Sinds een paar weken zet ik een jaar centraal gedurende de radio-uitzendingen in het weekend. Omdat ook 'Do The 45' in dat pakket is inbegrepen, kies ik uiteraard een Week Spot uit dat jaar. Tot nu toe heb ik 1972 en 1968 gehad en het komende weekend zet ik 1991 centraal. Hoewel? Op zaterdagavond ben ik snel klaar want ik heb slechts één single in de koffers uit dat bewuste jaar. Vandaar dat ik heb besloten om zaterdag (vermoedelijk) alle singles van na 1989 te draaien. In de nabije toekomst komt ook nog een weekend over 1986 waarin ik alle jaren tachtig-platen uit de Blauwe Bak centraal zet op zaterdagavond. Dat de Week Spot ook uit 1991 komt, is niet meteen het idee. Aanvankelijk kijk ik naar twee singles uit de nieuwe eeuw en ontdek dan pas dat Driza-Bone immers uit 1991 komt. Ik ben ergens ook alweer vergeten dat ik de plaat in mijn bezit heb. Het is al een jaar niet meer afwijkend dat ik kies voor een single op 12"-formaat, maar qua muziek gaan we vandaag wel een grens over. De Week Spot van deze week is de 'alternative radio mix' van 'Real Love' van Driza-Bone uit 1991.
Ik geloof dat het fenomeen alweer over zijn hoogtepunt is: De 'soulful house'. Ik kijk er altijd wat meewarig naar. Muziek die altijd is verafschuwd en opeens wordt geliefd door dezelfde groep mensen. Vervolgens wordt de meest slappe thee gezet van de muziek welke in deze vorm nooit zou zijn geaccepteerd door de 'fans' van het vroege uur. En vervolgens zie je de meute 'eens cultureel doen' op hun slappe aftreksel. Is het allemaal zó negatief? Nee, met de muziek is eigenlijk niet veel mis. Het is vooral de houding van de zogenaamde liefhebbers die me over de nek laat gaan. Ik 'leen' wel eens een populaire titel voor 'Floorfillers', maar nogmaals... het meeste is té slap om voor house te kunnen doorgaan. We hebben in de soul-scene echter wel een paar klassiekers te danken aan de 'soulful house' en ook Driza-Bone neemt daar een belangrijke plek in.
De nieuwe elektronische dansmuziek is tot 1991 vooral erg 'agressief'. Het is vooral gebouwd rondom de beats en in het 'hoog' wordt weinig aandacht besteed. Het hoeft niet beslist een liedje te zijn, het moet vooral geschikt zijn voor de dansvloer. In 1991 breekt de lucht een beetje voor de dance. Vincent Garcia richt in dat jaar de productiemaatschappij Driza Bone op. De naam is afkomstig van een bedrijf voor waterbestendige werkkleding. Hun website vertelt me dat het is afgeleid van 'dry as a bone'. In 1991 neemt Garcia een plaat op met liedjesschrijver April en zangeres Sophie Jones. 'Real Love' schopt het in Engeland slechts tot een zestiende plek in de hitparade, maar is niet weg te branden uit de discotheken. Op de opvolger, 'Catch The Fire', doet zangeres Dee Heron mee en dan blijkt dat de zangeressen vooral erg inwisselbaar zijn.
Driza-Bone wordt een veelgevraagd productieteam om remixes te verzorgen. Zo is Driza-Bone verantwoordelijk voor de mix van 'I Love Your Smile' van Shanice maar ook voor de 1992-remix van 'Funkin' For Jamaica' van Tom Browne. Verder werkt Garcia samen met onder andere Lisa Stansfield, Kylie Minogue, Barry White, Duran Duran, Mary J. Blige en Diana Ross. En dan heb ik alleen nog maar een paar hele grote namen genoemd. Als muzikaal project levert Driza-Bone in 1994 een matig succesvol album af en wordt een remix van 'Real Love' in 1995 opnieuw een hit. Dat is echter niet de 'alternative radio mix' welke de Week Spot is. Mijn 12" is een promo die is uitgegeven aan dj's in het land en bevat op de a-kant de 'Up All Night Mix'. Daar is het originele liedje wel erg in stukken geknipt en daardoor kijk ik op de b-kant. Daar staat een 'alternative radio mix' en een 'alternative 12"mix'. Als puntje bij paaltje komt, vind ik de korte versie het meest uitnodigend en dus maak ik dat tot Week Spot.
In de jaren negentig verschijnt het werk van Driza-Bone op 4th+B'Way en in 2010 verschijnt een cd op Dome Records. Daarop staat eveneens een nieuwe versie van 'Real Love' want dat nummer blijft het grootste wapenfeit voor het bedrijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten