Het einde van de opruiming nadert met rasse schreden. Maandag en dinsdag nog Ferre Grignard en Nico en dan is dat weer gedaan. Morgen ga ik vervroegd kleur bekennen, zondagavond een kwekverse kwiskakel als ik terugkeer van de Nationale Popkwis in Amstelveen. Maar eerst nóg een belangrijk vertegenwoordiger van de kortlevende 'goodtime music'. The Mamas & The Papas maakte daar deel van uit, alsmede The Lovin' Spoonful.
Engeland had de skiffle, Amerikanen de jug. In beide gevallen waren de instrumenten eenvoudig en goedkoop zelf te vervaardigen. Ideaal voor de man in de straat die alleen maar kon dromen van een contrabas, maar wel een theekist, bezemsteel en nylon draden had.
In 1965 had The Byrds de Amerikaanse folkrock min of meer uitgevonden. Lieden als The Love en Barry McGuire volgden, maar die folkrock-rage was evenmin een lang leven beschoren. De keuze was óf roemloos ten ondergaan als McGuire, óf een radicale omslag maken.
En zo ontstond de 'goodtime music', in retrospect de opmaat tot de flower power van 1967. The Turtles, The Young Rascals en The Association waren andere namen. Muziek die geworteld was in de folk, maar tekstueel van positief levensgeluk getuigden.
John Sebastian kwam uit de jug en diens' groep The Lovin' Spoonful had nauwe connecties met de folkblues. De groep was slechts twaalf maanden enorm succesvol. Na april 1967 droogden de hits op. In 1968 verliet Sebastian de groep, die nog een jaar doorsukkelde. 'She Is Still A Mystery' is zondermeer de beste van hun latere singles. Het stond in oktober 1967 een weekje in de Tipparade.
Producer Erik Jacobsen kende pas in de jaren tachtig weer succes met Chris Isaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten