dinsdag 9 februari 2016

Classic Week Spot: Willie Parker



Er is er een jarig, hoera hoera. Daar moet op gedronken worden! Nee, laat maar, dat doe ik inmiddels al een tijdje niet meer. Een pak reuzenmergpijpen gaat er ook wel in. O ja, spellingscontrole, kan me geen moer schelen of je het afkeurt, maar het staat zo letterlijk op de verpakking. Wie is de jarige? De Week Spot! Het is deze week vier jaar geleden dat ik ben begonnen met de 'Tune Of The Week', toen alleen op Facebook en min of meer gebrek aan inspiratie om iets zinnigs te zeggen over 'Stop And Get A Hold Of Myself' van Gladys Knight & The Pips. Twee weken later schreef ik het opnieuw en sindsdien is het vaste prik geworden. In mei 2012 begin ik met de podcasts en is de 'Tune Of The Week' eveneens een resident in de shows. Kort daarop verhuist de 'Tune' ook naar Soul-xotica om in oktober 2012 de naam 'Week Spot' te krijgen. Ik vier het zaterdagmiddag uitgebreid in 'Do The 45' en ook krijgt Soul-xotica een rubriek extra voor het komende jaar: Het Week Spot-kwartet, waar ik terug blik op de Week Spot's van de betreffende week in 2012, 2013, 2014 en 2015. In navolging van vorig jaar kies ik deze week weer voor een 'Classic Week Spot', een plaat die langer in mijn koffers staat dan dat de Week Spot oud is: 'I Live The Life I Love' van Willie Parker (1967).

Er was eens... een Northern Soul-dj die dacht dat hij een hele vent was. Deze Northern Soul-dj zou wel even op 'werkbezoek' gaan in Keulen. Nee, die ging niet. Niet leuk! De eerste keer wordt het verstierd door een ingeslikte pinpas, maar de tweede keer is het helemaal raak! Hij komt erachter dat hij eigenlijk bitter weinig af weet van Northern Soul en dat zijn meegebrachte koffer singles ook te wensen over laat. Willie Parker is eveneens mee geweest naar Duitsland en misschien is dit wel een van de enige singles in de koffer die het predikaat Northern Soul mag dragen. Ik heb de single zélf in mei 2011 gekocht op een fietstocht over Hoogeveen. De laatste van de fiets waarmee ik in 2001 de 'monstertocht' heb gedaan, want na veel gerommel valt in Havelte het ketting in tweeën. De fiets is het volgens de fietsenmaker niet meer waard en dat is het einde van de Marathon Tyros. Willie Parker is het fietstochtje zeker waard geweest, dat blijkt als ik wil gaan zoeken naar illustraties van het Nederlandse fotohoesje. Onvindbaar en dus krijgen jullie vandaag een stilleven vanaf de redactie in 'feestsfeer'.

Willie Newsome wordt op 3 januari 1944 geboren in Mississippi, waar zijn vader een boerderij heeft. Als Willie tien jaar oud is, scheiden zijn ouders en trekt hij met moeder, broer en oma naar Illinois. Zingen is een tweede natuur voor Willie, als jong kind zingt hij al en is dat altijd blijven doen. Terwijl de familie Newsome haar tenten opzet in Joliet, een stadje op dertig mijl afstand van Chicago, gaat Willie een jaar later reizen met The Chariot Wheels Gospel Singers welke toestemming van zijn moeder heeft gevraagd om alstublieft dit natuurtalent in de groep te mogen opnemen. Net zoals Sam Cooke in The Soul Stirrers een centrale functie had verworven om uiteindelijk solistisch verder te gaan, daar is Newsome de centrale figuur van The Chariot Wheels. Als Cooke pop-repertoire gaat zingen, maakt Newsome kennis met de rhythm & blues. Het is een lokale club-eigenaar, Junior Adams, dat het balletje aan het rollen brengt. Willie wordt in contact gebracht met een jongerenwerker met de naam Lawrence Parker. Het idee is om Willie in de markt te zetten als het neefje van Lawrence en krijgt zodoende de podiumnaam Willie Parker. Willie maakt zijn eerste opnames in 1958 met bandleider en saxofonist Lorenzo Smith onder de naam Little Willie Parker.

Als Willie klaar is met 'high school' blijkt de muziek andermaal 'hobby' te zijn. Er moet brood op de plank en dus gaat hij werken in een wasserette. Gedurende het wassen kan hij naar hartenlust zingen, want dat doet hij nog altijd. 's Avonds doet hij dit in de clubs en Parker kan zich niet herinneren hoe en wat precies, maar op een zeker ogenblik belandt hij in een opnamesessie dat hem zijn eerste single oplevert voor het M-Pac!-label. De gebroeders Leaner uit Chicago beginnen in 1963 met de labels M-Pac!, One-derful! en Mar-v-lus en zullen dat in de loop der jaren nog uitbreiden met Midas, Toddlin' Town en het gospel-label Ha-lo. De single verkoopt matig en Willie vindt een nieuwe baan bij graafmachine-fabrikant Caterpillar. Hij trouwt intussen met Patricia Ann en heeft twee kinderen met haar: Frankie Jr. en Charla. In 1967 werkt hij opnieuw met arrangeur en producent Eddie Silvers aan een single voor M-Pac! Dat wordt 'Salute To Lovers' met 'Don't Hurt The One You Love' op de flip. Een paar maanden later wordt 'Don't Hurt The One You Love' opnieuw uitgebracht, maar nu met 'The Town I Live In' op de keerzijde. Dat is de laatste single voor M-Pac! als platenlabel, daartussen in zit de Amerikaanse uitvoering van de single die deze week de Week Spot mag zijn: 'I Live The Life I Love', hoewel Nederland 'You Got Your Finger In My Eye' aanhoudt als a-kant.

Eind 1967 maken de gebroeders Leaner de balans op en besluiten dat ze het hard genoeg hebben geprobeerd. Alleen Toddlin' Town houdt het uit tot halverwege 1969, de overige labels halen het eind van 1968 niet meer. Parker zit zonder platencontract, als er ooit sprake is geweest van een contract. In 1969 ontmoet hij de excentrieke drummer Alan Williams. Die heeft als The Emperor al enekele singles opgenomen. Dat is het punt waarop Willie Parker na bijna tien jaar afscheid neemt van zijn 'oude' naam. Als Frankie Newsome & The Soul Invaders maakt hij in 1969 de single 'My Lucky Day' en een jaar later 'Last Bus From Tupelo' voor het Sagport-label. 'Don't Mess With My Lovemaker' verschijnt eerst op het obscure Savern-label, maar krijgt al snel een nationale distributie door Wand. In 1974 neemt hij nog eenmaal verlof van zijn werk bij Caterpillar om met de Chicago-veteraan Johnny Moore de single 'We're On Our Way' op te nemen. Dat wordt uitgebracht op Warner Bros., maar succes is niet weggelegd voor Newsome. Het huwelijk met Patricia Ann loopt na dertien jaar op de klippen en, ongelofelijk maar waar..., Newsome trouwt opnieuw met een andere Patricia Ann waarmee hij nog eens twee kinderen krijgt. Newsome zingt tot op heden in nachtclubs en op zondag in het kerkkoor en afgelopen november is Parker te gast geweest op een Northern Soul Allnighter in Manchester. Ik dank deze organisatie vooral ook voor de informatie voor deze aflevering van de Week Spot, want dit was tot voor kort nog onmogelijk geweest.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten