Allereerst wil ik jullie bedanken voor de wensen in de afgelopen week. Ik ben deze week vrij geweest (lees: ziek) en heb voor komende woensdag een afspraak gepland op het werk. Ik hoop kort daarop weer aan de slag te gaan. Het is even erg nodig voor mij om pas op de plaats te maken en dat heb ik de afgelopen week getracht te doen. Dingen worden allemaal weer wat positiever en daarbij hebben fietstochtjes en plezier in kringloopwinkels zeker aan bij gedragen. Ik heb vorige week ook dikwijls lopen denken aan de eerste jaren in de post en dan met name de eerste weken van 2016. Ik ga 2015 uit met een hoop spanning: Zal het postbedrijf me in dienst nemen of laten ze me stikken? In dezelfde tijd als dat ik met de eerste serie 'Week Spot Kwartetten' aan de slag ga, teken ik mijn eerste contract. Dat is weinig feestelijk. Na een lange vermoeiende dag in Genemuiden (huis aan huis) zit ik aan een tafel in de werkruimte terwijl mijn collega's de concentratie nodig hebben. Om nog maar te zwijgen van de twee verlengingen want dat gebeurt thuis middels een digitale handtekening. 2016 is een bijzonder jaar geweest voor mij en hoewel ik me er dan niet van bewust ben, kijk ik zelfs met genegenheid terug op die eerste weken. Misschien dat ik die maar moet behandelen in 'Genegenheid tot terugblikken'?
2016: Ain't Nobody Home-Howard Tate (1966)
Goed idee om de eerste weken van 2016 weer eens naar voren te halen in de genoemde rubriek. Deze plaat van Howard Tate staat synoniem aan deze periode. Ik ken de naam van Howard al een paar jaar en heb al eens eerder willen investeren in een single van hem, maar het krijgt het laatste zetje als ik de single zie bij een Franse vriend op Facebook. Dan ontdek ik iets dat ik nooit heb geweten. Het is 1989 als B.B. King een 'comeback' beleeft dankzij de heren van U2 en dan verschijnt 'Ain't Nobody Home' op single in ons land. Ik heb nooit geweten dat dit eigenlijk een cover is van Howard Tate, want ja... het blijkt in deze chronologische volgorde te zijn. De single haal ik overigens van Discogs via mijn Oostenrijkse 'maat'. Bij Week Spots van de afgelopen jaren zou het overbodig moeten zijn om het te vermelden, maar de aflevering van vandaag heeft twee uit de Blauwe Bak-koffers en twee uit de reserve-bakken. Tate staat nog altijd in de koffers.
2017: Love Shine-Timmy Thomas (1976)
Uitzonderlijk weer is van alle tijden? Eind september 2016 stijgt het kwik nog eenmaal naar tropische temperaturen. Ik heb een vrije dag en wil fietsen. En toch... voor één keer niet op de Pioneer. De gedachte aan een plakkerig t-shirt op het kussen van de houten stoel... Nee, ik pak ditmaal de gewone fiets. Ook dan een bezoekje aan de kringloop in Dieverbrug (met een paar dvd's die ik nog altijd moet kijken) en dan de koele bossen in van het Drents-Friese Wold. De 'Vakantiemixen' van dat jaar houden me muzikaal gezelschap en tijdens deze rit hoor ik zo 'Love Shine' van Timmy Thomas. Een plaatje dat meteen na aanschaf is ondergesneeuwd. Later op deze middag besluit ik ook The Trinikas te gaan kopen. Begin 2017 besluit ik deze single dan alsnog de Week Spot te maken met dank aan de herinnering van de tropische septemberdag. De plaat staat evenwel in de reserve-Blauwe Bak naast zijn grootste hit.
2018: It's A Cryin' Shame-Gayle McCormick (1971)
Voor deze plaat moeten we verder terug in de tijd. Ik denk dat het 2010 is geweest. Via het forum vraag ik wel eens naar een plaat waar ik nieuwsgierig naar ben. Het is een zaterdagmiddag en ik kijk binnen bij Groenendijk in Steenwijk dat dan nog een heuse elpee-afdeling heeft. Ik zie daar het album van Gayle McCormick staan. Wat zou het zijn? Country? Zo vraag ik 'Cryin' Shame' via het forum en wordt het nummer onderdeel van de 'Telefoontoppertjes' op de Nokia N95. Toch geeft me dit niet de reden om de elpee te kopen hoewel ik het plaatje leuk blijft. Ik ga uiteindelijk overstag als de single opduikt bij Buydiscorecords. In 2018 mag het alsnog de 'Classic Week Spot' van die week zijn hoewel de plaat al jaren in de reserve-Blauwe Bak staat.
2019: I'll Always Have You There-Doug Gibbs (1972)
En zo is het dan januari of februari 2019. Op een dinsdagmiddag loop ik vanuit huis naar Havelte. Er zijn hagelbuien op dat moment en ik prijs me gelukkig met de nieuwe winterjas die me lekker warm houdt. Dezelfde winterjas waar ik nog altijd zoveel plezier aan beleef. Ik trakteer mijn oren op de eerste 'Vakantiemixen' voor 2019 en zo hoor ik deze van Doug Gibbs. Een plaatje dat eigenlijk ook meteen ondergesneeuwd is geraakt. Ik besef me tussen Uffelte en Havelte dat ik hier met een 'gem' te maken heb en besluit het meteen Week Spot te maken zodra ik meer informatie heb over Doug Gibbs. Voor wat dat betreft is het hier hetzelfde verhaal als Jimmy Dockett in deze week in 2020, de informatievoorziening is belabberd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten