-Lo heeft een markante soulstem en dus is dit op voorhand een winnaar. Ik moet bekennen dat ik het origineel nog niet heb beluisterd maar vermoedt dat er iets bas aan de groove is toegevoegd. Dat is eigenlijk het procedé van Classics. Ik ben niet de enige die dit steengoed vind want een collega-dj in Engeland loopt ook helemaal weg met deze. 

* Itamar- Sitar Slam (US, Funk Night Field, 2025)
Hoe heeft de postbode me bezig gehouden op zaterdagmiddag? Welnu, ik krijg dankzij de track & trace mailtjes over het bezorgmoment. Om vier uur krijg ik bevestiging dat het is bezorgd en dus ren ik naar de brievenbus. Niets... Via de chatbot van PostNL kan ik geen medewerker spreken maar wel een vraag sturen naar de bezorger van het pakket. Die antwoordt kort: 'Voor de deur'. Daar staat het niet. Zelfs bij de deur van de schuur gekeken. Inmiddels zijn ook de buren op de hoogte maar ook zij kunnen niet helpen. Vanmiddag gaat de bel en staat buurman voor de deur. Staat het pakket bij zijn achterdeur... Dus PostNL krijgt morgen een klacht! Het Funk Night-label is al een paar jaar een favoriet maar ondanks de 'funk' in de titel zijn dat ook pop- en soulplaten. Met Funk Night Field gaat het label naar de roots met instrumentale funk dat klinkt als verloren gewaande opnames uit de jaren zestig. JJ Whitefield heeft ook mee geschreven aan 'Sitar Slam' en is de producent. Met zo'n titel heb je meteen mijn aandacht! Lekkere harde sixties funk met een prominente sitar voor de melodie. Het werkt! 'Phin Phun' gaat door op de psychedelische trip maar funkt naar mijn mening minder. 'Sitar Slam' is een heerlijke novelty!

* Messiahs Of Glory- Can't Find Another Love (UK, Celestial Echo, 1970, re: 2025)
Een paar weken geleden heb ik de single behandeld van Elder Ward & The Ward Singers en noem daarbij dat er 'Part One' op het hoesje staat. Welnu, dit is 'Part Two'. Greg Belson heeft eerder dit jaar een album uitgegeven met nummers uit de HOB-catalogus en mag in dat kader hier twee nummers aanbieden via Celestial Echo. Ik ga vanaf nu het label in de gaten houden en straks hebben we eentje van eerder dit jaar. Ik heb vandaag de nieuwste aanwinst van het label aangeschaft. Je kan de gospel overlaten aan ome Greg en dit is andermaal een parel uit de rijke catalogus van het label. Een steady soulvolle groove met totaal bezielde heren aan de microfoon. Op de flip staat 'Jesus Hold My Hand' van The Royal Travelers en, als ik me niet vergis, is deze nog niet eerder op vinylsingle verschenen. Dat is muzikaal iets vriendelijker dan de donkere groove van de Messiahs, maar is minstens net zo hypnotiserend om je in een totale extase te laten dansen in het licht van de heilige geest. Of zoiets... Ik krijg spontaan goede luim van dit soort platen. 

* Orchestra Mambo International- Mi Mambo (UK, Echo Labs, 2025)
Ik geloof dat ik de 'issue' nog altijd niet heb gezien hoewel de oorspronkelijke releasedatum staat op begin september. Hij staat wel op Discogs. Deze proefpersing is desondanks een maand onderweg geweest dus ik heb niet echt een grote primeur. Ik draag Si Cheeba en zijn Echo Chamber- en Echo Labs-label een warm hart toe maar in werkelijkheid is dit een 'aardappeltje anders' voor de Blauwe Bak. Opeens zitten we kopje onder in de salsa en de mambo. Is het goed gegaan met de proefpersing? Niet dus, de kanten zijn omgedraaid. Op kant A staat het origineel, de b-kant is duidelijk een remix van de hand van Si Cheeba. Het origineel is niet te versmaden maar Cheeba maakt het geschikt voor de Blauwe Bak. 

* James Reese & The Progressions- Joker (UK, Najma/Super Disco Edits, 1972, re: 2017)
Chris van Midas Touch heeft onlangs een kleine update gedaan voor wat betreft de 'new-ish' heruitgaven en in dat kader biedt hij deze van James Reese & The Progressions aan. Het is mijn kennismaking en kijk meteen op Discogs. HHV in Berlijn heeft er eentje, maar dan... Zou Juno er nog eentje hebben liggen? Jawel! Voor de originele verkoopprijs want sommigen liggen al een tandje hoger. Reese neemt het nummer op in 1972 maar zal 45 jaar op de plank blijven liggen. 'Joker' is onweerstaanbare crossover-sweet soul. Het lijkt op momenten op 'What's Going On' van Marvin Gaye (het 'Where did you come from'  met name). Het is een 'builder' ook al moet een paar maal een 'keychange' eraan te pas komen. Nu al één van de ultieme favorieten van 2025 voor mij. Op de b-kant staat 'He'll Never Go' en dat heeft een funky crossover-soul-benadering. Toch mist het de aantrekkingskracht van 'Joker' maar zeker niet slecht!

* The Swan Silvertones- If You Believe Your God Is Dead (UK, Celestial Echo, 1972, re: 2025)
Opnieuw uit de HOB-catalogus maar ditmaal zonder de medewerking van Greg. Wel een hele klassieke gospel-single van een koor dat al sinds 1938 bestaat. Ik geloof dat ik het heb gehoord in één van de eerste radioshows van Greg waarvoor ik de computer aanzet. Een heuse gospelfunk-klassieker van de bovenste plank. 'He's Sweet I Know' is goed genoeg voor een b-kant maar totaal niet interessant als je op zoek bent naar groovy of funky gospel. 

* Alice Taylor- Sounds Ridiculous (UK, Soul Junction, 197?, re: 2024)
Uit Philadelphia en uit de stal van Manny Campbell, een man die recentelijk heel actief is met het uitventen van zijn jaren zeventig-opnames. Deze single heeft in de jaren zeventig al eens een release gehad maar is zeldzamer dan een zuurstokroze Bugatti. Ik kom terecht op de site van Soul Junction vanwege de nieuwste release maar besluit even verder te kijken. Deze van Alice Taylor heb ik vorig jaar helemaal gemist. Het origineel heeft een zware ruis op de achtergrond en dat is door Soul Junction vakkundig weg gemastered. Een onweerstaanbare plaat is het resultaat. Op de flip staan twee versies van 'Rock'N'Roll Singin' Superstar', in de jaren zeventig de eigenlijke a-kant. Daarvoor moet ik de platenspeler op 33 toeren zetten en dat doe ik niet. Beter dan 'Sounds Ridiculous' gaat het hem niet worden!

* The James Taylor Quartet- Wildflower (UK, Acid Jazz, 2025)
Je komt hondenkoekjes tekort als je zomaar Bello naar je toe roept en het kan ook druk worden als je gaat roepen om James Taylor. Omdat de Amerikaan nooit een kwartet heeft gehad dat hij naar zichzelf heeft genoemd, komt de Engelse James Taylor ermee weg. Taylor is al vanaf de vroege jaren negentig actief met materiaal voor de Mods en keert in 2025 terug bij Acid Jazz voor deze single. De b-kant kan me niet echt bekoren, weet ik nog van de eerste luisterbeurt op de site van Juno. 'Wildflower' is daarentegen 'sunshine pop' met een Mod-ondertoon en staat voor mij synoniem aan de afgelopen vakantie. Een beetje Style Council in de mix met The Grassroots. 

* JJ Whitefield - Flute Punch (US, Funk Night Field, 2025)
JJ Whitefield is een Duitse multi-instrumentalist en dus ook verantwoordelijk voor de Itama-single. 'Flute Punch' is eigenlijk dezelfde soort sixties funk maar nu met een fluit. Tja, dat is een combinatie die we wel kennen maar het maakt het zeker niet minder leuk. Het is alleen niet heel erg essentieel. Op de b-kant een 'dub mix' van zijn 'Comin' At Ya'. Dat is dus reggae-dub. Niet slecht maar ook niet geschikt voor de Blauwe Bak. Dat is net weer een bruggetje té ver...

* Donald Byrd- Think Twice (UK, Major Keys, 1975, re: 2025)
Ik ben een beetje verbaasd als de bezorger voor mijn deur staat met een platte pizzadoos. Ik verwacht immers niets groters dan 7"-formaat? Dan blijkt dat ik niet goed heb gekeken bij het bestellen van deze plaat van Donald Byrd want deze blijkt op 12" te zijn. Ik moet bekennen dat het een 'kassakoopje' was en als ik had geweten dat het 12" was geweest, had ik hem waarschijnlijk niet gekocht. Als ik een 12" uit de koffer pak moet er stevig worden gedanst en daarvoor is deze me té mellow. Toch denk ik dat ik het wel een kansje wil gunnen om te groeien. Nog twee maanden te gaan tot de Blauwe Bak Top 100 dus er kan nog veel gebeuren? 'Where Are We Going' op de flip klinkt ook niet verkeerd. Enige klacht blijft dat het 12" is en geen 7". 

Een eeuwig beeld uit het verleden: Zaterdag 21 september 2024

Ach, vooruit. Ik had voor vanavond een 'Singles round-up' in gedachten gehad maar daarvoor wacht ik nog op twee pakketjes. Die komen volgende week dus aan bod. De plannen voor morgen zijn heel erg ambitieus en ik hoop dat ik een beetje vroeg op pad kan gaan. Vroeg op de avond wordt er regen en onweer voorspeld en dan ben ik liever in de buurt van mijn huisje. '20092009' is altijd een datum geweest waarbij iets speciaals wil doen in de volgende jaren. De fietstocht op de laatste zaterdag van de vakantie in 2024 brengt me door Grolloo en daar besluit, als het weer het toelaat, om op donderdag 19 september opnieuw het Cuby & The Blizzards-museum te bezoeken. Zoals ik de afgelopen week al heb geschreven, verandert mijn houding naarmate Grolloo in het vizier komt. Het is zulk prachtig weer, het is eigenlijk zonde om deze middag in een museum door te brengen. In plaats daarvan maak ik een uitgebreide fietstocht en geniet van een maaltijd bij de chinees in Westerbork. Voor de zaterdag heb ik een concert in de agenda staan. Ik heb Gercoh een paar weken eerder op de radio gehoord en heb gelezen dat hij samen met een bevriende muzikant zal spelen in de muziekwinkel van zijn ouders in Zuidwolde. Ik heb deze dag vrij genomen van het werk maar hoor een paar uur voor het optreden dat het niet doorgaat. Weer hetzelfde verhaal als de donderdag in Grolloo. Eigenlijk is het zonde om binnen te zijn met dit weer. We gaan evengoed op de pedalen. 

Eerst over Ansen en Ruinen en dan pak ik zelfs een stukje Hees mee. Vanuit Echten fiets ik een alternatieve route naar het kanaal. Vanuit daar naar Hoogeveen en al snel het zuiden in. In Hollandscheveld wil ik nog een foto maken van de oldtimer die in de berm staat als kunstobject maar neem niet de moeite om het apparaat te zoeken. Gewoon lekker verder fietsen. Als je stil staat, is het namelijk best warm te noemen op deze zaterdag. Ik heb mijn nieuwste jasje aan en deze is zeer brandbaar. Ik sta mezelf niet toe om een sigaartje te roken op de fiets als ik dit kledingstuk draag. Deze middag vergezelt het ding me, hoewel ik best zonder jas had gekund. Ik fiets naar Slagharen en eveneens langs het ponypark. Alhoewel? Is er nog een pony te vinden anno 2025? In de buurt van het gehucht Collendoorn rook ik mijn eerste sigaartje van de dag. Dan gaat de jas ook even uit want dat kan best. Ik heb mezelf inmiddels een doel gesteld: De kringloopwinkel in Hardenberg waar ik in de vakantie langs ben gekomen. Ik ben klokslag vier uur in het centrum van Hardenberg en dat is het moment waarop de winkel haar deuren sluit voor het weekend. Jammer dan...? Uiteindelijk wint het plezier in het fietsen van de platenjacht. 

Ik fiets kriskras door Hardenberg en als ik op het punt sta om de plaats te verlaten, fiets ik bijna door een supermarkt heen. Daar haarl ik een pak karnemelk-met-smaakje. Ik heb nog broodjes in de tas zitten van donderdag en deze zijn wonder boven wonder nog best eetbaar. Ik geniet van het pak drinken en de broodjes op het bankje aan het kanaal bij Loozen. Ik zou ontzettend graag terug willen naar zaterdag 21 september 2024 en op dit bankje plaats willen nemen. Gewoon kijken naar het water en zwaaien naar de bootjes die voorbij komen. Toch moet ik op een bepaald moment weer in beweging komen en daarmee gaat de wereld ook door met draaien. Ik vervolg mijn weg naar Gramsbergen. Bij De Haandrik richting Laar en zelfs nóg een dorp in Duitsland gezien. Ik fiets ditmaal anders dan een jaar ervoor en dat scheelt een stuk industrieterrein. Inmiddels heb ik het plan gemaakt om de zaterdag net zo te besluiten als een jaar eerder. Door Coevorden naar Dalen voor een maaltijd en daarna de turbo aan naar Hoogeveen. 

In Hollandscheveld is een groot feest aan de gang. In het dorp zelf moet ik tegen een file van auto's in fietsen en tussen Hollandscheveld en Hoogeveen kom ik zeker een honderdtal fietsers tegen die onderweg zijn naar het feest. Bij een tankstation drink ik een dubbele espresso en ga verder op mijn dwaaltocht door Hoogeveen. Dan herken ik opeens het kanaal en is het allemaal vrij eenvoudig. Ik fiets zo naar Echten toe. Tussen Echten en Ruinen is het afzien. Het is mistig en het fietspad is slecht verlicht. In Ansen wordt een feestje gevierd maar in Uffelte heerst de rust weer. Op zondagmiddag ga ik ook nog een 'eindje' fietsen en laat zelfs de jas thuis. Die had ik vroeg op de avond wel kunnen gebruken! Ik fiets onder andere langs het Blauwe Meer. 'De foto's willen niet echt lukken', schrijf ik een jaar geleden. Ik heb de foto's nog wel maar het water is niet echt blauw. 

Zo eindigt een erg bijzonder weekend. Het laatste weekend van september is het niet veel soeps qua weer. Als ik op zaterdag 5 oktober naar Steenwijk ga voor mijn dj-optreden in De Buze maak ik al stiekem plannen voor morgen want ook deze zondag zal het fraai weer zijn. Ik sta eigenlijk op het punt om te vertrekken als opeens de telefoon gaat...

Ik kan tot 30 september kosteloos annuleren maar heb de b&b in Hardenberg van afgelopen april gereserveerd van zondag 5 tot en met donderdag 9 oktober. In deze dagen krijgen jullie in ieder geval de Top 54. 

Honderd achteruit 2023: The Condors + The Toys

Een weemoedig weekend? Verklaar u nader? Welnu, een jaar geleden was het precies zoals het morgen en zaterdag belooft te worden: Een allerlaatste weekend met zomers weer (hoewel we vorig jaar in oktober ook nog een paar vrij warme dagen hebben gehad). Een jaar geleden wil ik op de fiets naar Grolloo voor het Cuby-museum, maar... Ik zal wel arriveren bij het museum maar heb geen zin om met dit weer naar binnen te gaan. In plaats daarvan maak ik een mooie lange fietstocht en steek aan bij de chinees in Westerbork. De vrijdag moet ik werken maar zaterdag heb ik ook vrij. Eerst staat er een concert in de planning maar als dat op het laatste moment niet doorgaat, heb ik een fietstocht ter vervanging. Een fietstocht waar ik nog heel vaak aan terug denk. Wellicht dat ik er toch nog een berichtje aan ga spenderen. Dit jaar heb ik geen speciale 20 september-vieringen in mijn hoofd, maar dan opnieuw... het gaat zaterdag erg warm worden en dan moet ik wel even kilometers vreten op het stalen ros. Ik schuif de post van zaterdag door naar maandag. Vanmiddag heb ik mijn schoenen opgehaald in Diever maar het grijze weer geeft me niet veel zin om te fietsen. Dan gaat het als vanzelf en ik fiets prachtig door de bossen naar Ansen. Even zo goed toch nog een leuk stukje gefietst. Niet genoeg voor een bericht, wellicht dat ik het zaterdag of zondag ga noemen. Nu een dubbelaflevering van de 'Honderd achteruit'. Van de eerste band is de informatie té summier voor een volledig bericht, de tweede heb ik nog niet eens opgezocht. In de Gele Bak Top 100 van 2023 vinden we 'Tomorrow' van The Condors op 44 en 'Attack' van The Toys op 46. 

Ik ken beide nummers niet vóór 2023. In geval van The Condors is het een plaatje dat ik ken uit het Hitdossier en waar ik toch wel een beetje nieuwsgierig van word. Van The Toys ken ik alleen 'A Lover's Concerto' en deze opvolger ziet er té aantrekkelijk uit. Met de laatste maken we kennis met een handelaar die we normaliter niet tegenkomen in de 'Honderd achteruit'. Ik bestel sinds een paar jaar geregeld bij Chris in Engeland want hij is zonder meer de meest servicegerichte verkoper die ik ken. Hij heeft een aparte afdeling met Engelse persingen, waar hij zelf overigens niets van moet hebben, en tot een paar jaar geleden zitten daar soms ook een paar 'algemene pop'-singles tussen. Die besluit hij op een zeker moment in de aanbieding te doen voor vijf pond per stuk en in dat kader koop ik ook deze van The Toys. Dat is op 20 april 2023. The Condors schaf ik een maand later aan, op 21 mei 2023, bij René op Discogs, tevens een volger van deze praatpaal. Ik begin met de nummer 44 en dat is 'Tomorrow' van The Condors uit 1967. 

Ah, die link heb ik nooit gelegd! The Condors komt namelijk voort uit Freddy Scott & The Condors. Dat maakt in 1964 een single voor RCA en, het meest bekend, de flexidisc 'Puch Voor Fans'. Hierop speelt de band uit Rotterdam twee deuntjes en deze krijg je uitgereikt bij je lokale Puch-dealer. Wim Schreijnders en Aad Ras zijn de enige twee bekende namen binnen The Condors. In 1966-67 maakt de groep drie singles. De eerste en derde verschijnen op het Tania-label terwijl 'Tomorrow' door RCA op de markt wordt gebracht. Het krijgt zelfs een Duitse release. Daar houdt meteen wel het hele verhaal op want meer informatie kan ik niet vinden. Rest me alleen nog te melden dat 'Tomorrow' een Top 40-hit is geweest. Het staat in begin 1967 vier weken in de lijst en piekt op nummer tweeëntwintig. 

The Toys is een damestrio uit Jamaica, New York (als in 'Funkin' For Jamaica' van Tom Browne) waarvan Barbara Harris het voornaamste lid is. De groep bestaat van 1961 tot en met 1968. Barbara Harris wordt geboren in North Carolina maar als ze elf jaar oud is, verhuist ze met haar familie naar de Queens. Ze heeft al de nodige zangervaring opgedaan in de kerk. Een paar jaar later start ze een groep met vier andere danes: Barbara Parritt, June Montiero, Betty Stokes en Betty Blocker. Twee Barbara's en twee Betty's in één groep, dat moet lastig zijn geweest. De beide Betty's verdwijnen al snel van het toneel en de rest gaat door als een trio. De groep gaat The Charlettes heten en werkt vooral als begeleiding voor andere artiesten. Toch wordt The Charlettes gespot door iemand die hen in contact brengt met Bob Crewe. Die is juist zijn Dynovoice-label begonnen en The Charlettes is één van de eerste acts, hoewel de naam meteen wordt veranderd in The Toys. 

De groep wordt voorgesteld aan de heren Sandy Linzer en Denny Randell die de groep gaan voorzien van de hits. De heren krijgen een boek in handen met pianosonates van Bach en nemen een stuk en laten dat samensmelten met een Motown-ritme. Flink laten doorkoken en je krijgt 'A Lover's Concerto'. The Toys staat opeens in het middelpunt van de belangstelling want het eindigt op twee in de Billboard (nummer 1 in de Cashbox) en ook in Engeland komt de single in de top vijf terecht. Menig andere songschrijver en producent zou de hit hebben opgevolgd met een 'A Lover's Concerto deel 2', maar niet Linzer-Randell. Natuurlijk is ook 'Attack' een puik stuk commerciële 'girl group pop', maar het blijft weg bij de grote hit. Toch doet dit het een stuk minder. In Amerika bereikt het 18 op de Billboard en nummer 36 in Engeland. 'Baby Toys' en 'May My Heart Be Cast Into Stone' bereiken wel de top honderd maar een héél eind buiten de top twintig. De laatste heb ik dit jaar nog gekocht en heb ik een plekje in de Blauwe Bak gegund. 

'Sealed With A Kiss' levert een 'bubbling under'-hit op in 1968 en daarna is het spoedig afgelopen met The Toys. Alleen Harris blijft actief in de muziek. In latere jaren zingt ze met haar eigen Toys de grote hits op revival-feesten. In 1998 maakt ze een solo-cd met louter eigen nummers en in 2016 verschijnt een single van haar. Daarmee is ook het hele verhaal van The Toys verteld. In de volgende aflevering van de 'Honderd achteruit' gewoon weer één band waarover ik een telefoonboek vol zou kunnen schrijven. 

Week Spot: Van McCoy

Vandaag een Jantje van Leiden maar dat heeft mede te maken met het concept dat ik momenteel voer in 'Do The 45'. Het idee is om de Week Spot ergens in het tweede uur te laten vallen in de show en dus ben ik afhankelijk van de lijst met platen voor de komende week. Daar zitten deze week niet veel platen bij die beslist eens de Week Spot moeten worden en in veel gevallen heb ik al eerder uitgebreid geschreven over de artiest. Dat geldt ook zeker voor Van McCoy. Hij heeft jaren geleden een standbeeld gekregen in de 'Beeldenroute' https://soul-xotica.blogspot.com/2014/06/beeldenroute-van-mccoy.html Ook is zijn naam meerdere malen gevallen als schrijver, arrangeur en producent bij andere Week Spots. Geïnspireerd door de Teddy Randazzo-magie heb ik eigenhandig de Van McCoy-magie uitgevonden. Zodra een plaat een beetje als Van McCoy klinkt in het arrangement kun je er bijna gif op in nemen dat hij dit werk ook voor zijn rekening heeft genomen. Van mag nu eens in zijn eentje in de schijnwerpers staan met een Week Spot want 'The Shuffle' uit 1977 verdient deze titel in deze week. 

Twee 12"-singles achtereen wil ik ook voorkomen, anders zou Shiva nog een mogelijkheid geweest kunnen zijn. Het is een ietwat weemoedige tijd en 'The Shuffle' past daar mooi. Zoals ik al eerder heb geschreven, wordt het door Veronica gebruikt 'Veronica komt naar je toe deze zomer', gok ik in juni. Ja, het is volgens mij het muziekje dat gebruikt wordt om te laten zien waar het Veronica-promotieteam in de komende week is te bewonderen. Blonde meisjes in hotpants met een Veronica-shirt aan. In de jaren tachtig mocht dat nog! Dit komende weekend wordt weer een weekend vol herinneringen aan een jaar geleden. Misschien dat ik er nog een berichtje over ga schrijven. Zoals het nu lijkt begint het morgen al met een fietstochtje. Mijn oude gympen vallen sinds een week uit elkaar en mijn 'nieuwe' gympen liggen nu bij het ophaalpunt in Diever. Die ga ik morgen in ieder geval halen. 

Het zilveren goud: 2000 deel IX

De laatste keer dat ik 'Het zilveren goud' heb gedaan is het 5600e bericht. De slingers blijven dan achterwege maar ik trakteer mezelf wel op een extra lekker chocolaatje bij de koffie. Inmiddels ben ik aan bericht 5664 begonnen. 'Het zilveren goud' loopt begin augustus even vertraging op omdat ik helemaal zeker van iets wil zijn. Ik weet het nu iets beter te reconstrueren maar moet toegeven dat de herinnering na vijfentwintig jaar een beetje stuk is gegaan. Het is in ieder geval al niet de meest memorabele Woodstock-editie. Inmiddels is het halverwege september en komen er weer nieuwe herinneringen bij in het spel waardoor het weer nét even eenvoudiger is om een bericht uit de computer te rammelen. De singles zijn allemaal uit juli 2000. In augustus koop ik geen singles en in september een stuk of drie. Die gaan volgende maand mee in 'Het zilveren goud' want ook oktober is een maand zonder platen. Tenslotte kent november 2000 een zestal singles en dan is het even voorbij tot januari of februari 2001. Ik ga vanavond in vogelvlucht door Woodstock en de maanden augustus en september. 

De jonge generatie zal het met enige verbazing lezen. In de late jaren negentig is er wel zoiets als internet, maar het werkt zo omslachtig dat het alleen voor nerds en professionals is weggelegd. 'Wat zou er dit jaar op Woodstock staan', is iets waar ik jaren achtereen naartoe heb geleefd. Vóór 1998 moet ik op de Solex stappen en in de regio van Steenwijk gaan rijden om op de borden de eerste namen te zien. In 1998 en 1999 bel ik vanuit Mossley naar Tuk. Het is nog de tijd dat ieder bedrijf een fax heeft en ze sturen me het programma per fax. Dan een dag of een paar van tevoren naar het Woodstock-terrein en alvast de sfeer opsnuiven. Dat alles is compleet anders in 2000. Ik woon al ruim een maand in Tuk als het festival plaats heeft en het gevoel van drie dagen per jaar is omgezet in iets van iedere dag. Nu ik onderdak heb in Tuk kan ik eindelijk ook eens vriend Kees uitnodigen. Ik heb hem in 1998 leren kennen op het Woodstock-festival en is in 1999 eveneens van de partij. Het dakraam van mijn caravan is een jaar eerder gesneuveld waardoor we dit jaar niet samen in de caravan hoeven te slapen. Ik ben wel iets gewend en rol mijn slaapzak uit op de vochtige kussens. Ik denk dat Kees evengoed zijn tentje heeft meegenomen. De eerste nachten verblijft hij bij ons in Tuk. 

We maken wandelingen over de Woldberg en de vrijdag rijden we een eind rond in de omgeving. Ik kan me de lunch in Diever nog goed herinneren en verder toeren we in de omgeving van Dwingeloo, Dieverbrug en Eemster. Ik heb totaal geen herinnering meer aan de acts die in 2000 hebben opgetreden buiten The Stranglers om op de zaterdagavond. Dan is Kees al naar huis gegaan. Ik tref iemand op zaterdagavond die zwaar teleurgesteld is. Hij is een Stranglers-fan en wil dolgraag het Woodstock-shirt hebben met de vermelding van The Stranglers. Ik verkoop mijn t-shirt voor, ik geloof, dertig gulden. Tegenover de oorspronkelijke aankoopprijs van vijftien gulden is dat een goede deal? Ik vertel het later aan een van de organisatoren en die is niet onder de indruk. 'Of je koopt een biertje of je koopt de hele tent'. Ik kom hetzelfde shirt twee jaar later tegen op een rommelmarkt waardoor ik enige tijd later de collectie weer compleet heb. 

Ik heb bij de eerdere bezoeken aan Steenwijk en omgeving altijd een bepaalde 'magie' gevoeld. Nu is het opeens mijn thuishaven en is dat vakantiegevoel verdwenen. Toch kan ik nog wel genieten van de fietstochten in de omgeving. Ik gebruik daarvoor de fiets van de huisbaas. Mijn enige vervoermiddel is de scooter en die staat al even kaduuk in de garage in Tuk als dat hij in De Bilt heeft gestaan. Ik kan me een tocht door het Drents-Friese Wold herinneren. Doldersum en zo. Er gaat een wereld voor me open! De thuissituatie begint steeds beter te bevallen. Mijn huisbaas heeft, zoals verwacht, de weddenschap gewonnen. De huisvriend zit drie weken later opzettelijk alweer aan het bier en overhandigt hem de duizend gulden. Het is voor hem een peulenschil maar voor mij een investering in een betere gezondheid voor de huisbaas en een vooruitgang in het woongenot. Huisbaas blijft aan de alcoholvrije biertjes voor in ieder geval de rest van het jaar. Ik deel soms ook mee in de maltbiertjes want ik heb ook een paar 'droge' momenten in deze periode. Huisbaas is op de hoogte van mijn plannen. Ik ga boeken schrijven. Toch voel ik ergens de behoefte om toch nog iets te doen mijn ervaring in de kringloopwinkels. In september 2000 meld ik mezelf als vrijwilliger bij de kringloop in Steenwijk. 

Dat is echter van korte duur. Ik heb in de meubels door de jaren heen geleerd dat je de zaak zó moet inrichten dat de grote dingen vooraan staan. Het maakt het winkelbeeld niet echt aantrekkelijk maar het scheelt enorm met sjouwen. Daar willen ze in Steenwijk niet aan. Dan krijgen we te horen dat we geen grote bergmeubels meer mogen halen, behalve als het antiek is. Ik zit op de bus met een oudere vrijwilliger met een véél te gezellige babbel. We hebben een ophaal voor wat spullen aan de Paul Krugerstraat in Steenwijk. Een meisje in een bovenwoning heeft onder andere een bergmeubel. Een afschuwelijk ding. De chauffeur is echter erg gecharmeerd van het jonge meisje en dus moet het ding mee. Ik loop onder de kast achterstevoren op de trap. Hij staat nog bovenaan en staat oeverloos te ouwehoeren met het meisje terwijl ik de kast moet houden. Als we in de bus zitten vraag ik hem niet al te vriendelijk om me meteen af te zetten bij de winkel want ik ben er wel klaar mee. Het avontuur heeft niet langer dan drie weken geduurd. Ook hier de nodige dingen meegemaakt. Chauffeurs met geheime handeltjes en dergelijke. Ofwel: Spul dat nooit in de winkel zal komen maar rechtstreeks thuis wordt afgeleverd. 

De huisvriend is blij verrast als blijkt dat ik niet te beroerd ben om te werken maar ook erg gesteld ben op mijn vrijheid om boeken te kunnen schrijven. Hij zwaait de scepter op een kunstmestoverslag waar hij wel een paar handen kan gebruiken. Hoewel hij enerzijds bikkelhard is, lijkt hij ergens begrip te hebben voor mijn vertraagde motoriek. Ik pak de dingen niet alijd even handig aan en hij laat me dan wat aanrommelen. Tenslotte helpt hij me en geeft advies hoe ik het de volgende keer moet aanpakken. Hoewel het via Randstad gaat, vertelt hij me dat ik het moet verzwijgen voor de sociale dienst. De eerste keer geef ik het nog wel braaf op en zie dan dat ik tot op de laatste cent wordt gekort. Dat gaan we voortaan anders doen! Volgende maand meer hierover!

3288 I've Got The Music In Me - The Kiki Dee Band (NL, Rocket, 1974)
3289 Tulane - The Steve Gibbons Band (NL, Polydor, 1977)
3290 Unbeschreiblich Weiblich - Nina Hagen Band (NL, CBS, 1979)
3291 Blue Hotel - Chris Isaak (Duitsland, Warner Bros., 1987)
3292 Love Like Blood - Killing Joke (NL, Polydor, 1985)
3293 Love & Pride - King (NL, CBS, 1984)
3294 Can I Get There By Candellight - David McWIlliams (NL, Major Minor, 1967, re: 1969)
3295 Egyptian Reggae - Jonathan Richman & The Modern Lovers (NL, Beserkley, 1977)
3296 Sweet Pea - Tommy Roe (US, ABC, 1966)

Ik denk dat Steve Gibbons één van de eerste gevallen is in mijn collectie waarbij ik een afwijkende persing ga verzamelen. Ik heb namelijk de Engelse in 1996 in Denemarken gekocht maar vind de Nederlandse ook wel fraai in de collectie. De singles zijn in 2000 allemaal zonder hoes. Het hoesje van Kiki Dee heb ik al jaren geleden eens gevonden, Killing Joke is een latere upgrade. Bij David McWilliams heb ik de letterlijke titel overgenomen van het label. Dit is me overigens nooit eerder opgevallen: 'Candellight' in plaats van 'Candle Light'. Ik heb deze inmiddels ook in de 1967-uitdossing op de Nederlandse Ariola. Volgende maand gaan we dus de 3300 voorbij. Verder zal het verhaal dan gaan over kunstmestkorrels en Het Bolwerk.