Ik blijf het altijd 'gezellige drukte' noemen, maar andere bezigheden komen wel in het gedrang hierdoor. Ik heb het dan over de liefde voor de radio en Wolfman Radio in het bijzonder. Zaterdagavond ga ik 'gewoon' de show in en krijg na tien minuten te horen dat mijn 'buurman' niet komt opdagen. Omdat ik vind dat als je de luisteraars beloofd om tot drie uur muziek te hebben, dan moet je die belofte nakomen en dus doe ik een marathon van vier uren. Dat is één dag niet gepubliceerd. Gisteravond moest ik na de show een extra ingelaste show voor vanavond voorbereiden en daar hebben we de tweede dag niet gepubliceerd. De hoogste tijd om het gaspedaal weer eens diep in te drukken. Ik verwacht in de loop van de volgende week een partijtje platen, waaronder heel veel gospel. Die schuiven echter door naar maart want zeven 'round-ups' moest wel genoeg zijn? Vandaag de acht resterende platen uit Chicago en Engeland.
* Margie Joseph- Punish Me (US, Volt, 1970)
Een weekend waar ik met gemengde gevoelens op terug kijk, maar desondanks een gedenkwaardig weekend. Het op-een-na-laatste weekend van augustus 2008, mijn 'wereldtournee' als DJ Soul-X. Op donderdagavond draai ik in 'T Pandje tijdens de Nacht Van Steenwijk, de volgende avond maak ik mijn opwachting in Hellevoetsluis 'of-all-places'. Ik blijf meteen het weekend plakken en draai dus zaterdagavond ook nog. Zaterdagmiddag ga ik Rotterdam in om singles te scoren en doe dit flink bij een boetiekje nabij station Blaak. Eén van de singles speelt de volgende ochtend een prominente rol. Ik slaap in het café met de twee honden van de eigenaar. Ik ben zó onder de indruk van de akoestiek dat ik met mijn telefoon een filmpje maak. Ik draai dan 'Let's Stay Together' van Margie Joseph dat hierdoor nog eens 'Classic Week Spot' is geworden. Ik ben niet kapot van Margie's latere werk, maar als ik dit 'Punish Me' hoor, ben ik meteen verkocht. Een mid-tempo nummer vol emotie, zo hoort soul te klinken voor mij!
* Latimore- There's No End (US, Glades, 1973)
De soul-wereld kent enkele grote hits die in de grote boze buitenwereld nooit een indruk hebben achtergelaten. Deze van Latimore is daar een voorbeeld van. Mark post hem voor een vriendelijke prijs en ik weet dat ik geen tijd heb om het hele Youtube-clipje te beluisteren en lever binnen tien seconden een reactie. Eronder vloekt iemand dat die nét te laat was. Ja, 'There's No End' is een stukje gereedschap voor de crossover-soul-liefhebber. Een product uit Miami, Florida, met medewerking van de grote Clarence Reid-alias-Blowfly. Het sluit naadloos aan op KC & The Sunshine Band en Betty Wright, maar het is een geluid dat nooit verveelt.
* Phillips Singers- Use Me Up (US, Pax, 197?/198?)
Niets, maar dan ook helemaal niets, te vinden over deze plaat. Dat belet het ook meteen om Week Spot te worden en dat is best jammer want van de hele partij heb ik deze het vaakst gedraaid. Mid-tempo Modern Soul uit de late jaren zeventig of vroege jaren tachtig uitgebracht op het eenmalige Pax-label, waarvan ze niet eens de moeite hebben genomen om een contact-adres te vermelden. Een plaat die barst van de potentie, maar tot mijn grote verbazing blijf ik de enige bieder. En dus heb ik voor zeven euro een flink zeldzame single te pakken. Dat is de uitdaging in het verzamelen van gospel, onbekend maakt vaak toch nog onbemind, en er zijn deze veiling beslist mindere platen voor veel meer weg gegaan. En, nee, dan doel ik niet op de half-versleten 'The Drifter' van Ray Pollard welke 240 dollar heeft opgebracht en met een obscuur funk-ding de top-objecten zijn van deze veiling.
* Prophet Kinds- I've Been To The Water (US, HLF, 1985)
Het HLF-label is me niet onbekend. Ik heb een single van The Ever Popular Jubilee Travelers in mijn gospel-koffer, waarvan de b-kant, 'Wait On', de favoriet is ondanks de hypocriete tekst. Wat zou je doen als je drie kleine kinderen verkleumd op straat ziet staan? Juist, je rent naar huis om een liedje te schrijven. En daarna Jezus Christus prijzen voor zijn daden. Het HLF-label maakt me toch nieuwsgierig bij deze van Prophet Kinds en ik moet zeggen... hij smaakt me onmiddellijk. Het is 1985 en met klassieke gospel bereik je de jeugd echt niet meer. Het wordt aangepast aan de tijd en klinkt opeens... heel erg 1985! Synthesizers alom, maar ook zo'n 'slow jam' welke zo populair is in de Amerikaanse discotheken van 1985. Ik ben even ontzettend nerveus bij de veiling van deze single, maar het is nergens voor nodig. Ik blijf de enige bieder en afgelopen weekend had hij weer een veiling en bood wéér een exemplaar aan. Hopelijk komt deze ook bij een dj terecht en kunnen we wellicht voor meer zorgen voor dit uitstekende plaatje.
* The Star-Tels- Exterminator Man (US, Lamarr, 1970)
Ik ben op slag verliefd op 'Falling In Love With You Girl' van The Star-Tells als ik de geluidsclip hoor in juni van het vorige jaar. De naam komt me bekend voor, maar kan niet herinneren waarvan. Dat blijkt als ik deze van The Star-Tells zélf tot Week Spot bombardeer. Ik google met de naam en kom uit op... Soul-xotica. The Star-Tells en The Chymes/The Chimes zijn dezelfde groepen voor verschillende platenmaatschappijen. 'Exterminator Man' wordt in 1969 uitgebracht als eerste single op het obscure Lamarr-label uit Chicago. De bandnaam wordt hier overigens met 1 'l' gespeld. 'Exterminator Man' staat in de boeken als 'funk' en, ja, het heeft in de verte iets weg van het Temptations-werk van rond 1970. De b-kant, 'What More Can I Ask For' is het klassieke werk van de gebroeders Martin en geniet mijn voorkeur. Je hebt 'cracks' en je hebt 'cracks'. Zelf zou ik 1969 hebben gehangen aan deze release, maar op 45cat zit een man die alles lijkt af te weten van labels en druktechnieken. Komt die: 'Het is mogelijk voor mij om 1970 vast te stellen als datum omdat in september-oktober 1970 American Record Pressing uit Owosso, Mississippi de 7-punt Varityper Sans Serif Bold gebruikte voor haar labels, in plaats van de gebruikelijke 6-punt Varityper Univers Bold'. Dat ARP de plaat heeft geperst haalt hij weer uit het matrijsnummer. Nou, vooruit, 1970 dan...
* St.Luke C.O.G.I.C. Choir- All To Jesus (US, GJ, 1973)
En hier is 'Church Of God In Christ' dus wel afgekort. Verder zit 'All To Jesus' een beetje op het randje. Wellicht een tikkeltje te zoet en zacht voor de gospel-funk, maar desondanks een fijn plaatje dat zeker 'harder' is dan het gemiddelde gospelkoor. Deze is echt meegegaan voor de verzendkosten en is daarmee ook de laatste single uit de veiling in Chicago welke vandaag aan bod komt. De volgende twee singles komen van Mark uit Engeland welke me deze week zeven singles gaat sturen.
* Sammy Taylor- Don't Lie (US, Enjoy, 1965)
,,Deze gaat groeien naarmate je hem draait", laat Mark weten als hij Sammy Taylor te koop aanbiedt. De eerste keer ben ik niet enthousiast, maar besluit hem op herhaling te zetten, want meestal heeft hij gelijk. Warempel, na de vijfde keer twijfel ik nog, maar na de achtste ben ik verloren. In het winkelmandje met de single! Eigenlijk is dit de b-kant van 'For Your Precious Love' dat weinig doet met deze 'evergreen'. 'Don't Lie (Kiss Tomorrow Goodbye)' is een popcorn-plaatje. Een rhythm & blues-slagje waar ik doorgaans niet heel erg voor warm loop en aangevuld met wat toeters die juist wel in charme groeien als de tijd verstrijkt. Niet zomaar een leuk plaatje, want het is tevens een zoekplaatje. Het label vermeldt namelijk dat het in Europa wordt gedistribueerd door Kenneth Records. Een postbusnummer in Amsterdam. 45cat vermeldt dit als een originele export-versie uit 1965, maar ik twijfel. Kenneth Records wordt op meerdere labels vermeldt als de distributeur voor Europa, maar verder is helemaal niets bekend over Kenneth. Op 'Soul Source' meent iemand dat een plaatje uit de jaren zestig pas in 1972 via Kenneth in Europa is verschenen en gezien de popcorn-potentie zou ik kunnen geloven dat deze persing eveneens uit de vroege jaren zeventig is. Harde feiten zijn er nog niet, maar interessant genoeg om naar te gaan speuren!
* Tommie Young- You Just Came In Time (US, Soul Power, 1973)
De staat van neutrale hoezen kunnen me doorgaans niet zoveel schelen. Ik heb immers een voorraadje hagelnieuwe witte papieren hoesjes. Deze van Tommie Young zit vooralsnog in het label-hoesje, hoewel Soul Power niet wordt vermeld. Het label brengt de verklaring: Soul Power is een onderdeel van Jewel, het beroemde gospel-label. De overige labels op het hoesje zijn Paula en Ronn. Toch denk ik dat het hoesje om een plaatje gaat dat nu onderweg is vanuit Frankrijk. Of tóch vanuit Amerika? Feit is dat de Franse handelaar een kapitaal aan verzendkosten vraagt. Maar goed... toekomstmuziek... terug naar Tommie Young. Tommie is een dame met een prettige stem en 'You Just Came In Time' is typisch zo'n lekker soul-pop-plaatje uit de vroege jaren zeventig waar crossover-liefhebbers bij weg smelten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten