donderdag 27 oktober 2022

Singles round-up: oktober 4


Het is inmiddels drie weken sinds de dag en nog altijd heb ik niet de behoefte gehad om er iets uitgebreider over te hebben. Ik speel wel met enkele plannen maar vooralsnog moet ik de schade in halen met de 'Singles round-up'. Ik heb me voorgenomen er vandaag even goed voor te gaan zitten maar bovendien heb ik ook het verlangen om vanmiddag een wandelingetje te maken. Vermoedelijk naar dezelfde plek waar ik drie weken geleden ben geweest. Laat me beginnen met de volgende vijf singles uit de partij van Mark zodat we hiermee in ieder geval op de helft zitten. Ik heb de afgelopen weken in 'Do The 45' steeds de kant gedraaid waarvoor ik de plaat heb gereserveerd en dus kan de apparatuur aan om ook de keerzijden te belichten.

* Hoagy Lands- Forever In My Heart (US, Laurie, 1967)
Laat me eerlijk zijn: Hoagy is een soort van crooner dat alles covert dat los en vast zit. Hier doet hij het thema van de film 'The Dirty Game' en dat heeft een 'Big City'-sound zoals dat van The Drifters uit die tijd maar dan compleet met sopraan. De soul druipt er niet vanaf maar het past helemaal in de 'Big City' en de 'beat ballads' en dus ga ik overstag voor het nummer. Toch is 'Forever In My Heart' eigenlijk de b-kant want hij zet groots in met een uitvoering van 'Yesterday'. Dat hoor ik persoonlijk liever van Ray Charles als het echt moet.

* Junior Lewis- Where Do I Go From Here (US, Scepter, 1964)
Méér 'Big City' en nu gelukkig wel iets meer soulvol. De a-kant schijnt meer in trek te zijn geweest bij de vorige eigenaar want deze is verre van smetteloos. 'Hi-Dee You All (Hootenanny Soul)' is een merkwaardig soort stamper waar ik in ieder geval geen heil in zie. Anders is dat bij het gedragen en nog steeds midtempo 'Where Do I Go From Here'. Hier lust ik wel soep van.

* Rudy Love & The Love Family- This Song Is For You (US, Calla, 1978)
Mark adverteert de plaat met de Youtube-clip van de albumversie. Meteen als ik de plaat heb gereserveerd, begint het eerste enthousiasme jegens de plaat. Ik deel het met een goede Facebook-vriendin die de plaat verder meeneemt de Northern Soul-groepen in en het is een week mijn 'Spin Of The Week' in de soul-show van collega Lee. Ik ben een beetje teleurgesteld als de plaat arriveert. Waar de albumversie bijna zes minuten duurt, daar is de single met drie minuten afgelopen. Toch vertelt ook deze in een meer compacte verhaal het complete verhaal. De albumversie is een 'builder', iets dat in drie minuten iets minder goed uit de doeken komt. Soms zou ik willen dat ik een elpee zou accepteren voor de Blauwe Bak want dan ging ik zeker op zoek naar dit album. Helaas is dat niet aan de orde en moet ik het met dit kleinood doen.

* Manchild- These Are The Things That Are Special To Me (US, Chi-sound, 1977)
Inmiddels is de man op leeftijd en is er niet bepaald meer sprake van een babyface. In 1977 moet dit wel het geval zijn geweest? Kenneth Edmonds zal in de jaren tachtig en negentig uitgroeien tot een populaire producent en muzikant onder de naam Babyface. Dit is echter zijn eerste poging op het styreen. 'These Are The Things' is een onderwerp van absolute schoonheid. De typische ARP-synthesizer lijkt een beetje misplaatst maar de perfecte samenzang van de heren Manchild maken het tot pure zijde. Met een 'spannend' arrangement dat alleen maar uit Chicago kan komen. De andere zijde heet 'Power And Love' en is meer funky disco zonder dat het interessant wordt.

* Rodge Martin- When She Touches Me (US, Newark, 1966)
We eindigen deze aflevering van de 'Singles round-up' op een 'moody' wijze met een plaatje dat zo de Carib-soul in kan dankzij elektrische gitaar en orgel-riedeltje. Het komt Martin uit zijn tenen. Op de keerzijde meer van hetzelfde maar dan even 'dieper'. 'Two Women' is precies wat een man nodig heeft. Althans, volgens de lezing van Martin. Eentje voor het koken van de maaltijd en het wassen van de kleren en de tweede om zijn seksuele fantasieën te prikkelen. Ofwel: We hebben hier weer eens te maken met een overspelige echtgenoot. Als die nooit een plaat hadden opgenomen, zou het erg leeg zijn geweest in de soul?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten