Blauwe Bak Veteranen deel 29

Laat er geen misverstanden over bestaan: Het is erg leuk om een verzameling van enkele duizenden singles te hebben! Toch hebben we weer een nieuwe variatie op het thema. Ditmaal een single uit de Blauwe Bak die weigert om te komen opdagen voor de fotosessie. Het staat niet in de bak waar ik de single heb ingedeeld en heb deze, de Ere-Blauwe Bak, tot tweemaal toe helemaal door gelopen. Ik kijk ook in de andere soul-bakken op plekken waar die zou kunnen staan, maar helaas. Tot slot ook de gospel-bak nog maar eens bekeken en intussen naar boven om in de 'algemene' jaren zestig-bak te kijken. Helaas... ik geef het op. De single moet 'ergens' zijn en ga hem dus wel meenemen in deze aflevering van de Blauwe Bak Veteranen. Voor de foto kies ik maar een andere single op het Parkway-label zodat het lijkt alsof die er tussen ligt. Het is hiermee inmiddels wel een half uur later geworden als ik aan het bericht begin, maar vooruit maar. In deze aflevering fiets ik door de maanden juni en juli in het jaar 2012.

Nog even terug naar april? Het weekend dat ik de derde alcoholloze verjaardag vier, maak ik een uitgebreide fietstocht die eerst met de trein moet beginnen. Het idee om naar de Veluwe te gaan, gaat overboord als ik op Zwolle hoor dat er geen treinen naar Amersfoort gaan. Dan zie ik dat er een trein naar Gramsbergen gaat. Van daaruit zou ik de Vechtdal kunnen op pakken en eens zien hoe het eerste stuk nu werkelijk in elkaar steekt? Zo fiets ik deze zondagmorgen Duitsland binnen en wordt de route als maar langer. In Nordhorn heb ik besloten naar Schüttorf te fietsen en vanuit daar de grens over te steken naar Enschede. Als ik net weer op de fiets zit en de stad achter me heb gelaten, worden mijn oren getrakteerd op een plaatje dat naar meer smaakt. Het is de eerste plaat in de aflevering van de 'Blauwe Bak Veteranen' van vanavond. Een zéér obscuur plaatje dat vrijwel alleen maar als bootleg te bemachtigen is.

280. I Don't Like To Lose-The Group featuring Cecil Washington (US, Soul Sounds, 1966, re: 198?)
281. Love Diet-The Imagination (US, 20th Century, 1974)
282. Family Affair-MFSB (NL, Epic, 1973)
283. Stand By Your Man-Candi Staton (NL, Capitol, 1971)
The Group komt van Ebay, de overige drie uit... Uffelte! Ik woon dan uiteraard nog in Nijeveen waar we dat weekend net de dorpsfeesten hebben. De vorige avond heb ik verzucht dat mijn oude exemplaar van 'Summertime' van Billy Stewart helemaal stuk is en ik wil dolgraag een 'upgrade'. Ik kijk op Marktplaats en zie deze staan bij een handelaar uit Uffelte. Er volgt wat mail-contact en al gauw krijg ik de uitnodiging om de single te komen halen in plaats van te verzenden. Het is iets dat ik Bart nog altijd eens wil vragen want volgens mij was het in de Schoolstraat. Een huis met een flinke voortuin en een schuur achter huis. Die kan ik op de Schoolstraat niet meer vinden. Het bezoek is eenmalig want bij een volgende afspraak blijkt dat hij naar de Achterhoek is verhuisd. Dan gaat De Tafel open in Meppel en zie ik op een moment zijn visitekaartje liggen en blijkt dat ik weer volop aan het shoppen ben bij Bart, die nog altijd actief is op Discogs. Billy Stewart staat al tijden niet meer in de Blauwe Bak, evenals een stapel singles die ik deze avond bij hem vandaan haal. Bart houdt dan al van bands met 'bekende' namen en dat is eveneens het geval met The Imagination. Het is uiteraard niet de gladde Imagination uit de jaren tachtig en 'Love Diet' blijkt in 2012 al een gezocht plaatje te zijn in de Modern Soul. MFSB brengt het Sly & The Family Stone-nummer in een opgevoerd tempo en met Leon Huff op de elektrische piano in de 'lead'. Als ik in augustus 2012 Candi Staton post in een Northern Soul-groep op Facebook is daar ene Lee Madge waarmee ik net vrienden ben geworden. Lee schrijft dat het een 'horris' is en ik vraag hem wat een 'horris' is. ,,Een vette typefout", is het antwoord. Hij bedoelt echter een 'horrid' en duidt daarmee op de Victoriaanse tekst dat een vrouw gewoon alles maar moet pikken van haar man. De eerste twee staan in de koffers, de overige twee in de reserve-Blauwe Bak.

284. Don't Bring Me Down-Rita Dacosta (US, Mohawk, 1969, re: 1974)
285. The Call Of The Wild One-Sherry Grooms (US, ABC-Paramount, 1966)
286. That Same Old Song-Sherry Grooms (Frankrijk, ABC, 1967)
287. I'll Do Anything-Doris Troy (UK, Mojo, 1965, re: 1971)
The Group heb ik op 12 juni afgerekend en de singles uit Uffelte zijn van 14 juni. Dan maak ik een sprong van bijna twee weken. Rond deze tijd is mijn verhuisvergoeding aan het opraken en moet ik het bekostigen van mijn uitkering. Op 25 juni schaf ik Rita Dacosta aan en op 28 juni de singles van Sherry Grooms. Rita Dacosta komt van Ebay en daar is me meteen al duidelijk dat het om de bootleg gaat. Beetje jammer dat ik toen niet heb gezocht naar de legitieme Contempo-uitgave uit 1975. Als ik me niet vergis is Rita Dacosta één van de bootlegs op styreen welke origineel op vinyl is. Styreen 'oogt' echter meer Amerikaans en 'origineel' en dat zal de reden zijn geweest om de bootleg op styreen te drukken. Sherry Grooms komt van Ebay en van een Nederlandse handelaar. De Sherry Grooms-singles gaan mee als 'bonus' en zijn tegenwoordig de enige die nog in de Blauwe Bak wonen, ook al zitten ze beide op het randje van de pure girlgroup-pop. Doris Troy win ik in een veiling terwijl ik bij een concert in De Buze ben. De volgende ochtend word ik verwacht voor een gesprek bij Reestmond, maar dat blijkt al snel mijn eerste werkdag te zijn. Omdat dit niet de afspraak is, maak ik me uit de voeten. Ik ben nog erg brak van de vorige avond en heb 's avonds een feestje bij mijn zus die de volgende dag vijfentwintig jaar is getrouwd. Omdat mijn contactpersoon bij de gemeente dan net met vakantie is gegaan, begint voor mij ook de onofficiële vakantie tot eind augustus. Terug naar de singles. Rita en 'The Call Of The Wild One' staan in de reserve-Blauwe Bak, de andere Sherry Grooms in de Ere-Blauwe Bak en Doris Troy woont nog altijd in de koffers.

288. You've Made Me So Very Happy-Brenda Holloway (NL, Tamla Motown, 1967)
289. My Honey And Me-Luther Ingram (UK, Stax, 1969)
290. Clean Up Woman-Betty Wright (UK, Atlantic, 1971)
291. Find Somebody New-The Soulettes (US, Dud Sound, 1970)
Brenda, Luther en Betty reken ik op 7 juli af, The Soulettes een dag later. Brenda Holloway heb ik op Marktplaats gevonden en ik moet eerst een maand de hoogste bieder zijn voordat ik de plaat mag hebben. Hij gaat trouwens samen met 'The Name Game' van Shirley Ellis die ik alweer jaren geleden heb verbannen naar de jaren zestig-bak. Brenda's overtuigende 'Happy' met de échte snik mag in de reserve-Blauwe Bak staan. Op het moment van de opname is net haar verkering uit en dankt hem echt in het nummer dat de snik veroorzaakt. Ingram en Wright komen van Buydiscorecords. Luther Ingram heeft een fijne 'double-sider' in petto met het Northern-achtige 'My Honey And Me' en het meer funky 'Puttin' Game Down'. Zelfs anno 2020 is het lastig om de favoriet te kiezen. Helemaal belachelijk dat het in de Ere-Blauwe Bak staat want deze mag van mij gewoon weer in de koffers. Nog altijd relevant in mijn beleving! Betty staat in de reserve-Blauwe Bak en hiervan moet ik nog eens de ballad op de b-kant proberen. Ik heb net geleerd dat het de eerste Engelse Atlantic is via de distributie van Kinney (de Engelse Negram). Atlantic werd voor die tijd door Polydor in de markt gezet. Ik ben uiteraard op zoek naar 'Bring Your Fine Self Home' van The Soulettes als ik 'Find Soembody New' zie op Ebay. Dan blijken er verschillende groepen te zijn met dezelfde naam. 'Fine Self' is zéér lastig te vinden. The Soulettes weet ik voor een leuke prijs binnen te halen en heb hem ook voor het vijfvoudige zien gaan. Het is de eerste keer dat ik bij 'mijn maat' in Chicago koop. Waarom dat nu niet meer het geval is? De verzendkosten zijn omhoog gegaan. Eerder was één single van veertien dollar en iedere volgende single een dollar extra. Een pakketje van vijf singles kostte dan achttien of negentien dollar en dat is te behappen. Nu verspringt het bij de tweede meteen al naar 24 dollar en dan pas begint de dollar voor iedere extra single. Er zijn een paar Amerikaanse dealers die het goedkoper kunnen, maar Chicago hoort daar niet bij. The Soulettes staat nog altijd in de koffers.

292. Just Ain't No Love-Barbara Acklin (US, Brunswick, 1969)
293. S.O.S.-Christine Cooper (US, Parkway, 1966)
294. Too Late To Turn Back Now-Cornelius Brothers & Sister Rose (US, United Artists, 1972)
295. She'll Come Tonight-Amos Tamela & His Mustang Soul (NL, Omega, 1968)
Deze vier singles heb ik op 23 juli afgerekend. Acklin en Cooper komen uit Ebay-veilingen, Cornelius Brother uit een andere veiling en Amos Tamela van Marktplaats. De laatste is me aanbevolen door een Nederbeat-verzamelaar. ,,Je kan hem voor een tientje krijgen", zijn de woorden in de zomer van 2012. Het geeft nu een waarde aan van zestig euro! Ik betaal een tientje voor mijn puntgave single. Cornelius Brothers & Sister Rose is het schoolvoorbeeld van hoe verschrikkelijk styreen kan zijn en toch heeft het nummer extra charme gekregen voor mij door het geknetter. Het heeft ook een Nederlandse release gehad maar ik ben bang dat ik het bij deze Amerikaanse ga houden. Christine Cooper speelt verstoppertje en ook Barbara Acklin heeft op styreen haar beste tijd gehad. Acklin en Cornelius Brothers staan in de koffers, Tamela in de reserve-bak en Christine Cooper zou in principe in de Ere-Blauwe Bak moeten staan. Cornelius Brothers kondigt tevens iets aan: We gaan nu ook letten op de meer melodieuze nummers uit de jaren zeventig. Het is zonder meer de ultieme favoriet uit deze aflevering.