Dankzij een fikse nacht slaap, is het nu zaterdagochtend om half negen dat ik mijn posting voor vrijdag schrijf. En ik zit met mijn handen in het weelderige haar. Over twaalf uren moet ik een Herman Brood-tribute opluisteren. Nu is dit verhaal niet nieuw, want ter voorbereiding van de Johnny Cash-tribute had ik dezelfde twijfel, wat uitmondde in een van de meest avontuurlijke sets die ik ooit heb gedraaid.
Alleen had ik toen handvaten. Het persbericht had toen country en gospel beloofd. Tot mijn grote schrik bleek ik het ook nog in huis te hebben! Bij Herman Brood wordt beloofd dat ik muziek zal draaien die Herman tot (!) muziekant hebben gemaakt. Buiten de taalflater, wat moet je ermee?
Herman was een rechtgeaard rhythm & blues-man die op meerdere fronten zijn tijd vooruit was. Terwijl James Brown in Nederland nog geen deuk in een pakje boter kon slaan, had Brood een elpee van hem (zie juli: Een reden voor een gezellig hoesje). Toen begon zijn roemruchte tijd bij Cuby, werd door Philips gedwongen zijn biezen te pakken, vanwege zijn openlijk heroïnegebruik. Hee! Dat inspireert! Brian Eno moest uit Roxy Music omdat hij betrapt was door de president van Island, terwijl Eno lag te trekken in de kleedkamer. Chips, waar is 'Seven Deadly Finns'?
Hoewel Brood's leven erg rock'n'roll was, kan ik hem muzikaal niet daarmee associëren, of het moet een 'Nut Rocker' van B. Bumble And The Stingers zijn. En toch... het is zó aanlokkelijk om de avond met rock and roll te besluiten.
Het dilemma is: Of graaien in de kroegkneiters óf blanco beginnen bij de elpees. In de loop van zondag vindt u hier de uitkomst. Of vanaf acht uur in De Buze natuurlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten