Als er één jaar is wanneer ik niet naar de reguliere radio luister, is het wel in 2005. Het is traditie dat ik een hoesje van een (cd-)single als afbeelding doe en de meeste jaren kan ik zo wel eentje bedenken. Voor 2005 moet ik zelfs een Top 100 van het jaar raadplegen en ken de helft niet. 'Unwritten' van Natasha Bedingfield heb ik pas jaren later leren kennen. Niet meteen een plaat waar ik mee weg loop, maar qua titel lijkt het ook wel weer mooi te passen. We komen nu immers in een periode van mijn leven aan welke grotendeels 'unwritten' is. In 2004 is de rock'n'roll positief geweest, in 2005 keert de rock'n'roll in negatieve dingen. In 2005 besluit ik dat het me allemaal niet meer zoveel kan schelen. Een trend die ongeveer twee jaar voort zal duren. Dan wil ik proberen dingen te herstellen maar blijkt het allemaal al té laat. Gelukkig is al die tijd de muziek aanwezig en sleept me door de tijd heen. Ook volop muziek in het verhaal over 2005 hoewel niets daarvan op de hitparade heeft gestaan of op single is verschenen. Het verhaal begint al in de eerste uren van 2005.
In september 1993 heb ik met eigen ogen kunnen aanschouwen wat harddrugs kunnen aanrichten bij een mens. Ik rook in de jaren negentig en daarna wel eens een jointje, maar ik moet direct toegeven dat ik de 'kater' niet lekker vind. Het gaat vaak gepaard met alcohol en dat is geen fijne combinatie. Hoofdpijn van de drank is één maar de jointjes maken me helemaal als een zombie. Van zwaardere dingen heb ik mezelf altijd gedistantieerd. In Steenwijk is het een beetje onderdeel van de cultuur. Zo heeft het in de jaren negentig en de nieuwe eeuw ieder jaar een 'witte kerst'. Er is altijd een grootgrutter die kerstboodschappen doet in Amsterdam en deze op Tweede Kerstdag via de horeca laat rondgaan. De restanten kunnen tijdens oud en nieuw worden opgemaakt. Ik vier oud en nieuw eerst bij de goede vriend die in 2020 is overleden. Hij heeft echter een uitnodiging van een kameraad van hem. Daar aangekomen ligt de speed in lijntjes op ons te wachten. Hoewel ik altijd tegen harddrugs ben geweest, neem ik ook een paar snufjes. Ofwel: Zoveel dat ik zesendertig uur geen behoefte aan slaap heb. Ik sta nog zo straks als een deur als ik 's avonds in Classics moet draaien en het feest gaat heel lang door. Paultje is daar ook bij en volgens mij heb ik deze avond onlangs nog eens beschreven. Ik kan met enige zekerheid zeggen dat het goed is geweest dat ik in Steenwijk woon en niet de adressen van de dealers ken want ik heb het gebruik als zéér prettig ervaren. Ik kan op 2 januari meteen weer 'cold turkey' afkicken.
Via Fursaxa heb ik de muziek van Trad, Gras Och Stenar leren kennen. Een Zweedse band met roots in de late jaren zestig en vroege jaren zeventig. Op een gegeven ogenblik zijn de mannen 'serieus' werk gaan doen en tegen de tijd van pensionering zijn ze weer actief in de muziek. Ik krijg een paar cd's van ze toegezonden om de band in Nederland te promoten. Ik zorg niet voor optredens. De band zal later optreden op het Roadburn Festival in Tilburg en vanuit daar verder bekend worden. Dan ontdek ik dat Fursaxa het ene weekend zal optreden in het Belgische Hasselt en Trad, Gras Och Stenar in het volgende weekend. Omdat ik nog in het geld zwem, besluit ik een weekje naar België te gaan. Een paar dagen ervoor hebben we in het noorden de hevige sneeuwval waarbij het westen wordt ontzien. Later in het jaar zal het omgekeerd zijn. Over de dagen in België heb ik ooit uitvoerig geschreven. Het is bijna acht jaar geleden in maart 2015: 'De dolle roes' in verschillende delen. Als ik thuis ben vanuit België kijk ik op mijn bankafschriften. Ik heb in deze week precies een werkloosheidsuitkering van een maand uitgegeven. Ik heb geen souvenirs want het is alleen en uitsluitend op gegaan aan drank, eten, slapen en museumbezoeken. Kan het niet op? Jawel hoor! In april is het einde definitief in zicht gekomen en zit ik weer ouderwets op bijstandsniveau. Ik kan het feestgedruis echter maar moeilijk achter me laten. Over een paar weken word ik dertig en ga, voor mijn gevoel, 'een nieuwe fase' in. De oude fase wordt gedurende een week afgesloten met iedere dag een sloot drank.
De residentie bij Classics is dan al een paar maanden voorbij. De sociale dienst laat me verder met rust. Ik kan in alle rust vrijwilligerswerk doen in De Buze en thuis boeken en verhalen schrijven die nimmer gepubliceerd zullen worden. Ondertussen ben ik muzikaal behoorlijk diep de 'underground' in gegaan. Samara Lubelski is één van de ontdekkingen van het Femmes-festival in Hasselt en haar recente album is de soundtrack van de zomer van 2005. Een heerlijke luchtige plaat dat in schril contrast staat met mijn uitspattingen. Ik bezoek de eerste maal de Hondenkoekjesfabriek in Nieuwleusen en ben present op het jaarlijkse festival in Deventer als vrijwilliger. Verder kijk ik qua concertagenda vooral naar België. Dan zie ik de advertentie voor de komende editie van de Lokerse Feesten en met name de zaterdag lijkt me aan te spreken. Patti Smith en Natalie Imbruglia op één avond? Ik zal wel en ik zal niet en ga uiteindelijk tóch. Ik heb niets geen slaapplek geregeld en slaap met gevaar voor eigen leven in een plantsoen. België is namelijk erg intolerant als het komt tot buiten slapen. Ik neem zelfs nog een kijkje in Sint Niklaas tijdens het weekend maar daar wordt goed duidelijk dat ik mijn schepen aldaar heb verbrand. Op het moment dat ik naar huis reis, is in Amsterdam een ongeluk met een trein waardoor het hele spoornet opeens op zijn gat ligt. Ik strand na uren in Meppel en blijf wakker in een shoarmatent totdat de eerste trein naar Steenwijk gaat.
Door de bezoekjes aan België ben ik in aanraking gekomen met Gonzo Circus: Een tweemaandelijks muziektijdschrift dat ook in Nederland wordt verkocht. Bij iedere Gonzo zit tenminste één cd, 'Mind The Gap', met daarop muziek van artiesten uit de bewuste editie of de volgende. Daar hoor ik voor het eerst van Marissa Nadler. Haar naam zal de komende edities een paar maal opduiken. In november trek ik de stoute schoenen aan. Ik ben al een paar maal in Café De Singel geweest in Zwolle en weet dat ze ruimte bieden aan dj's. Ik ga op een zaterdag met een tas naar platen er naartoe en... ik kan de volgende zondagmiddag beginnen. Het zal een maandelijkse residentie worden op een zondag totdat ik het eigenhandig verkloot. De 'nieuwe' platen komen nog maandelijks mijn huis binnen. Ik ben wel een beetje 'klaar' met de garagerock en zit alweer meer in de alternatieve folkscene. Ik twijfel of mijn eerste radio-optreden bij Hugo Van Krieken in 2005 of 2006 is geweest.
In augustus 2005 ontdek ik een nieuwe kroeg in Steenwijk welke net een paar weken open is. Ik zal daar stamgast worden. Een paar weken later tref ik W. in De Buze. Ik ken haar al wel van gezicht. We gaan in eerste instantie met iemand anders naar Classics maar dat ontaard in een hoop agressie. Wij kijken elkaar aan, drinken ons glas leeg en gaan weg. Ik stel het nieuwe café voor en daar wordt de vriendschap een feit. De CO-9 is al een jaar geschiedenis, in 2005 wordt naast De Buze wel een pand gekraakt. Ik kom daar regelmatig over de vloer en sta ze bij met een heel klein beetje expertise dat ik weet te herinneren uit de tijd van de ADM en de CO-9. Ik begin 2005 steenrijk en hoewel het geld in april op is, weet ik de boel te rekken tot en met december 2005. Ik lach me rot want ik betaal 160 euro huur en kan dus altijd nog iedere maand voor honderd euro aan platen kopen. Dat verandert in 2006 als de zorgpremie fors omhoog gaat. De plaat voor 2006 heb ik een paar weken geleden al uitgezocht, voor het verhaal moet ik echt gaan graven en gaat het ongetwijfeld erg ongemakkelijk worden op momenten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten